een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-05-2022
25 mei Schapen
In het OC was deze avond de viering van de verdienstelijke leden van de verenigingen in onze gemeente en gezien de corona toestanden waren er twee jaargangen. Van onze fotoclub waren er drie laureaten, Guy en Willy voor de jarenlange inzet en o.a. de logistieke prestaties en André met zijn prijswinnende foto "Schapen van Kemp".
Min of meer naadloos brengt deze intro me bij dit beeld.
Ik ben vandaag langs het Albertkanaal tot in Antwerpen gefietst en richting Grobbendonk, voorbij de koekjesfabriek LU in Herentals was een kilometerlange strook voorzien van een tijdelijke omheining om schapen toe te laten ongehinderd dit gebied af te grazen. Ik vond het een fotostop waard.
Ik ambieer zeker niet ooit een culinaire- of voedselfotograaf te worden. Gelieve dit beeld dan ook niet te vergelijken met de gelikte reclamefoto's die in de bladen en tijdschriften verschijnen. Als het woord culinair voorbij komt denk ik trouwens nooit aan fotograferen maar aan mijn smaakpapillen, mijn maag en de geneugten van het tafelen. Ik had sowieso weinig tijd om er op uit te trekken vandaag en bij deze breng ik dan maar een ode aan een van de vele talenten van het vrouwke: ze tovert elke dag een sterrenmaaltijd op tafel. Het is aspergeseizoen en niet voor de eerste keer dit jaar heb ik weer mogen constateren dat Asperges à la Flamande in de top van de culinaire hitparade hoort. Een fleske wit er bij en het is genieten tot de laatste stengel, het laatste stukje Breydelham en de laatste lepel geprakt en gekruid ei.
De voorbije twee dagen waren erg goed gevuld qua fotograferen. Vandaag heb ik er een selecteer- en bewerk-dag van gemaakt. Ik heb me nog niet helemaal door de massa foto's heen geworsteld maar het schiet op. Uit de shoot van eergisteren met kleindochter Julie heb ik voor de aardigheid eens enkele beelden in zwart wit omgezet en dat valt me ook niet tegen.
We hebben met onze fotoclub een project lopen rond de LRV ( Landelijke Ruiters Vereniging ) "De Kempenridders", onze plaatselijke paardensportclub. We volgen hun activiteiten doorheen het werkjaar met enkele fotografen om met het resultaat van onze foto-uitstappen een AV-reeks te maken voor het komende fotosalon.
Dit weekend organiseerde de club uit Veerle een jumping event in Kuringen. Enkele clubleden waren er gisteren al aan de slag en vandaag heb ik ook een dagje paardensport meegeleefd en gefotografeerd. Uiteraard zijn de jumpingfoto's altijd het meest spectaculair maar wij gingen eigenlijk meer voor de dressuur van de 4-tallen en de 8-tallen. Zoeken naar interessante invalshoeken is altijd belangrijk bij dit soort fotografie. Bij het begin van hun ronde begroeten deze Lichtaartse ruiters de jury. Ik vond dit wel leuk, de tweekoppige jury en het Lichtaartse viertal in één beeld.
We hebben met onze fotoclub best wel wat studiomateriaal en eigenlijk gebruiken we het veel te weinig. Een enkele keer besluiten we om weer eens een weekend alles op te bouwen en de clubleden de gelegenheid te geven er mee aan de slag te gaan. Ik had vandaag een slot van 2 uur gereserveerd tussen 17h en 19h. Kleindochter Julie moest ik geen twee keer vragen om te komen poseren en zo ben ik vanavond weer wat studio-ervaring en zo'n 160 foto's rijker. Uiteraard zijn dat geen 160 verschillende foto's, ik maak van elke pose altijd een tiental shots om de nodige keuzemogelijkheid te hebben. Ik nu moet nog een selectie maken natuurlijk en de nodige nabewerking doen maar ik ga er toch van uit dat ik een 15-tal erg goede heb gescoord. Dit is er alvast eentje die me op het eerste zicht meteen kon bekoren.
Ik heb het redelijk druk. Met het aangekondigde apocalytische onweer vandaag had ik me voorgenomen me eens een hele dag achter de Mac neer te planten en wat bewerkings-achterstand weg te werken. Het viel eigenlijk wel mee met die apocalyps maar ik ben toch niet de deur uit geweest, foto's maken was er even niet bij maar selecteren, converteren, optimaliseren en nog wat andere bewerkings-eren hielden me best wel bezig.
