De herdertjes lagen bij nachte. Zij lagen bij nacht in het veld. Zij hielden getrouwe de wachte. Zij hadden hun schaapjes geteld. Wees gerust, ik heb mij niet vergist in de tijd van het jaar en ik heb ook niet per ongeluk een verkeerde preek uit mijn archief gehaald. Ik weet dat we in de paastijd zitten en niet meer in de kersttijd. Maar het evangelie van vandaag deed mij heel sterk denken aan dat overbekend Vlaams kerstlied.
Want het gaat weer eens over de goede herder. Weer eens, want het gaat er wel vaker over in de bijbel. Misschien waren herders en vissers wel de meest bekende beroepen uit die tijd. Geen wonder dat Jezus in parabels vaak teruggrijpt naar herders. En allicht geen toeval dat zij ook de eersten waren die bij de geboorte van Jezus het kind te zien kregen.
Twee typische kenmerken van herders worden genoemd in het liedje waarmee ik begon. Zij hielden getrouwe de wachte. Herders houden de wacht bij hun kudde, herders zijn waakzaam. Herders laten hun aandacht niet verslappen, zij blijven geconcentreerd en op hun hoede. Want er kunnen wolven zijn en rovers. Gevaar kan van alle kanten dreigen voor hun kudde.
En het tweede zinnetje dat opvalt: zij hadden hun schaapjes geteld. Herders tellen hun schaapjes, want voor hen is elk individueel schaapje even belangrijk. Huurlingen tellen hun schaapjes niet, zegt Jezus. Voor hen is het verlies van één schaapje op de honderd geen ramp. Er blijven er nog genoeg over, 99%. Economisch gezien stelt dat verlies nauwelijks iets voor. De herder redeneert anders. Hij telt zijn schapen, hij wil er geen enkel kwijt. Hij kent ze ook allemaal bij naam, en zij kennen hem.
Herders zijn natuurlijk niet alleen wat dat betreft. Voor ouders en grootouders telt elk kind of kleinkind in dezelfde mate mee. Er mag er geen benadeeld of verwaarloosd worden, er kan er zelfs geen op de tweede of derde plaats komen. Als leerkrachten een reis of een uitstap maken met hun klas, gaan ze ook bij elke stopplaats of elke vertrekplaats hun leerlingen tellen. Leiders van een jeugdbeweging hebben ook geregeld hun telmomenten.
En ook in ziekenhuizen bijvoorbeeld tracht men elke patiënt de aandacht te geven die hij of zij verdient. En iedereen met de nodige en gelijkwaardige zorg te omringen. En ook in een woon- en zorgcentrum en in andere verzorgingshuizen doen vele mensen hun best om iedereen in gelijke mate te laten meetellen en te laten meedelen in zorg en aandacht.
En dat is niet alleen omdat die mensen alle bewoners van dat huis of alle leden van die jeugdbeweging of alle leerlingen van die klas even belangrijk vinden, maar ook omdat zij een verantwoordelijkheid hebben te dragen. Een herder is bekommerd om zijn schapen, is verantwoordelijk voor hen. Hij leidt ze in de goede richting, hij zorgt ervoor dat ze niet verloren lopen en hij brengt ze veilig thuis. Wat dat betreft zijn er ook nu, in onze tijd, vele mensen die herder zijn voor anderen, voor vele anderen.
Het is vandaag ook roepingenzondag. Nu is roeping voor de meesten van ons een ietwat ouderwets woord, dat veel van zijn inhoud heeft verloren. We worden niet meer zo geboeid door het idee dat God op een wat magische manier mensen roept om hun leven helemaal aan Hem te wijden.
Maar toch is de kerk op zoek naar herders. Pastores in het Latijn. In de letterlijke betekenis zijn dat inderdaad pastoors, of priesters, mensen die gewijd zijn en officieel een functie hebben in de kerk. Of twee functies of drie of vier. Waardoor het voor hen alsmaar moeilijker wordt om al hun taken te vervullen. Zeker als ze ook aandacht willen schenken aan die schapen die uit de kudde zijn weggelopen of zich er niet meer thuis voelen.
Maar roepingenzondag richt zich tot veel meer mensen. Eigenlijk tot iedereen die bereid is om schaapjes te tellen. Niet alleen omdat hij niet kan slapen, want daar helpt schaapjes tellen ook voor, naar het schijnt. Maar omdat hij geen schaap wil zien verdwalen of verloren gaan. En daar misschien van wakker ligt. Roepingenzondag richt zich tot iedereen die schapen wil leiden en richting wil geven. Tot iedereen die zich bekommerd voelt om anderen.
Tot iedereen die bereid is een of andere vorm van verantwoordelijkheid op zich te nemen. In onze parochie wordt er sinds de start van de Verrekijker, zowat een jaar geleden, intensief gewerkt in diverse platformen. Die platformen zitten eigenlijk in zekere zin vol met herders.
Gisteren zijn onze vormelingen op stap geweest van Gaverland naar Linkeroever. Ze hebben samen de viering bijgewoond in de Lucaskerk en zijn bij elkaar gebleven tot s avonds laat voor hun afsluitdag met de ultieme catechese op weg naar hun vormsel. Een paar herders hebben hen begeleid op die tocht en op het hele voorbereidingsjaar.
Ook voor die jonge mensen, die weldra gevormd worden, is het vandaag roepingenzondag. Er gaan er allicht niet veel echt priester worden. Maar ze zijn wel op weg naar hun volwassenheid en worden opgeroepen tot verantwoordelijkheid. Misschien kunnen wij sommigen van hen, die we kennen of leren kennen, wat helpen en begeleiden op hun tocht. Als goede herders
