Een zinnetje dat wij s morgens voor de spiegel kunnen zingen!
Ja, dat zouden wij als christenen kunnen doen!
Waarom?
Dat vertellen ons de lezingen vandaag!
De christenen van Filippé hadden al van bij t begin ruzie over hoe men wel of niet als een goede navolger van Jezus leefde. Ze wilden het wat in banen leiden, maar hadden al vlug meningsverschillen, ruzies zelfs!
En midden die ruzies komt Paulus door hun stadje.
Paulus, de man die met de integriteit die hij verworven had, wel allusie durft maken op de wrijvingen die erbij de Filippenzen leefden, en op de partijzucht en ijdelheid van sommigen.
Hij doet dat niet met grote vermaningen! Neen!
Hij vraagt de aandacht van de leiders om eens na te denken over dat mooie ideaal dat ze ten diepste nastreven: De nederige zachtmoedigheid van Jezus.
Hij vraagt meteen aandacht voor de gewone mens in de straat.
Om samen met hen een gemeenschap op te bouwen, met het gevoel hoe ze zich gedragen weten door God.
Zet je ijdelheid aan de kant en schreeuw het desnoods van de daken hoe jij hen graag ziet. Zegt Paulus.
De parabel die Mattheus schrijft over Jezus en zijn wijngaard, geeft goede handvatten voor die goede christelijke gemeenschapsopbouw.
In de parabel gaat het over de wijngaard van de Heer. Het is de aarde, de wereld, de gemeenschap van mensen. Werken in de wijngaard is dat menselijk avontuur dat wij beschaving noemen. En het is bijna niet te geloven dat dat avontuur nog steeds in de kinderschoenen staat.
Kijken we naar wat in onze eigen kleine Belgische beschaving gebeurt?
Er is cohesie, overeenkomst en goede verstandhouding nodig in een groep!
Verbrokkelde gemeenschap vervalt!
Het geharrewar over bevoegdheden, het innemen van harde standpunten, het diaboliseren van de tegenpartij, dat alles heeft ons land in de coronatijd geen goed gedaan.
En zo moeten we verder!
Wij mogen er niet de brui aan geven.
Aan ons om geen etiketten te plakken!
Aan ons om niet boven de andere te staan.
Aan ons om te kunnen inzien, wat er gebeurt en wat we zelf kunnen doen.
Aan ons om onze houding aan te passen, en dankbaar te zijn, om zelf wel aan het werk te mogen gaan in de wijngaard van de Heer!
We zouden al zo graag oogsten!
Oogsten met een vaccin tegen covid19!
Helaas die is er nog niet!
Laten we dan consequent mee vechten!
Al zeggen we thuis wel eens: weg met dat masker! Maar even te dichtbij doet geen kwaad
Dan toch opstaan en met mondmasker, afstand houden, met handen wassen en de ramen open, het virus weghouden, is het beste werk dat we vandaag in de wijngaard van de Heer kunnen doen! Is het beste wat we kunnen doen om mensen met wat afstand toch nabij te kunnen zijn, mensen uit de eenzaamheid te houden,
Neen, we kunnen nog niet oogsten.
Maar als men me volgende week, wanneer ik help in de keuken bij onze kok Peter, vraagt wat ik aan het doen ben.
Dan kan ik antwoorden, met mn mondmasker op, 1,5 meter ver van mn collega:
Ik ben wortelen aan t schillen
Maar ik kan op diezelfde vraag ook antwoorden:
Ik help hier mee aan het diner voor onze gemeenschap!
Al heb ik getwijfeld om in deze coronatijd mee te helpen. Nu is er een grote dankbaarheid, dat ik het mag doen!
Want ik wil schreeuwen van de daken
dat ik jullie zo graag zie!
Zonder jullie is mn hele wereld koel!
Bronnen: Andersziens, Manu Verhulst, Fr Mistiaens j.s.