Ik heb uiteraard eergisteren in Antwerpen niet alleen de vlootparade gefotografeerd. Daar heb ik er trouwens een resem van op Facebook gezet, op de Google-foto pagina's van onze fotoclub heb ik enkele zwart-witten ge-upload en ik heb nog wel een en ander achter de hand. Het Steen is een verplicht nummer telkens als je in de buurt bent en deze keer heb ik weer eens een alternatief standpunt gekozen. In deze foto ging het me niet eens om het Steen, ik wilde dat moderne gebouw rechts mee in beeld nemen. Let wel, ik hou van moderne architectuur en er is zeker niks mis met dit bouwwerk maar het staat op de verkeerde plaats als je het mij vraagt. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat ooit iemand de toelating heeft gegeven om op deze site zo'n dissonant neer te poten?
Ik moest met de wagen naar Aarschot voor een kleine herstelling onder garantie. Ik had de fiets achterop gezet met de bedoeling er een hele dag fietsplezier aan vast te knopen. Het draaide even anders uit... De eerste bui overleefde ik achter een Duvel in een café. Toen het weer even droog werd ben ik naar mijn zus gefietst in Langdorp en daar werden we van het terras weg gejaagd door een volgende net iets pittigere bui. Daarna leek het ergste geleden en ben ik wat in de buurt gaan rondneuzen om mijn geocache goesting toch een beetje te stillen. Het oude kerkhof rond de pas gerestaureerde St. Pieterskerk vond ik best mooi, in zoverre je een kerkhof mooi kunt vinden. Ik heb er met de camera bijna tegen de grond een foto gemaakt uit een niet alledaags standpunt.
Ik had gelezen dat de Belgische marine het 75-jarig bestaan viert. Bij die gelegenheid zou er in Antwerpen gelegenheid zijn tot het bezichtigen van de schepen en, wat mij meer interesseerde, de dag voor de festiviteiten zou er een vlootparade zijn op de Schelde. Ik kon dus niet anders dat daar eens gaan kijken. Samen met het vrouwke hebben we er een fijne dag van gemaakt. Antwerpen is ook zonder vlootparade altijd wel een bezoek waard trouwens.
De Belgische en de Nederlandse marine zorgden samen voor een leuk défilé. Ik heb een heel geheugenkaarje vol leuke shots meegebracht en als ik dan toch moet kiezen ga ik voor een beeld van de openers van de show. De fregatten F 930 en F 931, een Belgisch en een Nederlands schip komen uit de bocht bij de Royersluis om langs de Antwerpse kaaien te varen. Daarna zou nog een hele parade voorbij komen om ergens aan het Zuid rechtsomkeer maken en aan te meren in de buurt van het Steen. Ook daar was het interssant toeven maar ik heb me nu eenmaal als regel gesteld dat ik maar één foto per dag plaats op deze pagina.
Bewegen is wat we willen blijven doen, fietsen of wandelen, maakt geen verschil..., als het weer niet te erg tegen zit trekken we er alle dagen even op uit. Vandaag werd het een wandeling in het Grotenhoutbos. Het is een prachtig gebied tussen Turnhout, Vosselaar en Gierle en de grote rondwandeling is zo'n 6 km lang. Het was best pittig, niet zozeer omwille van de afstand of het terrein, maar de eerste echte zomerse warmte hakte er toch wel in. Dat wil niet zeggen dat we er niet van genoten hebben, integendeel. We weten uiteraard de leuke plekjes wel te vinden, het is niet de eerste keer dat we hier komen he en van tijd tot tijd heb ik het fototoestel weer eens boven gehaald o.a. om het vrouwke eens in beeld te nemen.
Uit eerdere posts weten de volgers van deze pagina's het al wel en ook mijn vrienden, familie en de medeleden van onze fotoclub zijn op de hoogte van het feit dat er sedert enkele maanden twee immigranten uit Playmobilland samen met hun woef in onze contreien verblijven. Ik heb me als taak gesteld ze regelmatig te fotograferen en het relaas van hun ervaringen als documentaire AV reeks te presenteren op ons fotosalon begin november.
Vandaag heb ik mijn nieuwe vrienden meegenomen naar Kasterlee kermis en ze vonden het geweldig. De paardenmolen, de rups, de lambada... wat een fun !!! Maar het allerleukste vonden ze de botsauto's. Jef en Jeanne konden de pret niet op. Blackie, hun hond, was net iets minder enthousiast.
We zijn vandaag naar Herenthout gefietst om het salon van fotoclub Het Toreke te bezoeken. Als terugrit hadden we er voor gekozen om langs Herentals te rijden. We wilden daar het redelijk controversiële kunstwerk zien dat op de markt is opgericht.
