Lieve mensen,
Nog maar enkele weken geleden werden we overstelpt met discussies en debatten rond alternatieve energie.
Door de voortdurende problemen met Doel 1, 2,o f 3 en de torens in Tiange, bereidde men ons voor op momenten van stroompannes!
Het is misschien goed er, voor zover mogelijk, rekening mee te houden.
Het zou wel eens kunnen gebeuren dat we de 1 of andere dag in het donker zitten. Op zoek dan naar de zaklantaarn waarvan de batterij leeg is of een kaars zonder we er lucifers hebben bijgelegd!
Dat zoeken heeft risico's en je bent in eigen huis gauw de weg kwijt. Je voelt naar een stoel, stoot je enkel tegen een bankje, een vaas gaat tegen de grond; het kan een kleine of grote ravage worden. Als het licht weer aan gaat kun je de boel opruimen en rechtzetten. Men kan er het best maar niet te veel bij stilstaan hoe kwetsbaar we zijn, hoe kwetsbaar we zijn zonder licht.
De loopruimte in ons leven heeft iets van een gemeubileerde kamer in het donker.
Je kunt er tegen mensen oplopen, familie, collega's, vrienden zodat de verhoudingen verziekt raken.
De rechte weg naar hen raak je kwijt. Dat is toch erger dan een gebroken vaas.
Als je dan ook nog, door je levensomstandigheden de weg naar een zinvolle invulling van het leven kwijt raakt is de ravage compleet. Het donkere herfstweer helpt ons een beetje bij deze duistere overwegingen.
Ook wereldwijd zijn we een weg opgegaan waarvan we de uiteindelijke uitkomst niet kennen.
Hoe kunnen al die naties en volken met elkaar omgaan zonder tegen elkaar op te lopen?
Hoe in vrede en te vrede uit het klimaatverdrag komen?
Hoe in vrede en te vrede uit het migratieverdrag komen?
Waar stevenen we met ons allen op af? Het kan goed gaan, en ook anders, want we wandelen toch maar zo'n beetje in het donker.
Maar… ‘Advent’ betekent : komst!
Het is in de donkerste tijd van ’t jaar, een tijd van uitzien naar licht en naar Kerstmis.
Uit het evangelie van vandaag klinkt de stem van Johannes. Johannes die oproept de rechte weg zoeken die voert naar mensen zonder er tegenop te lopen, zonder allerlei hobbelige paden en zijwegen waarheen we steeds gestuurd worden.
De weg die onze oorsprong en ook onze bestemming is, is recht en duidelijk.
Toch voor Johannes.
En tegelijk roept Johannes ons op, ons voor te bereiden op de komst van dat kwetsbare lieve kind met een arme en moeder en vader, overgeleverd aan de willekeur van een harde maatschappij.
Feiten van toen en van vandaag 2000 jaar later!
Hebben wij er een te romantisch verhaal van gemaakt met de herders in het veld en de engeltjes aan de hemel. Johannes roept om ommekeer!
Hij voert ons naar de zorg voor mekaar, naar de zachte kwetsbare liefde die iedereen in nood uitstraalt. Is het door ziekte of door armoede, is het door rouwen om een geliefde of door zijn werk verliezen….
Allen stralen ze die kwetsbaarheid uit die wij op het spoor kunnen komen… door er niet aan voorbij te gaan, door het even te laten binnenkomen.
Dan kan er een licht in ons opgaan en zien we weer even wat ons te doen staat!
En we kunnen tegelijk er werk van maken, en een lichtpuntje worden of zijn.
Kijken we maar naar “welzijnszorg” de organisatie die de kloof tussen arm en rijk wat wil dichten.
Het voorbeeld van de brooddozen vandaag is harde werkelijkheid…
Kijken we naar de warmste week van ’t jaar, waar duizenden enthousiaste mensen niet alleen geld brengen, maar ook hun verhaal hoe ze zich inzetten en meewerken om tekorten op te vullen, om scheefgetrokken situaties recht te trekken! Kortom willen meebouwen aan een betere wereld
Wanneer we er fijngevoelig voor worden, kan gerechtigheid groeien en kan het leven voor die mensen weer mens-waardig worden.
Zo blijven wij hoopvol
En hoop is niet per se het geloof dat ‘alles goed komt’ .
Hoop is allereerst een kwaliteit van de ziel. Het is de overtuiging en het gevoel dat een situatie niet uitzichtloos is, dat er verbetering mogelijk is, dat we ons daarvoor kunnen inzetten, samen met anderen, ook wanneer we niet zeker kunnen zijn van het resultaat of wanneer het resultaat erg klein lijkt in vergelijking met het probleem.
Hopen is niet zitten toekijken en wensen dat alles beter wordt.
Hopen is iets doen, samen met anderen.
Hopen is licht brengen nog veel meer dan bij stroompannes!
Bronnen Richar, M Gallant, Dorothée Sölle
