We hoorden zonet het bekende verhaal van de bruiloft in Kana. Er was veel volk, de sfeer was opperbest, ook Jezus en zijn moeder waren aanwezig. Maar dan was er plots een probleem. Een heel groot probleem, zeker op zo een bruiloft. De mensen keken vertwijfeld naar elkaar, maar ze moesten het erkennen: we hebben geen wijn meer.
Vorige week, in de gebedsviering, hadden we ook een probleem. Ik zat hier vooraan aan de laptop, er was een mooie powerpoint voorbereid, maar plots was er een technisch probleem. De mensen keken vertwijfeld naar elkaar, maar ze zagen het allemaal: we hebben geen beeld meer. En ik kon het zelf niet oplossen, mijn kennis van de laptop beperkt zich tot aandachtig en geconcentreerd op het juiste knopje duwen.
Gelukkig waren er meteen een paar mensen, die wel technische en digitale vaardigheden bezitten, die hulp kwamen bieden. Er werd een andere laptop bijgehaald en uiteindelijk moesten we een andere plaats in de kerk gaan zoeken, maar na de communie was alles opgelost. We hadden weer beeld! En het resultaat werd zelfs op applaus onthaald.
Maar terug naar die bruiloft.
Als er geen wijn meer is, helpt geen technische of digitale ingreep. En ik weet niet of er vandaag op zo een feest of gelegenheid ook meteen een paar gasten zouden zijn opgestaan om hulp te bieden. Als er geen wijn meer is, dan is het toch de taak van de gastheer om het op te lossen. Hij haalt maar andere wijn uit zijn kelder en desnoods stuurt hij vlug iemand naar de nachtwinkel.
We kunnen bij manier van spreken al de commentaren horen. Iedereen uitnodigen, dat kunnen ze wel, maar de zaken organiseren, dat is een ander paar mouwen. Ofwel: de grote Jan uithangen met een mooi versierde tafel, dat wel, maar dan ook nog eens lekkere wijn kopen, dat zit er niet in.
Nu, als wij de mensen in het gezelschap wat beter kennen, zouden wij wel bereid zijn mee een oplossing te zoeken. Dan lopen wij wel snel naar huis, naar onze eigen wijnkelder. Of we brengen zelf een bezoek aan de nachtwinkel of wat dan ook. Want het laatste dat we willen is dat het feest mislukt. Maar dat geldt meestal alleen als we de gastheer of gastvrouw beter kennen.
Het is wellicht anders als wij gewoon gasten of genodigden zijn. Dan vinden wij waarschijnlijk dat het niet onze verantwoordelijkheid is. Jammer dat er geen wijn meer is, maar dat is geen reden om het feest stop te zetten of niet te laten doorgaan. Dat ze het maar oplossen!
En eigenlijk is wijn toch geen echt onmisbaar product. Dat er geen wijn meer is, is in wezen een luxeprobleem. Denken wij er soms aan dat er mensen zijn die nooit wijn kunnen drinken of aanbieden. Mensen voor wie een bruiloft of een feest iets is dat ze alleen kennen van horen zeggen of waar ze alleen maar kunnen van dromen. Mensen voor wie wij een paar weken geleden misschien gul wat in het mandje hebben gelegd voor Welzijnszorg.
In de tijd van Jezus, bij de Joden toen, was er wel een heel andere situatie. Een bruiloft duurde zeven dagen. Uitnodigingen werden niet verstuurd, iedereen wist ervan en iedereen was dan ook uitgenodigd. Dat er wijn was voor iedereen was dus vanzelfsprekend. Er waren immers genoeg wijngaarden en wijnboeren in de streek. Dat er geen wijn meer was, bleek dus inderdaad wel een groot en echt uitzonderlijk probleem.
Wijn was er dus niet meer, maar er waren wel zes kruiken water. Waarschijnlijk was dat het reinigingswater, ook essentieel in de toenmalige cultuur. Volgens de wet van Mozes diende dat water voor de reiniging vóór de maaltijd. En het is dat water dat door Jezus in wijn wordt veranderd. Over dat wonder vond ik heel wat verschillende theorieën.
Voor Ward Bruyninckx bijvoorbeeld, voor velen van ons geen onbekende, bestaat het wijnwonder van Jezus hieruit dat Hij de huwelijksgasten, de mensen op die bruiloft, leerde smaken hoe goed en deugddoend helder water kan zijn. En zo geeft Hij een nieuwe dimensie aan het reinigingswater van Mozes. Als mensen echt samen mens zijn, kan water smaken als wijn.
En eigenlijk is dit wijnwonder niet echt een typisch mirakel voor Jezus, voor zover wij een beeld van Hem hebben. De andere wonderen gaan meestal over mensen die gered worden uit zware problemen. Een blinde kan weer zien of een dove weer horen, een boze geest wordt uitgedreven, een storm wordt bedaard of mensen worden gered uit hun ellende.
Dit wonder leert ons dat mensen er niet alleen zijn om te werken en te zwoegen, om pijn te lijden en miserie te ondergaan. We mogen ook te gast zijn op een bruiloft, mee feesten en mee genieten. We mogen van harte delen in de vreugde en de wijn en als mensen als vrienden samen zijn, kan eenvoudig, helder water zelfs smaken als goede wijn.
