|
Damiaanzondag - Vierde zondag door het jaar A 2011 - Zaterdag 29 en zondag 30 januari 2011.
Kent u dit liedje nog:
Ene God alleen, ene Zaligmaker en anders geen.
Zeven sacramenten zonder complimenten.
Acht zaligheden, voor ons hier beneden.
Enzovoort.
Zowat een Bijbel in zakformaat. Lekker om samen zingen en er tegelijkertijd iets van op te steken.
Toen was communicatie nog simpel. Toen was geluk heel gewoon.
Maar laten wij even stilstaan bij dat ene zinnetje: Acht zaligheden, voor ons hier beneden.
Het verwijst rechtstreeks naar de zaligsprekingen uit het evangelie van vandaag.
Voor ons hier beneden, zongen we. Niet mijlen ver van hier, niet later in de hemel, maar Voor ons hier beneden.
Waar gaat het om?
Is dat voor ons ook duidelijk?
Wij noemen ze zaligsprekingen, omwille van de beginwoorden van iedere zin:
Zalig de
, ook al staat er in de nieuwste Bijbelvertalingen meestal Gelukkig die
.
Jezus noemt mensen met bepaalde eigenschappen gelukkig. Te beginnen met: Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen.
In eerste instantie denken WIJ dan aan de simpelen van geest, de verstandelijk gehandicapten.
Maar misschien wordt het duidelijker als we vertalen: Gelukkig wie nederig van hart zijn. Gelukkig als we beseffen dat mensen beperkt zijn
pas dan kunnen wij een stap nemen in de richting van een Rijk der hemelen.
Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden.
Gelukkig wie verdriet hebben
, ook dat gaat er bij ons moeilijk in. Tenzij we zouden lezen: Gelukkig wie nog verdriet KUNNEN hebben. Gelukkig als je nog niet verhard bent, als je nog kwetsbaar bent, als je nog niet gewend bent aan ellende.
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten, wordt onbegrijpelijk als we het verstaan als: de wereld is voor de watjes.
Maar misschien begrijpen we het wel, als we het omgekeerd lezen: de wereld is niet mensen die alleen maar op macht uit zijn. Zij gaan dikwijls ten onder aan hun eigen ambities.
Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid
en Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid
.
Daar kunnen wij nog inkomen. Vooral als wij weten dat rechtspraak niet altijd even eerlijk verloopt. Ook vandaag niet, ook bij ons niet altijd. Wie vooroordeeld wordt, is al half veroordeeld.
Dan volgen twee zaligsprekingen waar hart in zit: Zalig de barmhartigen
en Zalig de zuiveren van hart
.
Gelukkig diegenen die hun hart nog kunnen openstellen voor een ander en die dat doen op een open, eerlijke manier. Zonder bijbedoelingen, zonder dubbele bodems of verborgen agendas.
Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden. Dit is een uitdagende voorstelling. Gelukkig wie actief meewerkt aan vrede, wie niet stil in een hoekje blijft zitten opdat het vrede blijft of totdat het vrede wordt.
Vrede is een werkwoord.
Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt, vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil. Anders gezegd: gelukkig wie wil vechten tegen mistoestanden. Die niet terugkrabbelen als het te warm wordt, als er klappen vallen.
Zij zijn op de juiste weg.
Ik had mijn homilie eigenlijk willen beginnen met de vaststelling dat het al een aantal keren mijn beurt om te preken was, als een speciale omhaling was.
Hetzij voor Welzijnszorg, hetzij voor Broederlijk Delen. De mensen die daaraan vandaag ook gedacht hebben, wil ik niet teleurstellen. Het is vandaag Damiaanzondag en dus omhaling voor de Damiaanactie.
Het is eigenlijk vreemd dat Pater Damiaan, een missionaris, de grootste Belg, geworden is. Missionaris worden was, zeker in zijn tijd, zowat hetzelfde als uit de wereld verdwijnen. Zeker met een bestemming als Molokai, een plaats waarvan niemand ooit terugkeerde.
Wat heeft onze grootste Belg eigenlijk met al het voorgaande te maken?
Ik ga even terug naar dat zinnetje: Acht zaligheden, voor ons hier beneden.
Ik vermoed niet dat Pater Damiaan dit ooit gezongen heeft. Zo oud zal het liedje wel niet zijn.
Maar Damiaan heeft wel begrepen dat het over voor ons hier beneden ging.
Niet over ver van mijn bed of mijlen ver van hier, niet over later in de hemel, maar over ons hier beneden.
Hij is met zijn twee voeten, maar vooral met zijn hart en met zijn twee gezonde handen, in het project van Jezus zaligsprekingen gestapt.
Damiaan deed niet aan zaligsprekingen, al heeft hij ze vast wel aan zijn melaatsen voorgelezen. Maar hij heeft ze in de eerste plaats voorgedaan!
Hij heeft van die, voor ons wat vreemd klinkende, boodschap van Jezus in spreekwoorden, een levenstaak in werkwoorden gemaakt.
Vandaag, werelddag voor de melaatsen, vraagt Damiaanactie onze aandacht. In het spoor van pater Damiaan, de heilige Damiaan, slagen zij erin om jaarlijks bijna 350.000 mensen te genezen van lepra en tbc. werkt deze organisatie aan de bestrijding van lepra en tbc in de wereld.
Dat lijkt misschien met meer succes dan pater Damiaan zelf, die er niet de middelen of de mogelijkheden toe had.
Damiaanactie maakt wél goed gebruik van alle mogelijke communicatiekanalen: affiches, websites, webmail, twitter, facebook.
Maar ook de kanalen van de eigen achterban: Kerk en Leven, het parochieblad, en ook mij, met deze homilie.
Damiaanactie kan niet werken zonder onze steun.
Leg uw bijdrage, hoe klein ook, in een mandje, steek ze in een omslag, schrijf een bedrag over of schenk uw gift online. Zelfs een eenmalige storting vanaf 40 euro op het nummer van Damiaanactie, kan voldoende zijn om een leven te redden.
Amen.
Inspiratie gevonden in: Kerk en Leven nr. 1, 5 januari 2011, Commentaar bij de zondagsevangelies, De sleutels van het geluk, Kris Depoortere,
Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier ({COMMENTAAR_AANTAL})
|
