Vijfde zondag in de veertigdagentijd B 2009 - Zaterdag 28 en zondag 29 maart 2009

Eerste lezing: Jeremia 31, 31-34 - 'Ik zal een nieuw verbond sluiten'
Evangelie: Johannes 12, 20-33 - 'Als de graankorrel in de aarde sterft'

In de eerste lezing horen we de profeet Jeremia die het volk Israël waarschuwt voor de nakende ondergang van het koninkrijk Juda.
Tegelijk geeft hij hun ook hoop: hij spreekt over een nieuw verbond dat de Heer met Zijn volk zal sluiten. Zij zijn immers afgedwaald van de woorden die op de stenen tafelen gedrukt staan. Woorden die op papier of steen geschreven of gebeiteld zijn, worden niet gelezen en dus ook niet meer gevolgd! Daarom zal de Heer Zijn geboden in hun hart griffen en zullen zij niet anders kunnen dan ze te eerbiedigen en er ook naar te leven.
Zo is het ook met ons: wij moeten ook niet telkens opnieuw de richtlijnen, die van ons goede mensen maken, lezen of van buiten leren! Diep van binnen, in de kern van ons wezen, weten we spontaan wanneer we de verkeerde weg opgaan. Ook bij ons zijn die Godswoorden in ons hart gegrift. Wat voor het oude volk Israël telde, is ook voor ons van toepassing.

Het evangelieverhaal situeert zich na de intocht in Jeruzalem.Na al de tekens die Jezus gesteld heeft, is er een ganse beweging op gang gekomen.
Ter gelegenheid van het nakende Paasfeest waren vele pelgrims in Jeruzalem. Onder hen bevonden zich ook Grieken: dwz. niet Joden die wel met de joodse godsdienst sympatiseerden en Godvrezenden werden genoemd.
Zoals de tekst gaat lijkt het wel of de verschijning van deze mensen voor Jezus een signaal is. Plots veranderen Zijn uitspraken. Hij heeft het over Zijn verheerlijking en tevens over Zijn lijden. Dan komt ook aan het licht dat Hij wel beducht is voor wat Hem te wachten staat. Even speelt Hij met de gedachte om Zijn Vader clementie te vragen en ervoor te zorgen dat Hem die afschuwelijke dood bespaart blijft.
Onmiddellijk herpakt Hij zich en trekt weer een van Zijn prachtige vergelijkingen: de stervende graankorrel die honderdvoudig vrucht zal geven!

Waar de eerste lezing een belofte van heil inhoudt, zo is voor ons althans, de vervulling van die belofte Jezus. Want is Hij niet de mens in wie wij het heil zien?
Wanneer de bijbel spreekt over 'het hart' is dat niet romantisch of sentimenteel bedoelt. Dan gaat het over de diepste kern van onze persoon, de geheime kracht van onze innerlijke energie. Het  is het vermogen tot liefhebben en de kracht die ons aanzet  naar de anderen te gaan .Wij kunnen de ellende en de pijn die onze medemens ervaart aanvoelen. Zijn voorbeeld kan ons nog steeds aanzetten tot hulp en ondersteuning van hen die het nodig hebben.
Het zijn Gods woorden, gegrift in ons hart, die ons doen meeleven, ons doen helpen. Die ook onze beurs doen opengaan om toch een klein beetje de miserie helpen te verlichten.

Wij gaan stilaan naar Pasen, het feest bij uitstek om ons te laten begrijpen hoe gezegend wij zijn. Meer nog dan Kerstmis moet Pasen voor ons het feest van het licht, van de bevrijding uit de onzekerheid en het verdriet van de Passie, zijn.
We zijn nog niet zover. Het herdenken van Jezus’ lijden moet nog beginnen, dus is er nog tijd voor ons om ons te bezinnen en misschien met een heldere kijk ons leven even te overschouwen en voor onszelf enkele besluiten te nemen, steeds met Gods woorden in gedachtenis.