Dertiende zondag door het jaar C 2010 - Zaterdag 26 en zondag 27 juni 2010

Eerste lezing: 1 Kon. 19, 16b.19-21 - 'Elisa volgde Elia en werd zijn dienaar'
Evangelie: Lucas 9, 51-62 - 'Hij aanvaardde vastberaden de reis naar Jeruzalem'

Mystiek en mythe in tekens en schrifturen - Veerle Rooms
Ja dat is dan duidelijk, de Sabat is de dag dat je moet rusten, dat je niet mag werken, dat je eens goed moet nadenken, dat je moet mediteren…
Voor ons is dit gewoon vakantie. 
Rusten, niet werken, nadenken of mediteren en gewoon doen wat je graag doet.
Wie gaat er niet graag op reis?  Wie wil niet graag een andere cultuur zien?  Andere horizonten, andere gewoonten?

Het werkjaar zit er op – het schooljaar zit er op – binnen een paar weken of dagen verdwijnen goede vrienden, buren, kinderen….voor een aantal weken.  Of zijn we eindelijk zelf aan de beurt?  Het mag al eens.
De teksten van deze viering, de versiering, de sfeer in deze kerk, en vooral “het goede weer”… alles ruikt naar vakantie. 
Ik las vorige week nog een artikel in het krantje dat je bij de bakker krijgt.  Een interview met de administrateur-generaal van Toerisme Vlaanderen.
Hij  vertelde dat iedereen op vakantie moet kunnen gaan., ook mensen met een fysische of financiële handicap.  Er liggen 86.000 dossiers klaar voor gezinnen die het financieel lastig hebben om op vakantie te kunnen gaan.
Zijn engagement voor de volgende 5 jaar van zijn ambtstermijn is simpel:  Hij zegt “voor mij moet ieder kind op de speelplaats kunnen vertellen water er op vakantie allemaal is gebeurd”. 
Daar mag je me over vijf jaar en een paar maanden ook op afrekenen.  Een beloftevol engagement.

Vrienden, uiteraard willen we het hier niet hebben over zonnige vakantiestranden, en goedkope all in hotels en avontuurlijke formules.  Daar wordt al genoeg reclame over gemaakt. 
We willen het wel eens hebben over bepaalde waardes, of hoe goed het hier eigenlijk wel is.  Over wat wij onszelf en de toerist aan te bieden hebben.
Ons eigen Vlaanderen, onze eigen stad, onze cultuur. 
Maar ook onze manier van leven, onze taalrijkdom, onze wil om ons verleden goed op te bergen en te laten zien.  Onze kerken, kathedralen, kastelen, stadhuizen, begijnhoven….noem maar op, het is allemaal erfgoed.
Onze fietspaden, wandelwegen, pelgrimswegen, bedevaarten.  Een uitdrukking van ons geloof in de eigen cultuur.
Ook op onze Linkeroever is het zo slecht nog niet.  Hier gebeurt toch nog wel iets….
Hoeveel mensen komen hier niet genieten van het prachtige zicht op de rede van de stad.  Je weet, een stad aan een stroom heeft altijd een meerwaarde.
En wat nog belangrijk is: we hebben een nieuwe slagzin gevonden.
'Linkeroever is the left but the right side of the River'. 
Vertalen kun je dit niet.  Linkeroever ligt aan de linkerkant van de stroom maar is wel de uitgelezen kant.  
The left but the right side of the River.

Ik wil jullie toch eens even meenemen op een reis.  Ja zelfs een wereldreis.  
We krijgen niet altijd de gelegenheid om, via de cultuur, via een tentoonstelling, de wereld aan ons te zien voorbijschuiven. 
Het gaat dus inderdaad over de tentoonstelling die momenteel loopt in de Sint-Anna-ten-drieënkerk.  Een tentoonstelling van Veerle Rooms, een autoriteit op gebied van grafische kunsten. 
De titel is Mystiek en Mythe in tekens en geschriften.

Heb je het grote vaandel al eens gezien dat in de toren hangt?
Een afbeelding van het mooie beeld van H.Anna met Maria en Jezus.
Weet u dat dit een zeer oud beeld is.  Het oudste dat we bezitten en dat nog komt van een St Anna Kapel die op het Vlaams Hoofd stond?
Dit beeld wordt hét beeld van de tentoonstelling. 
We zien inderdaad op alle afbeeldingen, op de banner, op de flyers en op de catalogi dit beeld terugkomen met op de achtergrond de figuur van de heidense oermoeder in wolken uitgebeeld.
Ons beeld illustreert een drie-eenheid, ja zoals de Vader en de Zoon en de Geest.
Maar ook een drie-eenheid van parochies die nu 1 Anna-ten-drieën parochie zijn.

Veerle Rooms wilde de ruimte van de kerk ingevuld zien zoals de gotische kerken met vele afzonderlijke kapellen, met elk hun thema..
Doch echter zonder muren, elke kapel krijgt een eigen concept en een ander accent van de cultuur.
We kunnen u natuurlijk niet rondleiden nu, maar ik wil toch een paar elementen aanhalen, al is het maar om u te motiveren in deze vakantie er eens tijd voor uit te trekken.  De tentoonstelling is elke zaterdag en zondagnamiddag open.