Wat de controverse betreft, daar kan ik me helemaal in vinden. Op een hoge stellage staan een aantal kruiwagens. Die worden volgens de aanwezigen die het project al in werking gezien hebben met water gevuld, maar wat er dan gebeurt kregen we niet te zien want de dreigende waterschaarste heeft de kunstbeleving al behoorlijk uitgehold blijkbaar. Een aantal dagen geleden stelde ik me in het Mariapark de vraag "is dit kunst of is dit kitsch"... hier is de vraag korter: is dit kunst? Ik zou wel eens willen weten hoe de besluitvorming in de gemeenteraad er aan toe gaat om te beslissen dat dit een toegevoegde waarde is voor de markt. Werd hier gesponsord? Zijn hier lobby-activiteiten aan te pas gekomen. Wie is hier beter van geworden... en er zijn nog wel een aantal vragen die ik me stel.
Ik ga er van uit dat dit de voorkant is van het "kunstwerk" omdat de terrassen van de horecazaken langs de Lakenhalle er het beste zicht op hebben maar het zou ook zo maar de andere kant kunnen zijn... Kunst hoef je niet te grijpen toch?
Het shopping center in Olen. Als het vrouwke er naar toe wil ga ik occasioneel wel eens mee. Geen (spaarzaam) haar op mijn hoofd dat er aan denkt om overal mee naar binnen te gaan maar er is altijd wel iets te fotograferen. Als je bvb. naar de achterkant van de diverse panden wandelt zie je soms interessante onderwerpen. Op deze poort achter de Albert Hein stond "Nooduitgang, vrij houden a.u.b." ( in deze resolutie helaas moeilijk te lezen ) en dat hebben ze ook gedaan. De winkelkarretjes laten plichtsbewust de doorgang vrij. Wat die winkelkarretjes aan de achterkant van de supermarkt staan te doen is me trouwens een raadsel. Ik vond de foto sowieso al interessant maar tijdens het songfestival op TV, waar ik echt niet kan naar kijken, heb ik wat met het beeld gespeeld.
Je houdt er van of niet maar dit is mijn (kunstzinnige?) interpretatie.
Ik het trouwens al meerdere keren verteld dat wat mij betreft fotografie verder gaat dan het klakkeloos weergeven van de werkelijkheid. Fotobewerking is tegenwoordig een onlosmakelijk onderdeel er van.
Een enkele keer kiest de dienst ontspanning in zorgtehuis Hoevezavel er voor de vrijdagse wandelingen iets langer te maken. Vandaag vertrokken we daarom iets vroeger om naar het Mariapark te gaan in Lommel Werkplaatsen. De Maria-grot was het doel van onze tocht maar buiten de religieuze context is het park toch ook een bizarre verzameling van beelden, kapellen en zelfs een permanente Kerststal. Men vindt er o.a. een kruisweg met 14 levensgrote staties. De amateurfotograaf komt hier echt wel aan zijn trekken. Het complex is trouwens door de Vlaamse Overheid beschermd sedert 2005 vanwege de historische, artistieke, volkskundige en socio-culturele waarde. Of al de diverse creaties, objecten en bouwsels kunst zijn of kitsch laat ik in het midden maar ik heb er alleszins al diverse keren leuke beelden geschoten die op deze pagina's terecht zijn gekomen en ook deze keer heb ik van het oponthoud geprofiteerd om er even op uit te trekken om weer wat opnames te maken.
Deze morgen, een telefoontje van mijn cachemaatje Jackie... of ik zin had om mee te gaan fietsen in Witgoor. Ja natuurlijk... Heerlijke tocht, één enkele (multi)cache op het palmares, maar wat voor een... terrasje na afloop en dan weer elk zijns weegs naar huis.
Komend van Dessel richting Prinsenpark, net voor het oversteken van de N118 Retie-Geel zag ik aan de rechterkant een giga aardbeienveld. Er was een verkooppunt en ter plekke opeten met een wafel en/of ijs bleek ook mogelijk. Aardbeien interesseerden me maar matig na de terras-Duvels maar in de lange rijen mooi evenwijdige lijnen en de overkapping van het verkooppunt zag ik dan weer leuke fotomogelijkheden. Natuurlijk even stoppen, en uiteraard heb ik die positie gezocht die mijn drang naar symmetrie het best bevredigde. Achteraf vond ik dat een zwart-wit omzetting de compositie nog net iets meer eer aandoet.
Dit dreigt ook een jaarlijks weerkerende foto te worden. In onze Lichtaartse bossen kun je ook boshyacinten zien, niet zo massaal als in het Hallerbos, waar ieder jaar duizenden fotografen elkaar voor de voeten lopen, maar de plekken waar ze in onze regio kunnen gespot worden heb ik in mijn interessante-fotospots lijstje opgeslaan. Omdat je hier geen giga hyacinten-tapijt moet verwachten heb ik ook dit jaar gekozen voor een macro-opname van één struikje met groot diafragma, kleine scherptediepte en daardoor rustige achtergrond.
