een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-02-2019
24 februari Oldtimer
Er rijden op onze wegen nogal wat wagens rond met een O-plaat, de O van Oldtimer. Of dat altijd terecht is laat ik in het midden maar bij deze beauty mag daar geen twijfel over bestaan.
Toen we na een mooi rondje geocachen waren aanbeland op het terras van de horeca-oase Burcht Hertog Jan, stonden op de parking enkele prachtig mooi gerestaureerde oude automobielen. Uit de foto-oogst die ik bij zulke wow-gelegenheid wel moest plukken koos ik voor deze schoonheid om verder mee aan de slag te gaan. Dit is een Liberty uit 1922 alsof ie net uit de fabriek komt. Ik heb er voor gekozen om de foto ook een oude look mee te geven maar gezien de impeccabele staat van mijn onderwerp heb ik de krassen, schrammen en andere beschadigingen die je normaal verwacht bij oude foto's maar achterwege gelaten.
Toen ik vanavond naar huis reed van uit Lommel zag ik hoe mooi de avondkleuren weer waren en de zin om daar dan iets mee te doen samen met mijn fototoestel is nooit ver weg. Het Kristalpark en in het bijzonder de 300.000 zonnepanelen die ze daar aan het leggen zijn, om het grootste zonne-energiepark van Europa te worden, leek me een prima mogelijk onderwerp met dit licht. Ik heb er inderdaad enkele leuke shots kunnen scoren maar het allermooiste beeld zag en fotografeerde ik onderweg er naar toe. Een weg, bomen met een vogelnest, straatlampen en prachtige avondkleuren... meer moet dat niet zijn.
Fotomaatje Alex en zijn vrouwke waren deze middag op bezoek. Nadat we de komende fotoplannen hadden kort gesloten en ik nog wat extra Apple-kennis had meegekregen beslisten we dat we samen ergens iets zouden gaan nuttigen. De Korte Hei bleek gesloten, verlof... Het Stationneke leek me een waardig alternatief, Alex was daar nog nooit geweest vertelde hij en daar wilde ik graag verandering in brengen. Het oude stationsgebouw is al een tijdje een apart, bruin café, volgestouwd met de meest bizarre spullen en er veel te zien, zeer veel, zoveel zelfs dat ze nog een aanpalende ruimte hebben die is ingericht als een soort museum. Toen we vroegen of we ook daar een kijkje mochten gaan nemen was daar geen bezwaar tegen en hoewel het er nu kleiner is dan ik me herinner van vroeger was het nog altijd de moeite waard. De bierverzameling is natuurlijk een grote blikvanger en die wilde ik dan ook fotograferen.
In de loop van de voormiddag voelde ik het steeds erger worden, er bekroop me een gevoel van: ik moet er uit !!! Met de trein naar Antwerpen, dat leek me wel wat, eens een kijkje gaan nemen in de zoo, dat was alweer lang geleden.
Natuurlijk heb ik er de diertjes gefotografeerd maar daarnaast heb ik me ook bezig gehouden met het fotograferen van de medebezoekers, mensen die de diertjes bekijken. Kinderen kunnen zo heerlijk opgewonden en spontaan zijn en dat was in het aquariumgebouw zeker ook zo. Deze twee keken meer dan geïnteresseerd naar de capriolen van de zeerobben achter het glas. Het was er redelijk duister en ik moest de ISO-waarde al naar 6400 brengen om een aanvaardbare sluitertijd van 1/40 te krijgen, da's nog erg lang natuurlijk en dat zie je ook aan de bewegingsonscherpte in de rob, maar de beide toeschouwers staan er wél scherp op en daar was het mij om te doen in deze opname.
Op deze locatie heb ik al vaak gefotografeerd. Het is eigenlijk wel een unieke plek, een ander kruispunt van kanalen vind je bij mijn weten niet in Europa. Als fotograaf heb je daar 4 hoeken om je ding te doen dus en vanaf deze kant had ik het nog nooit gedaan. Onderweg naar Lommel had ik de wagen geparkeerd op de parking bij de waterski-club en de leuke beelden boden zich meteen aan. Met de groothoek op de camera kon ik de Sas-4 toren, de fietsbrug en de pannekoekenboot makkelijk in één take te pakken krijgen.
De Hoge Mouw. Als Kasterlee, onze thuisgemeente, gekend is als groene wandelbestemming, dan is de Hoge Mouw zeker een van de highlights. Je kunt er wel een tijdje bezig blijven om de diverse gevarieerde wandelingen te lopen maar regelmatig kiezen wij toch steeds weer voor hetzelfde traject en dan komen wij telkens hier weer voorbij.
Het lijkt een beetje creepy en als je dit ziet begrijp je misschien waar de spookverhalen uit vroegere tijden vandaan kwamen. Met een beetje goede ( of slechte ) wil zie je hier boze bomen die je langs alle kanten belagen. Onder de invloed van alcohol of andere verder niet nader genoemde middelen zou dit nog realistischer kunnen lijken. Ik was wel degelijk bloednuchter vandaag en om het effect iets meer te accentueren heb ik de kleurverzadiging een beetje terug gehaald in de nabewerking. Misschien ben ik wel de enige die er zo tegen aan kijkt, misschien ook niet...
