Lieve mensen, 

vandaag stille zondag tussen de feesten van Hemelvaart en Pinksteren!
Al zeven weken missen de apostelen hun Meester, ze vinden nog niet de weg om verder te gaan!
Donderdag na hun ervaring van Jezus’ Hemelvaart, kregen ze nog de boodschap “blijf daar niet staren!”
En toch… ze missen hun Meester nog meer dan voorheen en trekken zich stilletjes terug achter gesloten deuren, samen met moeder Maria en nog enkele vrouwen…

En in de kerk vandaag blijven de woorden uit de afscheidsrede van Jezus klinken! 

We hebben ze gezongen en gehoord hoe Jezus bidt voor zijn leerlingen en voor alle mensen die naar Hem geluisterd hebben, en voor alle mensen die naar zijn leerlingen nog zullen luisteren!
En dat gaat ver!
Dat gaat tot op vandaag! Tot Hier!
Doorheen de geschiedenis, via beleving en onderwijs, doorheen onze opvoeding en door ons samenkomen hier, elke zondag opnieuw!

En Jezus, zó begaan met Zijn leerlingen en de mensen die Hij ontmoette, vroeg z’n Vader om hen  nabij te blijven, om hen niet in de steek te laten! Ook ons niet !
En in dat bidden smeekte Hij ook:
Dat wij één blijven, verbonden blijven, met Hem, zoals Hij, Jezus, één was met z’n Vader!
Dat wij zo ook één en verbonden zouden blijven met allen die  het Jezus’ verhaal in zich meedragen en kunnen uitdragen… 
Om die verbondenheid en om die éénheid met Hem, smeekte Jezus in zijn afscheidsrede!

En vandaag in de 21ste eeuw horen we die boodschap nog steeds. 
Wat zegt een moeder of een vader die als laatste voelt dat hij of zij moet heengaan?  Vraagt hij of zij niet “Kinderen, beloof me één ding: blijf samenkomen, blijf verbonden met elkaar, blijf ons mooi gezin waardig… “

Die eerste christenen waren een hechte groep die samen  bleven, elkaar steunden en bemoedigden om doorheen de vervolging van de christenen toen;
te kunnen blijven getuigen…
te kunnen blijven getuigen van die eensgezindheid
in dienstbaarheid en barmhartigheid
in bescheidenheid en vredelievendheid:
in trouw en zorgzaamheid

En dat gaat ver hoor!

Zo rijd ik telkens als ik naar de voetgangerstunnel fiets ’n klein stukje tegen richting in om een grote bocht te vermijden!
Dinsdag ll. reed ’n tegenligger reed recht op me af om me te doen stoppen!
Hij sprak me ook aan en vroeg me “of ik ‘gelovig ben’!
Als dat zo is, dan ben je ne grote hypocriet! 
’n Leven in gevaar brengen is doodzonde” zei hij!

En ten diepste heeft hij gelijk!
Natuurlijk kijk ik uit op dàt kleine stukje om niemand in de weg te rijden!
Maar die man komt dagelijks wel onverschilligen tegen die geen aandacht geven en resoluut de kortste weg pakken, en ja, zo mensen in gevaar brengen.
Zo zie je maar hoe je elk moment ’n voorbeeldfunctie hebt als je je achternaam “christen” eer wil blijven aandoen…

Rondwandelend aan den blok van 25!
De Lidl binnengaan en bij ’t wachten aan de kassa, durven een gesprek aangaan met ’n vrouw die ’n hoofddoek draagt, of met ’n heer met donkere huid op teensleffers en 2 kindjes aan de hand… Doen we dat?
Vermoedelijk wel in Brugge tussen de toeschouwers van de H. Bloedprocessie…

Onze Catechisten! ’n hechte ploeg die jaarlijks de communicanten, de vormelingen en hun ouders van verschillende origine samenbrengen! 
Zij brengen ze samen bij de broodmaaltijd en bij de laatste activiteit van de het, catechesejaar! Dan is het steevast spagettiavond met z’n allen! 
Wat ’n verbondenheid!  Wat ’n uitsraling!  Wat ’n vreugde!

Vandaag “stille zondag”!
Uitkijkend naar Pinksteren waarop we vieren hoe Jezus’ leerlingen de moed en die goddelijke Kracht vonden om op te staan, buiten te komen en door te gaan als christenen midden die ontgoochelende wereld…

Zoals Ramses Shaffy zingt "We zullen doorgaan..." zo’n korte zin;
vol hoop en veerkracht!

Bron: uit de kathedraal van St Bavo en exegese…