een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-12-2020
13 December Een Duvels Rondje
Geef toe, de baardgroei, die sinds juni ook dit jaar weer ongeremd zijn gang mag gaan is dermate succesvol dat de Kerstman zonder de minste twijfel overal zal herkend worden als helemaal authentiek.
De activiteit van vandaag had evenwel niks te maken met het Kerstmanverhaal. Samen met cache vrienden Jackie en Danny en respectievelijke partners, ons geocachecollectief "Het Blauw Kanneke", gingen we in Oudsbergen een rondje fietsen om een heleboel thuis opgeloste mysteries te verzilveren. Je moet geocacher zijn om dit te begrijpen vrees ik... Om de foto te begrijpen volstaat de naam van het rondje: "Een Duvels rondje". Puzzels, vragen, gecodeerde Duvel-boodschappen en verstopplaatsen die alle Duvel-gerelateerd waren... Deze Duvel liefhebber kon niet anders dan de uitdaging aangaan. Alles wat we zochten vonden we en om het allemaal in stijl te doen had cachemaatje Danny er zelfs aan gedacht gekoelde Duvel en een echt Duvelglas mee te brengen... Ik heb me als vrijwilliger aangemeld. Tussen de twee mooiste leden van het gezelschap heb ik de sacrale 45°-inschenk-handeling verricht en daarna was het genieten van het hemelse vocht. Dat ik de foto niet zelf gemaakt heb mag wel duidelijk wezen, het was wel met mijn toestel...
Ondanks het grijze onzekere weer heb ik het er op gewaagd deze namiddag een rondje te gaan fietsen. Het was droog toen ik vertrok en dat zou volgens de buienradar een tijdje zo blijven. Ik heb daar van geprofiteerd om regelmatig een fotostop in te lassen. Toen ik deze drie amazones aan de overkant van het Kempisch Kanaal zag naderen had ik ruimschoots de tijd om de fiets aan de kant te zetten en mijn toestel boven te halen. Het was alsof de goden van de fotografie vonden dat dit wel genoeg was want toen gingen de hemelsluizen open. Zeiknat is het goede woord om aan te geven hoe ik thuiskwam... maar ik had wel weer enkele leuke beelden.
Voor deze werkloze kerstman zijn het maar trieste, sombere tijden in deze corona kerstperiode. Andere jaren zitten we in het huis van de Kerstman en krijgen we duizenden kindjes op onze schoot, soms ook wel eens mama's trouwens. Nu moet de kerstman zich tevreden stellen met wat afstandelijk on-line streaming gedoe en het echte menselijk contact is er niet. Waar de vorige jaren deze blog in de decembermaand gekleurd was met sfeerfoto's uit het huis van de Kerstman doen we het dit jaar dan maar met links en rechts geschoten beelden om niet helemaal verweesd achter te blijven.
Dit is de grote kerstboom op het verkeerspleintje op de hoek van de Kerkstraat, Lepelstraat en Dorp. De foto is gemaakt iets over zeven, noteer hoe leeg de anders zo gezellige straten zijn.
We zijn vanavond opnieuw naar de dierenarts geweest met Phaido voor het vervolg van zijn onderzoek. Het resultaat was niet meteen positief, hij is een hartpatiënt. Maar het goede nieuws is dat er medicatie beschikbaar is.
Voor we terug naar huis reden wilde ik toch nog eerst even naar het centrum van Lommel want ik had me langs diverse kanten laten vertellen dat de kersttijd-sfeerverlichting er zo mooi is. De ultieme tip kreeg ik van neefje Lucien: ga het raadhuis eens bekijken, dat is prachtig verlicht. Er komt daar inderdaad een stortvloed aan kleuren en effecten voorbij als je er staat. Extreem lange sluitertijden die ik graag hanteer bij nachtfotografie zijn er uit den boze, want dan krijg je een mix van niet samenhorende effecten. Ach, dan maak je het diafragma iets groter, zet de ISO waarde een beetje omhoog en dan kun je toch een momentopname vangen die niet verknald wordt door te snel veranderende effecten. Ik had eigenlijk geöpteerd voor rood, maar dat mislukte enkele keren, de witte spots die voor overbelichting zorgden kwamen te snel... dan maar groen.
Ik heb noodgedwongen vandaag nog eens uit de oogst van gisteren moeten putten. Alle fototoestellen zijn vandaag werkloos gebleven in huize Pol en Josee, de fotograaf ook trouwens. Gelukkig had ik gisteren wel meer leuke beelden. Het Peertsbos is voor het overgrote deel een loofbos, dit in tegenstelling tot de meeste Kempense bossen die naaldbossen zijn, ik meen dat ik dat al eens eerder vertelde. De pracht van de herfst is ondertussen grotendeels verdwenen maar toch zijn er nog plaatsen in het bos waar het altijd wel bijzonder toeven is. Op deze plek hoor je eigenlijk eerbiedig en bewonderend naar de woudreuzen te kijken. Hier past maar één naam: de beukenkathedraal.
Mijn cachemaatje Jackie moest vandaag om privé redenen in Lichtaart zijn en natuurlijk wilde hij van de gelegenheid gebruik maken om er iets leuks aan vast te knopen. Hij had in Herentals aan het Netepark enkele interessante mogelijkheden gespot op de geocachekaart. Ik had de wandeling die hij gepland had al gedaan, maar in het Peertsbos in Herentals een frisse neus gaan halen tijdens zulke mooie wandeldag als vandaag is geen straf. Ik vond het dan ook niet erg om nog eens mee te lopen. Dat gaf mij trouwens ook de kans om wat meer aandacht aan de fotografie te besteden dan aan het zoeken tijdens de tocht. Ik had de 16-35 op mijn toestel gezet, ideaal voor landschapsfoto's en ik heb er ook behoorlijk wat gescoord. Bij het einde van de wandeling, bijna terug aan de parking zijn we even door de open poort naar de vijver achter het gebouw van Sport Vlaanderen getogen en daar kon ik dit plaatje schieten.
Phaido wordt oud. Dat hij op zijn gezegende leeftijd niet meer holt en springt als een jong veulen vinden wij heel normaal. En dat ie, herstellend van een aanval van kennelhoest, nog geruime tijd bijna de ganse dag gewoon op zijn matje bleef liggen konden we ook nog begrijpen. Maar dat duurt nu toch wel erg lang en er lijkt weinig beterschap in te komen. Zelfs na een korte wandeling ploft ie neer op zijn kussen en is hij duidelijk erg moe. Hij eet ook minder, kwijlt en smekt, drink veel, weigert soms zelfs de snoepjes waar hij normaal gezien zo verzot op is en dus dachten we dat ie misschien wel tandpijn heeft. Hij kan het niet zeggen he...
We zijn dus vandaag met hem naar de hondentandarts geweest. Bij het vooronderzoek bleek dat er weinig aan de hand is met zijn gebit, misschien wel een beetje tandsteen. Dat kan en zal verwijderd worden uiteraard. Bloedwaarden, bloeddruk, gewicht, temperatuur, longen en alle meetbare waarden zijn ook normaal, maar... er zou iets aan de hand kunnen zijn met zijn hart. De arts vond bij beluistering dat het onregelmatig klopte. Er is ook een beetje vochtophoping in de buik... Donderdag gaan we terug voor een hartfoto en een cardiogram. Het is toch een beetje bang afwachten nu.
Bijgaande opname is gemaakt bij het instappen. De loopplank hebben we al een hele tijd geleden aangeschaft en dat is een meer dan handig hulpstuk om onze vriend aan boord te krijgen.
