Deze bijbeltekst gaat over dopen. Johannes spreekt over het belang van dopen. Maar wat is daar nu zo belangrijk aan? En ik vroeg mij vervolgens af hoe vaak mensen zich laten dopen. En dat was meer dan één keer. Je hebt de katholieke doop zeg maar, maar daar herinneren we ons zelf meestal weinig van.
In de jeugdbeweging kan je je ook laten dopen. Meestal gebeurt dat tijdens een bepaalde overgang van lid naar leiding. Later als student kan je dat nog eens overdoen, liefst ondergedompeld in een dikke laag schachtenpap met de obligate mosterd en ketchup. De verwijzing naar het zuiverende water is ver te zoeken of toch?
Want waarom noemen we dat dan ook dopen? Waarom dopen we eigenlijk? Schijnbaar heeft het toch een belangrijke betekenis aangezien er zo vele varianten van bestaan.
Paulus schrijft in zijn brief aan de Romeinen dat dopen het begraven van de oude mens is en het doen opstaan van de Nieuwe mens in Christus, of zoals hij het in de Galatenbrief schrijft: dopen is het bekleden van Christus. Ok, maar wel wat zware woorden voor een zondagmorgen.
Als we kijken naar de andere vormen van dopen zien wel een rode draad. Een scoutsdoop bijvoorbeeld gebeurt tijdens een overgang van puber naar jongvolwassene of van lid naar leiding, op het moment dat je meer verantwoordelijkheid krijgt. Dopen verwijst net zoals bij een studentendoop naar definitief bij een groep mogen horen. Op één of andere manier moet je je inzet tonen, zodat men weet dat men later beroep op je kan doen. We zijn daar heel creatief in geworden. Toen ik nog bij de scouts was, vertelde mij een groep dat ze voor hun doop gezeten op een sjorbalk in de branding van de zee, aan de hand van vissekoppen elkaar van de balk moesten gooien. Als je in het water viel was je gedoopt.
Er valt hier veel over te zeggen, maar het heeft wel iets van durf en tegelijk loslaten, je moet letterlijk en figuurlijk iets ondergaan alvorens je opgenomen wordt in een groep. Er zit ook mogelijkheid tot groei in, jezelf uitdagen. Je eigen sterktes en zwaktes onder ogen zien en er mee aan de slag gaan. Mijn persoonlijke opdracht had iets te maken met gestructureerd handelen, en iets met op tijd komen en ook iets met ordelijk zijn enzo.
Maar we vergeten nog één belangrijk element: vertrouwen. Vertrouwen dat na je doop je als mens wordt opgenomen met je sterktes en gebreken, vertrouwen dat na het onderdompelen je terug naar de oppervlakte zal geraken. Vertrouwen in het kijken naar jezelf.
Wat leert ons dat nu over onze doop als christen.
Al die eigenschappen die we zonet hebben opgesomd: durven, lef hebben en tegelijk loslaten, soms gewoon ondergaan en vertrouwen hebben, groeien en jezelf uitdagen, opnemen en opgenomen worden met je sterktes en zwaktes en bovenal verbinding zoeken met wat je omringt, zijn allemaal een voor een levenskwaliteiten. We hebben ze allemaal stuk voor stuk nodig om zinvol te kunnen leven. Wat zouden we zijn als we het lef niet hadden om onze dromen achterna te jagen?
Waar zouden we staan als we niet het vertrouwen hadden dat effectief alles goed zal komen? Al die bouwstenen zijn samengebald in één simpel ritueel van dopen, van onderdompelen in het leven. Het levengevende water dat bruisend is en stromend en mee met ons een weg zoekt.
In deze adventsperiode waar wij traditioneel uitkijken naar het nieuwe leven, is het juist zo uitdagend om op zoek te gaan wat dat nieuwe leven voor mij betekent en voor u en voor u...
Hoe kan ik vol lef en vertrouwen en durf en goesting nieuw leven ontvangen?
Het is iets wat ik jullie in deze adventsperiode allemaal een voor een toewens!
Maak er een ongelooflijk eindejaar van en vier het nieuwe leven!
Amen
