|
Derde Paaszondag B 2012 - Zaterdag 21 en zondag 22 april 2012
Het evangelieverhaal van vandaag is eigenlijk bijna hetzelfde als dat van vorige zondag, de ene keer verteld door Johannes, de andere keer door Lucas. De titeltjes van de opeenvolgende misblaadjes laten zich lezen als een vervolg, een cliffhanger om volgende week terug te komen.
Vorige week Hij laat zich zien!, deze week Hij is het écht.
Even uitleggen wat een cliffhanger eigenlijk is. Cliffhangers worden veel gebruikt in dagbladstrips en series. De naam cliffhanger zegt het eigenlijk zelf: klif hanger. Stel dat je eindigt een scene met iemand die aan een klif hangt, dan wil je weten wat daarna komt.
Als de aflevering op dat moment stopt, dan moet je tot de dag nadien of de week daarna wachten om te weten hoe het afloopt. Vandaar, cliffhanger. Er zijn natuurlijk allerlei cliffhangers. Van een jongen die de liefde verklaard voor een meisje en je niet ziet of zij ja of nee zegt. Tot iemand die neergeschoten wordt, waarvan je niet weet of hij of zij het overleefd heeft.
Bij een goede cliffhanger ga je echt denken: ik heb geen flauw idee hoe dit afloopt. Ik wil weten wat er verder gebeurt!
Het lijkt er inderdaad op dat Lucas zich uit de naad wringt, om toch maar goed te laten uitkomen dat die Jezus die opeens in hun midden staat, de Levende is. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Toch gaat het hier niet zozeer om de spectaculaire bewijzen van Jezus verrijzen, maar wel om het zo concreet mogelijk voorstellen van Zijn aanwezigheid.
- Dat het om Jezus zelf gaat, kunnen wij merken aan zijn begroeting vrede zij met jullie.
- Dat het om de gekruisigde Christus gaat, maakt Lucas zichtbaar en voelbaar: kijk naar mijn handen en voeten, zegt Jezus, raak mij aan, betast mijn wonden.
- Tenslotte gaat Lucas nog een stapje verder, door Jezus te laten vragen Hebben jullie hier iets te eten.
Oké, het is dus geen spook of een geestverschijning. Dit is een levende.
Daar zijn alle aanwezigen het ondertussen over eens. Maar is het wel de Christus? Daarop legt Jezus hen uit, net als bij de Emmaüsgangers, hoe alles in de schriften voorzegd is en geschreven staat...
Toch geloof ik niet dat wij, na 2000 jaar, nog in spanning zitten te wachten hoe het morgen of volgende week met Jezus afloopt. Vragen als: zal Hij uit de dood verrijzen? of Is alles nu voorbij?, zijn voor ons geen cliffhangers. Maar voor de leerlingen van Jezus in de dagen na Pasen was er wel degelijk spanning en ongeloof over of Hij zich laat zien, dan wel Hij het écht is.
Is die Jezus voor ons dan wel zo levend en zo echt? Gaan wij zomaar akkoord? Of zit er een beetje kritische Thomas in ons, die níét alles zomaar klakkeloos geloofd?
Wanneer wordt Jezus voor ons levend, van vlees en bloed? Als Hij meer is dan alleen een naam die wij op zondag een paar keer uitspreken in de kerk. Als Hij meer mag zijn dan kinderlijke fantasie, herinnering en verloren illusies. Als Hij adem krijgt, eten en drinken wordt. Als Hij erbij is wanneer je samen aan tafel gaat. Als Hij een eind met je meegaat, wanneer je op weg bent.
Hoe komt die Jezus ook in ons midden? Door stapsgewijs de weg te gaan die Lucas aangeeft:
- Wanneer wij eensgezind samen zijn, in de vrede van de Heer. Daarom beginnen wij iedere viering met een vergevingsmoment.
- Wanneer wij Jezus opnieuw leren kennen uit alles wat er over Hem in de schrift geschreven staat. Te beginnen bij Mozes en de profeten. Daarom lezen wij iedere keer opnieuw een stukje uit het Oude Testament en een stukje uit het Evangelie.
- Wanneer wij, zoals Jezus ons voordeed op de Laatste Avond, samen danken en delen aan elkaar, dan leeft Hij midden onder ons.
- Wanneer wij samen vrede bouwen, niet enkel met woorden maar ook met daden. Waar mensen samen vrede bouwen, daar is de Heer (in) hun midden.
Waar mensen samen bidden, danken, breken en delen, daar gebeurt Jezus.
Waar door mensen de schrift wordt doorverteld en gelezen, daar leeft Jezus. Daar, in de confrontatie met het Evangelie, wordt Jezus het vleesgeworden woord, een raadsman en tochtgenoot die met ons mee op weg gaat.
Laten wij voor elkaar een cliffhanger zijn. Een kapstokje om volgende week terug te komen. Een ankerpunt om, elke dag opnieuw, te getuigen van een Jezus die leeft in ons midden en die met ons meegaat!
Zo wordt de Jezus, die ook in ons midden is, gaandeweg tastbaar en levend. Geloven is dan veel meer dan een vredevolle droom. Geloven is eten en drinken. Geloven is kijken, betasten en beluisteren. Geloven is leven met de Levende. Geloven gebeurt gaandeweg, gaande-de-weg.
Amen.
Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier ({COMMENTAAR_AANTAL})
|
