een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
08-05-2022
08 mei De Mosten
De Mosten is een recreatie- en natuurgebied in Meerseldreef, vlak bij de Nederlandse grens. We waren er al eens eerder en we hadden er goede herinneringen aan. Toen bleek dat het oude rondje geocachen gearchiveerd was en en na een tijdje een nieuwe uitdaging op ons lag te wachten hebben we niet lang moeten nadenken om er weer eens naartoe te rijden.
Over onze geocache tocht kan ik kort zijn: het was zoals verwacht, pico bello, helemaal dik in orde. Maar er is daar natuurlijk nog wel een en ander te zien en te fotograferen... Er is een waterski parcours, een speeltuin voor de kleinsten, een zwemvijver, en... een uitgebreid klimpark doorheen de bomen waar menige doorwinterde alpinist toch even over moet nadenken. Zowel bij het begin als bij het einde van onze wandeling hebben we er een hele tijd bewonderend staan kijken naar de dapperen die de moeilijkste stukken op de bovenste verdieping aflegden. Uit de grote foto-oogst selecteerde ik dit beeld.
In een weide in de Smallebroeken staat een mini-paardje helemaal alleen te wezen. Meestal zien we daar meerdere shetlanders en/of mini-paardjes maar deze lieverd loopt daar al enkele dagen zonder gezelschap. Ik vind het wel sneu... als we er langs wandelen ga ik altijd even goeiedag zeggen en het beestje komt ook telkens meteen naar ons toe. We plukken dan wat vers gras en hoewel er in de wei voldoende te eten is komt ie het aannemen en eet ie het smakelijk op. Als we dan verder wandelen horen wij hem hinniken alsof ie wil zeggen dat hij mee wil... Ik versta geen paardentaal maar ik vind het een lief vriendje en vandaag heb ik 'm even gefotografeerd.
Het gaat me niet om de cijfertjes vertel ik altijd als ik het over mijn geocache-hobby heb. Het interesseert me nauwelijks of ik bvb. na een dag zoeken naar een moeilijke multicache hem wel of niet vind, er zijn zoveel andere facetten rond het spel. Wandelen, fietsen, fotograferen, op onverwacht mooie plekken komen, dat oude lijf in beweging houden, uit de luie zetel blijven... en toch... Voor één keer wil ik het wél over de cijfertjes hebben. Ik heb vandaag voor de 10.000ste keer een "found it" mogen loggen en dat vind ik toch wel een gebeurtenis die in mijn jaaralbum 2022 mag vermeld worden. Dat ik bij deze gelegenheid een keer zelf op de foto wilde vond ik vanzelfsprekend en dat het vrouwke dan maar de foto maakte ook. Vanaf morgen ga ik weer op stap zonder aan 20.000 of eender welk ander getal te denken...
Ik probeer constant afwisseling te brengen in de dingen die ik fotografeer, me in een hokje laten duwen is iets wat mij niet zal overkomen. De weide, richting Smallebroeken, waar niet zo lang geleden duizenden paardenbloemen bloeiden is ondertussen veranderd in een weide waar evenveel pluizenbollen te bewonderen zijn. In een niet zo ver verleden zou ik dit een vuile voorkant foto genoemd hebben maar met een kantelbaar scherm aan je toestel hoef je niet meer op de grond te gaan liggen om van uit een extreem laag standpunt te fotograferen. Ik heb de voorste bol als scherpstelpunt genomen en de diagonaal naar de tweede en de steeds minder scherp wordende bollen in de achtergrond zorgen wat mij betreft voor een verdedigbare compositie in alweer een eenvoudig beeld.
Aan de wandel in de Dressenstraat. Voorjaar, en er staat dus echt wel een en ander in de bloei. De bloemen aan deze struiken konden vanzelfsprekend op mijn fotoaandacht rekenen. Ik heb enkele prachtexemplaren mooi te pakken gekregen maar uitgerekend op deze al min of meer uitgeleefde cluster kwam die dikke hommel dan neergestreken. Dan druk je zo snel mogelijk af natuurlijk. Ook voor dit soort fotografie is de kleine Sony best geschikt blijkbaar...
We zijn vandaag weer gaan fietsen met ons geocache-groepke. Vorig weekend hadden we tijdens het grote event in Herentals al een en ander op ons palmares geschreven maar toen vonden we het eigenlijk te druk. Vandaag hebben we dus een iets grotere tocht op het programma gezet. We kwamen o.a. langs de ruine van de voormalige priorij OLV. ten Troon tussen Herentals en Grobbendonk en hoewel daar geen nieuwe cachen te vinden waren heb ik mijn maatjes daar toch naar toe geloosd om de site even te bezoeken. Uiteraard heb ik zelf ook enkele keren het kleine Sony toestelletje uit mijn zak gehaald om de dagelijkse nood aan verse foto's te lenigen.
Dit is ook een ieder jaar terug komend beeld. Als het voorjaar zo ver gevorderd is dat het brandnetel-leger de bermen verovert trekken wij er op uit om van de invasie te profiteren. Brandnetelsoep is niet alleen lekker, het is ook gezond en wij zweren er al jaaaaaren bij. In het voorjaar gaan wij enkele keren op jacht om soep te plukken. Tijdens de plukwerkzaamheden haal ik telkenjare ook weer even de camera boven om het vrouwke te fotograferen.