We zien achter het altaar een 6-delige reeks van primitieve rotstekeningen.  Tekens die de mensen achterlieten.  Tekens over hoe ze leefden, wat voor hen belangrijk was.
Wegwijzers,  zoektocht van de kunstenares doorheen de vijf continenten.
Australië en Nieuw Zeeland, Oceanië, Mongolië, Siberië, Afrika…
Een passie: zoeken naar rotstekeningen.  schrifturen met een eigen interpretatie.
Hoe leefde men toen?
Graffiti van de gevangenen in Johannesburg. 
Rotstekeningen van Aboriginals in Australië en Maori-volken in Nieuw Zeeland.
In het hoge Noorden van Siberië krasten de Mongoolse volkeren hun vroegste getuigenissen in de rotswanden langs de rivieren.

In de weekkapel zien we het 2e deel van de oude culturen maar nu van de nieuwe wereld.
In Amerika ontdekken we de oude indiaanse tekeningen..
Op de road 66 van Chicago naar Los Angeles, de weg van de goudzoekers zien we houten huizen, bedekt met golfplaten.
De afbeeldingen zijn foto’s van deze huizen (of delen er van).  Foto’s van de blikken muren bewerkt met vernis en bladgoud. 
graffiti van recentere datum naar de hand van de kunstenaar.

Achteraan in de kerk zien we werken meer Westerse cultuur:  evolutie Germanen – middeleeuwen – Barok - eigentijdse graffiti. 
Duidelijk verering van de hedendaagse helden: de sporthelden (beker)
Fresco’s in graven (zoals we ook nog terugvinden in kerken in Brugge)

We zien verschillende voorbeelden van dozen, koffers, kokers waarin men gedurende eeuwen documenten bewaard heeft.

We staan in stille bewondering voor de Tibetaanse gebedsrollen 
Draaien aan deze rollen is gelijk met bidden.
We zien te weinig naar gelijkenissen die we met andere godsdiensten hebben
Zo’n gebedsrollen hebben dezelfde functie als onze Paternoster.
Het mooie aan deze gebedsrollen is dat ze gevormd werden met de koperen platen die men gebruikte om de etsen te drukken.  De lichtinval op deze koperen platen is gewoon fantastisch.
We zien nog Japanse  gebedsrollen met motieven van het scheppingsverhaal..
.We kunnen ons nu ook goed voorstellen hoe de Joodse gebedsrollen gebruikt werden.  Een ervan werd uitgerold, de Thora met het ontstaan van water, lucht, oceanen, vissen, zoogdierene en de mens.  Een Joods scheppingsverhaal.
We zien ook Joodse gebedsdoeken: fragmenten ontstaan na een bezoek aan Auswich.- Birkenau
Kunst die achtergebleven is.  Het licht op de gebedsdoeken maakt ze zo mooi.

En dan ten slotte de Mariakapel:
Dit is nu een sfeervolle kapel, een oase, een tuintje….  Nodigt uit tot gebed.
Wie ervaart niet: dood zeer nabij is. Cultuur van kerkhoven en graven trekt ons aan. 
Hoeveel kerkhoven bezoeken we niet op onze reizen?
Je leert iets van het dorp, iets van de families die er wonen, Het is een open venster.
Op elk graf: een foto van de overledene .
We zien hier de foto’s op de graven van gewone volkse mensen, geen erepark van het Schoonselhof, geen helden. 
Een eerbetoon aan de onbekende burger.  Zoek geen bekenden (buiten Ghandi zul je er geen vinden)
Afgestorvenen op hun best aangekleed. De foto’s die we zien zijn genomen op het beste moment van hun leven. 
Half vergaan.  Dit om ons tijdelijke bestaan te accentueren..Ook de mens zal vergaan.  
In Zuid Afrika hebben kleurlingen en zwarten als protest tegen hun gevangenschap (apartheid) hun paspoorten verbrand.  Zij verkozen in die omstandigheden de anonimiteit boven de identiteit. 
Ook soldaten hebben geen foto’s op hun kruisje van het soldatenkerkhof.  Enkel de overlevenden kregen meestal wel een foto, met decoraties.  Echte helden sneuvelen niet.
Er is nog veel meer te zien, maar dat moet je zelf maar komen bekijken.

Uit het parochieblad van deze week
   Vakantie is:
   Doen wat je graag doet
   En toch niet leven ten koste van anderen
   Leren luisten naar een andere mening.
   Mensten interessanter vinden dan afstanden.
   Zomaar een dienst bewijzen.
   Blootsvoets lopen door het natte gras,
   Naar muziek luistern en dansen vanuit jezelf.
   Vragen, praten en luisteren naar het dagelijkse leven.
   De sierlijke vlucht van de meeuwen volgen en met je voeten in het water bengelen.
   Stil worden in de koelte van een Romaanse kerk.
   Verloren dorpjes, een grasbloem en een vlinder ontdekken.
   Je als een blad laten dragen door het water,
   De adem van de aarde voelen.
   Een oud mens de kans geven om te vertellen hoe het vroeger was.
   Het is ook de weg zoeken naar het hart van andere mensen.
   En weerom de weg vinden naar het hart van God.
   Wij wensen u een deugddoende vakantie.