een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-10-2021
03 oktober Jaarlijkse fotoshoot
Het weer was niet van dien aard om me er toe over te halen langdurig buiten de voordeur te gaan. Het feit dat Phaido er niet meer is om me enkele keren per dag er op te attenderen dat het tijd is om aan de wandel te gaan was ook al geen trigger meer en het resultaat is dat ik ook vandaag weer de ganse dag voor de computer heb doorgebracht. Nieuwe opnames: nihil... maar ik ben wel de hele tijd bezig geweest met het selecteren en bewerken van de meer dan 1000 foto's die ik vorige week uit de shoots met de bewoners van Hoevezavel en Kapittelhof, de Lommelse zorgtehuizen, meegebracht heb. Ik vermoed dat ik daar nog wel een week mee bezig zal zijn.
Ik gaf het al eerder aan, als er bezoekers komen wordt het veel gemakkelijker om waardige foto's te schieten van de bewoners. De glimlach en de ontspannen houding kan je nadien makkelijk meenemen in de opname. Ook vandaag toon ik geen beeld dat in de tentoonstelling zal terecht komen, maar deze opa en kleinzoon foto is een perfect voorbeeld van hoe de tentoonstelling er zal uitzien: vette kleurverzadiging, pittig vignet en een gekend Nik-kader er omheen.
Alles in en om het huis wat ons aan Phaido herinnert hebben we enkele dagen onaangeroerd gelaten. Riem en lus, de diverse plaatsen in huis waar we matjes voor hem hadden gelegd, zijn eetbakje en drinkplaats, de loopplank die hij nodig had om in de wagen te stappen op het laatst... zoveel herinneringen. Vandaag heb ik wat met mijn fototoestel rondgelopen om een en ander vast te leggen. Ik heb er een ( zeer onvolledige ) collage van gemaakt, op die manier kan ik meerdere beelden tonen en toch binnen de mezelf opgelegde regel van één foto per dag blijven.
Het wordt nu tijd om alles op te ruimen. Het verwerkingsproces komt traag op gang.
We hadden er al twee keer 90 gefotografeerd de vorige dagen en de laatste 30 senioren van de Lommelse zorgtehuizen passeerden vandaag de revue om de verzameling beelden compleet te maken. Bij het begin van de seniorenweek ergens in november gaan we ze ook dit jaar allemaal aan de muur hangen en het wordt zonder twijfel weer een prachtige tentoonstelling. Rond de middag waren we er klaar mee.
Vrijdag, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel. Als je dan toch in Lommel bent kun je evengoed mee gaan wandelen. In de Lommelse wijk Hezerbergen zijn er best wel leuke wandelmogelijkheden met de rolstoelen en één van de vaste rustpunten is de parking achter de kerk. Daar was het redelijk winderig vandaag en we zijn dan ook wat meters verderop in de luwte aan de voorkant van de kerk wat gaan verpozen. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de kleine Sony nog eens uit mijn zak te halen en de wandelgroep en de kerk samen in beeld te nemen.
Het leven gaat verder. Ook na het afscheid van Phaido stond er weer een hele dag senioren-fotograferen op het programma vandaag. Het komt goed uit dat ik het zo druk heb dezer dagen, bezigheidstherapie noemen we dat. Zo zit ik tenminste niet de ganse dag te treuren en te kniezen.
De meeste bewoners van de zorgtehuizen laten zich best vlot fotograferen, werken mee en tonen hun mooiste glimlach als je het hen vraagt. Maar het gaat wel eens net iets moeilijker. En heel soms komt dan plots hulp uit onverwachte hoek. Een lieve mevrouw reageerde helemaal niet op onze pogingen om haar aandacht te verkrijgen, ze zat daar maar doezelig en suffig voor zich uit te staren, zich helemaal niet bewust zijnde van de fotoshoot of wat dan ook. Familiebezoek bleek de sleutel tot succes. Haar dochters wilden graag mee op de foto en voor ons eigenlijke echte onderwerp bleek dat het kantelpunt want daarna kon ik ook van haar een mooi plaatje schieten. Dat gaat in de komende tentoonstelling maar de familiefoto wil ik nu al tonen.
Phaido is vandaag naar de hondenhemel vertrokken, die heeft ie zeker verdiend. Hij heeft ons zijn onvoorwaardelijke trouw, vriendschap en liefde gegeven en ik kan me geen enkele negatieve herinnering voor de geest halen.
De agressieve kanker die hij kreeg bovenop zijn hartprobleem was er teveel aan. We hebben onze beste vriend moeten laten inslapen. Hij heeft zonder twijfel een goed leven gehad, daar troosten we ons mee, maar het afscheid valt zwaar.
Phaido, de beste hond die ooit leefde, we missen hem nu al, en dat gevoel zal niet snel slijten.
Ik ben deze week weer druk bezig met het fotograferen van alle bewoners van de Lommelse Zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof. Dat is ondertussen al meerdere jaren vaste prik in deze periode van het jaar. Fotovriend Alex is daarbij trouwens ook deze keer weer een gewaardeerde hulp. Vandaag passeerden al zo'n 90 bewoners de revue, meer dan 400 opnames heb ik meegebracht en bij elke reeks van iedere bewoner moet ik nu de beste selecteren en dat is nog maar het begin van de bewerkings-workflow. Nog dik 120 te gaan en dan gaan we aan het echte werk beginnen. Hopelijk wordt het ook dit jaar weer een prachtige tentoonstelling en hopelijk zal die dit jaar weer voor iedereen toegankelijk zijn in tegenstelling tot vorig jaar.
Tussen het afwerken van de bewonerslijsten door gebeuren er ook wel eens ontspannende, niet voorziene shots. Toen Tom, hoofd van het animatieteam, even met Mia ging knuffelen had ik de camera gelukkig schietensklaar.
Verre buurman Rob ( helemaal aan de overkant als je rond de blok wandelt ) is erg geïnteresseerd in oude tractoren. Als we vertrekken voor de dagelijkse wandelingen en we passeren langs het braakliggend stuk land lans het doorsteek-paadje net voor de Hoogstraat zien we steevast enkele leuke exemplaren en ook de nodige accessoires. Sedert enkele dagen staat er ook een eerbiedwaardige oldtimer aan de overkant van de straat, voor zijn huis. Toen ik 'm vroeg waarom die daar stond was het simpele antwoord: " Hij is daar stil gevallen en ik krijg 'm voorlopig niet meer aan de praat... ". Ik vond deze beauty alleszins een foto waard, kwestie van weer eens een ander onderwerp aan te snijden.