Ik ben nog eens naar Herentals gefietst, er zijn daar door het Neteland-event behoorlijk wat nog te vinden geocachen bijgekomen namelijk. Na de exclusief voor wandelaars gereserveerde exemplaren in de Hellekens van gisteren wilde ik de laatste nummertjes van dat rondje alsnog met de fiets verder bezoeken. Hoewel die laatste extraatjes niet meteen toppers waren en in mijn geocache memoires niet met gouden letters zullen herinnerd worden heb ik toch van de tocht en de voorbij komende fotomogelijkheden genoten.
Als je dan langs het begijnhof komt rijd je er binnen toch? Het is echt wel een plek die een bezoek waard is, het jammere is dat er meestal bij de meeste huizen auto's geparkeerd staan en dat zo het authentieke een beetje verdwijnt. Vandaag had ik het geluk dat ik een stuk helemaal autovrij kon te pakken krijgen. Ik heb er een pittige zwart-wit omzetting op los gelaten en er een kadertje rond gezet, het komt de sfeer alleen maar ten goede vind ik.
Heerlijk wandelweer vandaag!!! We hebben de nodige stappen op de teller gezet in De Hellekens in Herentals. De lang geleden rechtgetrokken en zo goed als gekanaliseerde Nete heeft onlangs een gedaanteverandering ondergaan en de loop is van enkele nieuwe meanders voorzien. Het is een prachtig natuur- en wandelgebied geworden en de fotomogelijkheden vlogen me weer rond de oren.
Vorige week was ik al erg gecharmeerd door het kleurenspel van de koolzaadvelden in Frankrijk maar als het zonnetje schijnt en de brem hier in bloei staat wordt de landschapsfotograaf in onze eigen regio ook in gele, groene en blauwe tinten ondergedompeld.
De Mosten is een recreatie- en natuurgebied in Meerseldreef, vlak bij de Nederlandse grens. We waren er al eens eerder en we hadden er goede herinneringen aan. Toen bleek dat het oude rondje geocachen gearchiveerd was en en na een tijdje een nieuwe uitdaging op ons lag te wachten hebben we niet lang moeten nadenken om er weer eens naartoe te rijden.
Over onze geocache tocht kan ik kort zijn: het was zoals verwacht, pico bello, helemaal dik in orde. Maar er is daar natuurlijk nog wel een en ander te zien en te fotograferen... Er is een waterski parcours, een speeltuin voor de kleinsten, een zwemvijver, en... een uitgebreid klimpark doorheen de bomen waar menige doorwinterde alpinist toch even over moet nadenken. Zowel bij het begin als bij het einde van onze wandeling hebben we er een hele tijd bewonderend staan kijken naar de dapperen die de moeilijkste stukken op de bovenste verdieping aflegden. Uit de grote foto-oogst selecteerde ik dit beeld.
In een weide in de Smallebroeken staat een mini-paardje helemaal alleen te wezen. Meestal zien we daar meerdere shetlanders en/of mini-paardjes maar deze lieverd loopt daar al enkele dagen zonder gezelschap. Ik vind het wel sneu... als we er langs wandelen ga ik altijd even goeiedag zeggen en het beestje komt ook telkens meteen naar ons toe. We plukken dan wat vers gras en hoewel er in de wei voldoende te eten is komt ie het aannemen en eet ie het smakelijk op. Als we dan verder wandelen horen wij hem hinniken alsof ie wil zeggen dat hij mee wil... Ik versta geen paardentaal maar ik vind het een lief vriendje en vandaag heb ik 'm even gefotografeerd.
Het gaat me niet om de cijfertjes vertel ik altijd als ik het over mijn geocache-hobby heb. Het interesseert me nauwelijks of ik bvb. na een dag zoeken naar een moeilijke multicache hem wel of niet vind, er zijn zoveel andere facetten rond het spel. Wandelen, fietsen, fotograferen, op onverwacht mooie plekken komen, dat oude lijf in beweging houden, uit de luie zetel blijven... en toch... Voor één keer wil ik het wél over de cijfertjes hebben. Ik heb vandaag voor de 10.000ste keer een "found it" mogen loggen en dat vind ik toch wel een gebeurtenis die in mijn jaaralbum 2022 mag vermeld worden. Dat ik bij deze gelegenheid een keer zelf op de foto wilde vond ik vanzelfsprekend en dat het vrouwke dan maar de foto maakte ook. Vanaf morgen ga ik weer op stap zonder aan 20.000 of eender welk ander getal te denken...
