Lieve mensen,
Wie naar 1000 zonnen kijkt na het journaal van 19 uur, wordt deze zomer geconfronteerd met de grote rage: 1m2 moestuinen!!!
Moestuingoeroe Wim Lybaert bewijst Vlaanderen dat je met één vierkante meter genoeg hebt om een geweldige maaltijd op tafel te toveren. Zijn missie is dan ook: van elke Vlaming een 'vierkante eter' maken.
Elke week gaat Wim langs bij een Bekende-Vlaming om er een vierkantemetertuin aan te leggen en tips te geven. Voor de zekerheid plant hij thuis identiek dezelfde bak. Later gaat hij opnieuw op bezoek bij de BV, om hun oogst te vergelijken en er een lekkere maaltijd mee te bereiden.
Bekende vierkante mee-eters zijn onder andere Eva Daeleman, Marleen Merckx, Bart De Pauw, Maggie De Block, Willy Naessens, Rani De Coninck, Freddy De Kerpel, Evy Gruyaert en Lieven Scheire
Wim moedigt iedereen aan om thuis zelf mee te doen en dat te laten weten via #devierkanteeter.
De beste oogsters van hun eigen vierkantemetertuin worden op het einde van de zomer bij Wim thuis uitgenodigd op een moestuinfeest.
Kunnen we de parabels van vandaag nog meer levensecht voorstellen dan met deze rage?
Wat een rijkdom!
Al die Bekende Vlamingen krijgen hulp van die Wim, vooral via een stel tips die in de opdrachten liggen.
Wim geeft eerst de basiselementen mee om goed te starten.
Hij geeft hen zoveel mogelijk van zijn kennis mee. Hij zegt hen alles over zijn ervaringen en hoe hij daardoor met het moestuinen vertrouwd geraakt is
. Dan kunnen zij met de kleinste zaadjes aan de slag
Als ervaringsdeskundige, geeft hij hen de beste tips mee.
En Wim gelooft erin dat zijn Bvs met veel goesting en aandacht voor hun moestuin, een goed resultaat zullen neerzetten.
Wim is een heel goeie begeleider, hij dringt niemand iets op, maar doet iedereen telkens opnieuw voor hoe hij te werk gaat
en zij, zij hebben alle vrijheid, om al dan niet vanuit de kleinste zaadjes, een vierkante eter te worden deze zomer, of niet
Die Wim, heeft die niet heel veel van Jezus in zich?...
Jezus deed het toch ook op die manier?
Zelf denk ik ook aan al deze mensen die zich geëngageerd hebben voor die 1m2.
Het zijn allemaal druk bezette mensen. Een vol agenda met verschillende taken en opdrachten op één dag, meestal zeven dagen in de week
Velen van hen kennen geen rustdag.
Velen van hen hebben in hun dagtaken voortdurend een druk op hun schouders dat het moet vooruitgaan. Wat ze doen moet resultaat geven, meetbaar zijn, of ze zijn niet goed bezig
.
*Ik ben echt benieuwd hoe ze naar hun moestuin gaan kijken!
Moet het vooruitgaan? Willen ze snel resultaat? Hebben ze tijd van wachten? Willen ze echt wat kruiden en groenten tonen aan Wim en aan Vlaanderen? Willen ze echt iets op hun bord over enkele weken?
*Wat me vooral bezighoudt is;
Wat zal die moestuin met deze mensen doen?
Gaan ze proeven van het mysterievolle kiemen en groeien terwijl ze slapen?
Hoe nieuwsgierig verwachten ze mooie courgetten, bosjes peterselie, paprika, radijsjes, wat tomaten en sla,
?
Gaan ze vertrouwvol kunnen wachten?
Gaan ze het nodige geduld kunnen opbrengen?
Met hoeveel respect en waardering zullen ze nadien aan tafel gaan?
Hun moestuin zal niet groeien met mediatechnieken, hij is niet opdringerig en voert geen reclame.
Hoe vlug zullen ze ondervinden dat het met hun 1m2 moestuin, niet anders is dan met de vele taken die ze te vervullen hebben in hun drukke agenda!
Wat een rijkdom!!!
In het werken met hun medemensen, hun collegas zal het niet anders zijn. Het zal ook beginnen als een klein onooglijk zaadje.
Of het zal ontkiemen hangt af of het hart van de collegas er voor openstaat, of het hart een vruchtbare voedingsbodem is.
Heel klein en bescheiden vanuit het hart en de goedwil van de collegas zal het groeien.
Ook in deze tijd, voor mensen die leven in een megacultuur waarin alles zo groot en zo opvallend mogelijk moet zijn.
Het werken met hun medemensen, hun collegas, het vraagt enorm geduld en vertrouwen, respect en waardering, om regelmatig te mogen genieten van kleine groeimomenten
Om regelmatig te mogen genieten van kleine goede resultaten
En met ons is het ook niet anders, vermoed ik!
Wat een rijkdom!
Zo groeit het rijk van God en niet anders. Heel klein en bescheiden vanuit ons hart en onze goedwil. Ook in deze tijd, voor ons, wij die leven in een megacultuur waarin alles zo groot en zo opvallend mogelijk moet zijn.
Het woord van God blijft dat kleine zaadje. God, Hij moet wel heel groot zijn dat Hij alle zogezegde grootheid van de wereld kan missen.
Wat een rijkdom!
Bronnen: TV één en Manu Verhulst
