In het evangelie van vandaag heerst er wel wat teleurstelling en verwarring.
Twee leerlingen zijn op weg naar Emmaüs. Maar ze zijn er niet met hun gedachten bij. Eens hadden ze grootse ideeën over een nieuwe wereld, wat als het ware een hemel op Aarde zou worden. Zotter nog een Gods rijk. Dat koninkrijk was meer dan een idee ontstaan onder cafégelater in de late uren.
Het nachtelijk gefilosofeer van mannen die het wel allemaal zouden weten, indien ze 's morgens niet zouden werken moeten. Er was geen terughoudendheid, het stopte niet bij de laatste krat wijn. Ze hadden hun voorbeeld hun Messias in levende lijve.
Hij ging het voor de mensheid wel allemaal fixen de hemel én de Aarde.
De bijbel spreekt over het volgen van Zijn voorbeeld. Niet alleen Jezus zijn ideeëngoed was de motor voor dat nieuwe Rijk ook zijn levende persoon. Hij was de aanvoerder de 'ché gevara' van de nieuwe beweging. Tot Hij voor hun neus aan het kruis genageld werd, en dan nog op vraag van andere joden, hun medebroeders.
Weg leider, weg stuwkracht, weg beweging, back to cafélocal?
De volgers vergeten volgens de evangelist één belangrijke les.
Voor Zijn dood, zowat de laatste belangrijke momenten uit een mensenleven, deelt Hij brood en wijn met zijn vrienden. Niet alleen als afscheid, ook als levensles. Hij deelt zich onder zijn volgers, opdat ze een deel van Hem zouden krijgen. Van volgers naar doeners, het Christendom is geboren.
Het is nu aan hen om die wereld, dat Gods rijk waar te maken. En doch is de boodschap aangekomen?
Des mensens wentelen we ons graag terug, laten we verwarring zegevieren en hopen we dat er betere tijden komen. We staan op een tweespalt. Is daar nog een andere weg en welke kiezen we dan? Nog éénmaal brengt Lucas Jezus ten tonelen.
Hij wijst hen op hun taken en weer voor Hij opnieuw verdwijnt breekt hij nog een keer het brood. Dat is zoveel zeggen als, mannen het is aan jullie. Het is zinloos om te wachten op een nieuwe Messias, een tweede kans, grijp ze nu samen vast en maak er wat van.
Morgen, is het feest. De verrekijker wordt aan jullie voorgesteld.
Uiteraard hou ik als preker de spanning er nog wat in, toch dient een kleine tip van sluier opgeheven te worden. Onze motor, onze stuwkracht voor die avond is terug te vinden toevallig of niet in het evangelie van vandaag. Ook wij staan net zoals die twee leerlingen op weg naar Emmaus voor een tweespalt.
Wachten we op een Messias met zijn briljant plan die ons van al onze verantwoordelijkheden verlost, sit back and relax?
Aangenaam? Ik dacht het niet, ook niet direct hoe wij, jullie, deze parochie hebben opgebouwd.
Er is nog een tweede weg, onze weg, Als er één levensles het haalt van de andere dan is het toch wel dat eigen geluk maakbaar is door ons zelf, liefst nog samen met anderen. Wachten blijft alleen maar wachten, wij geloven dat ons geluk in onze eigen handen ligt. Wij geloven heel graag dat die betere wereld maakbaar is.
Vanuit het parochieteam hebben wij een jaar lang vorm gegeven hoe we dat graag zouden zien gebeuren. En dat willen wij graag voorstellen.
Beschouw die vorm letterlijk ook maar als een vorm, zoals een vorm die nodig is om een cake te bakken. Door die vorm kan de cake rijzen en behoudt hij zijn structuur als cake. Wij hebben jullie nodig, om de cake te maken en in zijn vorm te gieten. Anders gezegd, de cake is nog niet gebakken. Samen maken wij er een beter Linkeroever van, we zijn elkaars volgers, het dromen is voorbij, het brainstormen, morgen beginnen we er aan, onze eerste dag.
Elk van u, elk samen geven we leven zoals jullie dat al lang doen aan deze gemeenschap.
Lieve mensen kijk er al maar naar uit, morgen krijgen jullie wel wat op jullie 'taloor'. Het wordt zeker de moeite waard.
We zijn een weg begonnen, we zijn het pad aan het bewandelen, wie komt er op ons pad? Laat de vraag zijn dar ons leidt, in open houding, nieuwsgierig, curieus en vol verwachting deze nieuwe lente in.
Amen.
