xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Hemelvaart C 2007 - 17 mei 2007 
(Eerste lezing - Handelingen 1, 1-11)
(Evangelie - Lucas 24, 46-53)

Toen Joeri Gagarin, de eerste mens in de ruimte, door de communistische propagandakranten gevraagd werd, of hij na zijn omwenteling rond de aarde de hemel had gezien, zei hij: ‘Nee, er is niets bovennatuurlijks daarboven.’

Toen de Amerikaan Allen een jaar later hetzelfde gevraagd werd, zei deze: ‘Ik heb God gezien daarboven.’

En allebei hadden ze gelijk, zowel Gagarin als Allen. Natuurlijk is daarboven, boven de wolken en de atmosfeer de hemel niet te vinden. Toch niet zoals men hem vroeger voorstelde, of zoals hij in de Bijbelse beeldtaal wordt voorgesteld.

Volgens het oude bijbels wereldbeeld was de aarde een vaste schijf die op het water dreef. Boven ons was het firmament, met de zon, de maan en de sterren en daarachter de hemel: de woonplaats van God.

Nu weten we dat de aarde een piepkleine planeet is die rond de zon draait.

De zon is een van de miljarden sterren van ons zonnestelsel.

Maar de andere astronaut had ook gelijk, alleen keek hij met andere ogen. Met de ogen van de gelovige. Geloof en wetenschap sluiten elkaar niet uit. Hij wist ook dat de aarde een klompje materie is die rond de zon draait in het eindeloze heelal. Maar als gelovige was hij ten diepste geraakt door de aanblik van de blauwe planeet. Zozeer zelfs dat hij er een stukje God in zag.

Op deze Hemelvaartsdag worden wij aan het denken gezet over wat de hemel is. En waar die hemel wel zou kunnen zijn. In ons kerkvernieuwingsproject hebben we geprobeerd er een antwoord op te formuleren: een plaats waar iedereen welkom is, waar iedereen tot zijn recht mag komen: groot en klein, arm en rijk, wit of gekleurd, hetero of homo, vrouw of man, ... Als dat kan, dan ontdekken we de hemel.

Het is een zoektocht. Die hemel vind je niet vanzelf. Die moet je ontdekken... gaandeweg.

Zo was het ook bij de apostelen. Ze moeten het ook stilletjes ontdekken wat het betekent: Jezus loslaten, Hij is weg, “Hij is niet meer hier”, “maar zijn graf was toch leeg”, “begin hiervan te getuigen, te beginnen in Jeruzalem, tot aan de uiteinden van de wereld”...

Ook voor hen was het allemaal veel. Misschien daarom dat ze er in de Handelingen van de Apostelen veertig dagen over doen.

Veertig is een symbolisch getal. We horen er onmiddellijk de ‘veertig jaar woestijn’ in van het Godsvolk. Veertig jaar van uitzuivering, loutering, zoeken en toch nog niet vinden, elke keer weer een stapje dichter.

Veertig dagen was ook Jezus in de woestijn, opnieuw de tijd van zoeken, vasten, loutering, zuivering van zijn verlangens, van zijn roeping, van zijn opdracht.

Zo krijgen de apostelen ook veertig dagen om uit te zoeken wat dat mysterie van goede-vrijdag, pasen, hemelvaart en pinksteren inhoudt. Want het is één mysterie. Het hoort bij elkaar.

Het zijn vier facetten van dezelfde diamant- één gebeuren maar op vier panelen geschilderd.

Ik neem u even mee naar goede vrijdag. Jezus is gestorven op een kruis.

De leerlingen zijn bedroefd en ontgoocheld. En hoe gaat het met mensen die rouwen...  Dat weet je zelf wellicht uit eigen ervaring. Je hebt nergens anders nog oog voor dan voor het onbegrijpelijke verlies dat je op dat ogenblik treft.

De weg tot opstanding, tot geloven in de verrijzenis kan soms lang zijn,

een lange weg van Jeruzalem naar Emmaus.

Op het kruis zei Jezus tot de goede moordenaar:

Heden nog – niet over drie dagen of over veertig dagen –

heden nog zult je met Mij zijn in het paradijs.

Toen boog Jezus het hoofd en gaf de geest. Je kan dat letterlijk nemen:

Hij gaf op het moment van sterven zijn geest aan zijn leerlingen.

Vandaag vieren we één facet van het ene gebeuren.

Dat God Jezus heeft opgenomen in de hemel. Waar is de hemel?

“Na deze woorden werd Hij ten aanschouwen van hen omhoog geheven en een wolk onttrok Hem aan hun ogen.” Zo schildert het de evangelist Lucas

De hemel is niet boven het firmament. De Hemel is waar God is!

In de catechismus stond vroeger: God is in de hemel, op de aarde en op alle plaatsen.

en in de bijbel lezen we: god is liefde, waar liefde is daar is God.

Jezus is opgenomen ten hemel – leeft bij God. Ook dat is onze toekomst.

We ontvangen het leven van Gods liefde en naar die liefde keren we weer.

Wij  mogen naar de hemel kijken, naar het mysterie van Gods liefde

maar niet blijven staren.

Het is hier te doen! Er is maar één wereld. Geen aarde hier beneden en een hemel hierboven. Hier is de hemel. Hier is de wereld, doordrongen van Gods Geest. En die vraagt dat wij hiervan getuigen in woord en daad.

Met dank aan Louis Van Hoof