|
Eerste zondag van de advent B 2011 - Zaterdag 26 en zondag 27 november 2011
Sparta Linkeroever (voetbalvereniging)
Vandaag bij het begin van de advent start ook de Welzijnszorgcampagne.
Dit jaar staat de strijd tegen de armoede centraal. In de aanloop naar Kerstmis maken we gebruik van de adventsperiode om een aantal organisaties die zich inzetten in het kader van de diversiteit en de armoedebestrijding voor een gemeenschap van Linkeroever de kans te geven hun werking naar die gemeenschap toe kort toe te lichten.
In de campagne wordt gevraagd dat alle kinderen en jongeren moeten kunnen deelnemen aan een vrijetijdsaanbod waar ze zich in thuis voelen.
Daarvoor moet er:
- voldoende openbare ruimte op maat van verschillende leeftijden beschikbaar zijn om te spelen en jong te zijn;
- binnen het georganiseerde aanbod voor kinderen en jongeren voortdurend gewerkt worden om drempels te slopen;
- de mogelijkheid zijn opdat kinderen en jongeren zich vlot kunnen aansluiten bij een groep waar ze zich thuis voelen.
Sparta Linkeroever is een voetbalclub hier op Linkeroever die aandacht heeft hiervoor.
Zon 3 jaar geleden is de club binnen Antwerpen postnummers 2000 tot 2060 nog de enige club binnen de Belgische voetbalbond die voor kinderen en jeugd de voetbalsport aanbiedt.
Op Linkeroever gaat het over heel veel jongeren die geïnteresseerd zijn in het aanleren van het voetbalspel.
De club heeft dan ook veel aandacht voor een beleid dat onze multiculterele maatschappij van Linkeroever en de stad Antwerpen de kans geeft om te voetballen. Met behulp van een sterke cluborganisatie, degelijke trainers en een meer dan behoorlijk accommodatie wordt gezorgd dat de jongeren zich al gauw thuis voelen binnen de club.
Daarnaast heeft de club de nodige inspanningen geleverd om toe te treden tot het project verscheidenheid dat ondersteund wordt door de stad Antwerpen. Samen met hen is er de nodige aandacht voor de diversiteit via tal van deelprojecten en activiteiten:
Het organiseren van het zomervoetbal waar iedereen jong en oud kan deelnemen aan initiatie van voetbaltrainingen,
De uitwerking van een grootse happening als de kleurrijke dag met sport, animatie, eten en drinken, rommelmarkt en muziek moet iedereen zorgt voor een feest waar iedereen, jong en oud, autochtoon of allochtoon, arm of rijk zich vlot naar toe begeeft.
Het project verscheidenheid biedt voor de club eveneens de gelegenheid om via bijzondere financiële middelen diegenen die het heel wat minder Euros moeten doen, een steuntje in de rug te geven.
Daarom werkt Sparta Linkeroever met:
- Een verplaatsingsfonds. Recent werd dit fonds opgericht en daarmee kan de club de ouders die wekelijks de verplaatsing maken om met de ploeg op verplaatsing te spelen een kleine vergoeding geven voor deze verplaatsing. In een tijd van dure brandstofkosten is dat voor een aantal ouders meer dan welkom.
- Een inschrijvingsfonds.
Een sportclub organiseren kost immers jaarlijks heel wat geld, wat niet alleen kan worden terugverdiend door sponsoring, kantine en inkom. Een noodzakelijke bijdrage van de leden onder de vorm van lidgeld is onontbeerlijk. De club heeft een traditie om de lidgelden indien nodig gespreid over de eerste helft van het seizoen te laten betalen.
Dankzij de middelen in dit fonds wordt aan de leden die het echt moeilijk hebben de gelegenheid geboden om toe te treden tot de club voor een symbolische bijdragen van een kwart van het normale lidgeld.
Dankzij tal van medewerkers, een open kijk naar onze plaatselijke gemeenschap en een steuntje in de rug door onze Stad, werken we als Sparta Linkeroever in Antwerpen aan dat stukje verscheidenheid en armoedebestrijding.
Bavo Van Soom, coordinator |
In het proces-verbaal stond het duidelijk vermeld: Zijn ogen waren even toegevallen, hij had ze slechts een fractie van een seconde gesloten en was dan weer klaar wakker.
Maar het was te laat! De oudere vrouw die aan de rand van de weg had gestaan, en die hij nog duidelijk had gezien, lag nu levenloos op de grond. 's Anderendaags stond in de krant: Seconde slaap heeft verschrikkelijke gevolgen.
Steeds weer horen we over dergelijke gebeurtenissen in het verkeer: Eén ogenblik verstrooidheid kan over leven en dood beslissen.
Ook ons kan dat elk ogenblik overkomen.
Het lijkt wel of er in onze wereld een algemeen gebrek aan waakzaamheid is ontstaan.
