|
Vierde Paaszondag B 2012 - Zaterdag 28 en zondag 29 april 2012
Zoals we in de inleiding horen, geven de geschriften aan hoe Jezus zichzelf regelmatig voorstelt als Ik ben
: Ik ben de Wijnstok en gij de ranken, Ik ben het Brood des levens, Ik ben de Deur wie door mij binnengaat zal leven, Ik ben de Weg de Waarheid en het Leven, Ik ben de goede Herder en gij de schapen,
Op die manier zie ik Jezus als een bron, een inspiratiebron, meer zelfs, een ultiem gegeven om van te leven
Ik ben de Wijnstok en gij de ranken, daar geeft Hij aan hoe de ranken ten diepste niet zonder de wijnstok kunnen bestaan. Ik ben het Brood des levens, daar geeft Hij aan hoe we zonder brood niet lang zullen overleven. Ik ben de Deur, hier geeft Hij aan hoe men niet kan binnengaan als men niet eerst de deur opent en er langs gaat
Zo geeft Hij zichzelf eigenlijk als een heel belangrijke schakel aan om van onze mensen ketting een christelijke mensenketting te maken! Want als christen worden we zomaar niet geboren, we kunnen het worden dag na dag
We kunnen het worden door altijd opnieuw een beetje van die Jezus afhankelijk te blijven.
Moeten we daarom als brave schaapjes, in één grote kudde, bij onze goede Herder leven?
Zo is het niet bedoeld vermoed ik!
Ik denk dat we stevige, degelijke mensen mogen worden met een eigen mening!
Maar blijven luisteren naar onze Jezus als Wijnstok, of Brood of Deur, kan ons wel helpen om ons leven tot degelijke goede christenen uit te bouwen! Met Hem, als hoeksteen op verschillende plaatsen, kunnen we mooie, goede, christenen worden en blijven.
Wat nu met onze Jezus als goede Herder?
In deze vreugdevolle paastijd die als zes wittebroodsweken duurt tot aan Pinksteren, feesten we geregeld! In deze periode vieren vele kinderen hun eerste communie en vele jongeren hun vormsel! We mogen vele mensen verwelkomen op deze feestelijke kerkelijke momenten!
Ook buiten de kerk wordt er weer heel veel gevierd! Er zijn de meiboomplantingen en hun folklore, dit week-end zijn er de tulpenfeesten te Bererndrecht, verleden week zette de ten miles heel ons St Anneke op stelten
.
In de drukte van al die feesten kunnen we ook wel eens mensen ontmoeten die het moeilijk hebben, al feesten ze daarbuiten zo heel uitbundig!
Wanneer mensen dàn hun verhaal vertellen gaat het dikwijls over wat ze aan pijn en verdriet meemaakten
In het parochieblad van vorige week stond een uitnodiging voor een vormingsnamiddag met als titel: In kleine goedheid zorgen voor elkaar. Roger Burggraeve gaat daar meer over vertellen volgende woensdag
En in een korte inleiding schrijft hij:
Wanneer mensen hun verhaal vertellen, kan het heel dikwijls over hun lijden gaan
het kan fysisch lijden zijn, maar ook psychisch of economisch, of sociaal. Het kan dan gaan over pijn, of armoede, of eenzaamheid
Als mensen over hun lijden vertellen, doet het iets met een mens en het houdt tegelijk een grote verantwoordelijkheid in voor wie het te horen krijgt.
Lijden roept meestal op tot zorg. We willen iets doen! We willen zorgen dat die man of vrouw uit zijn of haar lijden geholpen wordt.
Maar zegt Borggraeve, omdat we altijd vlug geneigd zij om iets te gaan doen, houdt het ook een grote terughoudendheid in.
In al ons willen zorgen voor elkaar zijn we nog al eens veel te vlug bezig met van alles te organiseren: boodschappen doen, iemand naar een onderzoek brengen, kinderen even oppassen
In al onze ijver om toch iets te willen doen, zouden we kunnen vergeten om aandachtig te luisteren.
We zouden kunnen vergeten om de ander in zijn lijden voluit aan het woord te laten. En niet alleen letterlijk!
De lijdende mens moet ten diepste veel meer kunnen en mogen zijn dan alleen maar het voorwerp van onze zorg.
In ons aandachtig luisteren zouden we ons mogen afvragen: Wat maakt deze mens mee? Hoe ervaart deze mens wat hij meemaakt? Wat zou deze persoon nu echt wensen?
Alleen zo luisteren we echt naar wat hij of zij met zijn lijdensverhaal te vertellen heeft. Zo voelt die andere zich ook echt gehoord, zo kan er een echte uitwisseling zijn en kan er een gevoel van warme geborgenheid groeien en niet alleen dat gevoel van afhankelijkheid.
Als christen zouden we best mededogen en wederkerigheid, vast verankerd, in ons godsbeeld en mensbeeld meedragen.
God is rechtvaardig, maar ook barmhartig en dat toont Hij in dat beeld van de Goede Herder.
Hij zegt ons als het ware: bemin elkaar, laat mekaar niet in de steek, wees er, wees mekaar nabij opdat de ander zich geborgen voelen, zoals de schapen bij hun goede Herder.
Vanuit die verantwoordelijkheid onder de vorm van warme nabijheid, kunnen we niemand die te lijden heeft, alleen laten met zijn of haar pijn en verdriet.
Die aandachtige, schroomvolle zorg voor mensen die lijden is een mooi voorbeeld van wat de goede Herder ons te vertellen heeft.
Jezus, de goede Herder en wij de schapen!
Zonder Hem, de Hoeksteen, de Bron waar we onze goddelijk Kracht gaan putten, blijven we brave kuddeschapen. Met Hem en in Hem putten we onze goddelijke Kracht om op onze beurt zelf een kleine goede maar degelijke Herder te zijn. Dat we zulke christenen kunnen zijn, zelfs te midden al die mooie kerkelijke feesten, dat wens ik ons allen toe.
Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier ({COMMENTAAR_AANTAL})
|