Wat we daarmee bedoelen? Wel, elke dag weer horen we op het nieuws hoeveel kinderen in de wereld een mensonwaardig leven moeten voeren. In veel landen, ook in Europa, wemelt het van daklozen, asielzoekers en vluchtelingen.
Overstromingsellende in Pakistan en Thailand, hongersnood in Somalië, Kenia en Congo.
Alleen al in het zuidelijk deel van Afrika zijn meer dan 25 miljoen mensen getroffen door Aids.
We horen ervan en lezen er over, we zien het op TV, nemen het waar en gaan dan weer gewoon tot de dagorde over.
Dit is ons gebrek aan waakzaamheid.
Soms zeggen we wel tot onszelf:wat kunnen wij daar toch tegen uitrichten? Tegenover dergelijke situaties staan wij als enkeling werkelijk machteloos!
God zij dank hebben we ook andere ervaringen.
Zoals jonge moeders die op hulp van de buren kunnen rekenen om kindjes tijdelijk op te vangen, of ouderlingen die hun buur mogen bellen wanneer ze iets nodig hebben, of mensen die andere mensen bezoeken die ziek zijn of waar iemand overleden is
.
Dergelijke ervaringen hebben we toch ook wel allemaal en ze bevestigen ons dat een goed begrepen waakzaamheid een enorme meerwaarde aan het leven kan geven.
De ervaring van het waken heeft altijd met het overbruggen van een zekere tijd te doen, dat is duidelijk.
Daar zitten mensen tussen hoop en vertwijfeling aan het bed van een ziek familielid.
Op hetzelfde moment kunnen twee geliefden de slaap niet vinden en blijven klaar wakker omdat het verlangen naar het weerzien zo groot is.
Ofschoon die beide voorbeelden van waken totaal verschillend zijn roepen ze toch de diepste gevoelens van al deze mensen te voorschijn.
Blijf wakker! Wees waakzaam!
We hoorden het tot 3 maal toe in dit korte evangelie.
Nu zouden we natuurlijk heel nonchalant kunnen zeggen: kerstmis zal ook wel komen als we niet wakker zijn.
Binnen vier weken is het zover. dan komt de Heer.
Maar dan miskennen we het feit dat deze tijd van waakzaam zijn voor ons ook een actieve tijd is.
Geen tijd van niets doen of passief wachten op wat komen gaat.
De advent wil onze aandacht erop vestigen dat het er niet op aankomt hoeveel kerstkaarten we hebben geschreven of hoeveel dure geschenken we hebben gekocht.
Het is ook niet zo belangrijk als onze woning niet van binnen en van buiten versierd is met allerlei kleurige en verlichte kerstmotieven.
Het komt er wel op aan dat we dat kleine kind in de kribbe erkennen als een God die zelf mens wordt; mens worden en zich tonen als vriend van de arme en de onder zorgen gebukt gaande medemens.
Advent vieren wil zeggen: ons voorbereiden op het feit dat God in ons leven binnen wil komen. Hoe en waar? Dat weet ik niet.
Maar ik kan Hem in elke mens ontmoeten:
In u en in u, maar ook in allen die zich buiten, en aan de rand van de maatschappij of aan de rand van de kerk of aan de rand van stad bevinden.
Advent is uitzien naar iets, zoals een moeder naar haar kind in haar schoot. Zoals een kind (als het wat groter is) naar het doopsel, of naar de eerste communie of naar het Vormsel
Of zoals in de liefde tussen twee mensen uitzien naar mekaar
Advent is ook wachten op wat komen gaat, wachten op een teken, op een licht, op wat warmte
Ik kan Hem ook ontmoeten in het drogen van tranen en in een vriendelijke glimlach; in gebeurtenissen waarvan we mogen zeggen Ik heb geluk gehad en in situaties die ons doen stamelen: Mijn God, waarom ik?
Op elk uur, elke minuut kunnen wij de komst van Christus verslapen als we niet waakzaam genoeg zijn.
Heeft u het al eens meegemaakt dat verliefde mensen een afgesproken rendez-vous verslapen? Niet waarschijnlijk, omdat bij verliefden het verlangen om elkaar te ontmoeten en te omarmen veel te groot is.
Een dergelijk verlangen moeten wij ons, in ons hart, voor de ontmoeting met Jezus ook eigen maken.
Niet gemakkelijk, maar we kunnen wel leren wat meer te verlangen naar de warmte van mekaar.
Een verlangen dat ons er steeds weer toe aanzet om mekaar en dus ook Hem te ontmoeten,
Als we de nood in de mensen zien, zien we Hem en is de kans groot dat onze weg een stukske samen loopt.
En dan moeten we niet meer bang zijn dat we zijn komst in ons leven zouden verslapen.
Ik wens u een wakkere adventstijd.
Naar een idee van Frank There.
Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier ({COMMENTAAR_AANTAL})
|
