een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-06-2021
27 juni As
Samen met mijn geocache maatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie ben ik vandaag in de buurt van As een mooi rondje gaan fietsen. Prachtige natuur, verzorgde geocachen, mooie route, meer moet dat niet zijn. Gelukkig waren we bijtijds aan onze tocht begonnen want toen we aan de laatste loodjes bezig waren begon het in de verte al flink te rommelen. We dachten dat we na afloop nog voldoende tijd hadden om rustig iets te gaan drinken in het tot horeca-gelegenheid omgetoverd oude station en dat leek ook te lukken, al snel bleek evenwel dat het bij die eerste consumptie zou blijven want de hemelsluizen gingen open, vergezeld van een klank en lichtspel. Dit is zeker een locatie waar nog veel leuke beelden te plukken zijn en daar ga ik binnenkort zeker nog eens naar toe. Voorlopig is dit alvast een proevertje.
De belangrijkste bestaansreden van deze blog waarin ik elke dag één foto plaats sedert 2005 is dat ik er op het einde van ieder jaar telkens weer een album van maak. Nu Phaido als hartpatiëntje misschien niet meer erg lang bij ons zal zijn mag het geen verwondering baren dat ik hem in de 2021 versie iets vaker wil zien. Hij vind de dagelijkse wandelingen nog steeds leuk, alleen worden die steeds korter. Dat wil niet zeggen dat we iedere dag telkens weer hetzelfde rondje lopen. Om hem in de auto te krijgen hebben we een loopplank gekocht en we rijden wel eens naar een andere locatie om enkele honderden meters te stappen, eventueel wat te rusten en dan weer terug naar de wagen te slenteren. Dat het baasje dan ook wat andere onderwerpen en achtergronden heeft om te fotograferen is lekker meegenomen.
De verbouwing van het OC in ons dorp is een farce aan het worden. Ik zou er de meest sarcastische of cynische tekst over willen schrijven maar eigenlijk vind ik het te triest. In eerste instantie werd ons als fotoclub beloofd dat we de hele tijd ons lokaal, in de kelder van het OC, zouden kunnen blijven gebruiken. Aanvankelijk was dat ook zo, maar exact één jaar geleden moesten we er toch uit. We konden gelukkig tijdelijk gebruik maken van een door de Corona-crisis ongebruikte lokaal van het Rode Kruis in Kasterlee. De datum dat het volledig gerenoveerde OC zou opgeleverd worden door de aannemer is ondertussen al ?-tig keer uitgesteld en hoewel het er op lijkt dat er nu eindelijk schot komt in de zaak hebben we toch nog enkele, ondertussen terechte, twijfels. Van buiten ziet het er alvast bijna helemaal okee uit, of dat vanbinnen ook zo is lijkt nog niet zo zeker want nu is de officiële opening weer verschoven naar ergens in augustus hoorden we. Stiekem hopen we dat ons fotosalon eind oktober, begin november toch zal kunnen doorgaan... maar je weet maar nooit. This is Kafka...
Voor mensen die ons mooie Lichtaart willen bezoeken is er een nieuwe overnachtingsmogelijkheid: de Glamping. Op het domein Ark van Noe is er nu ook een luxe camping naast de al bestaande accomodaties. Luxueus ingerichte grote lodge tenten wachten er op vakantiegangers die eens iets anders willen proberen. Ik had er al diverse keren van gehoord maar was er nog niet, tot vandaag. Tijdens mijn fietstochtje ben ik er eindelijk eens binnen gereden om dat allemaal eens goed te bekijken en enkele foto's te maken. Ik vraag me wel af hoe dat zit met de muggen...???
Op 11 juni hoopte ik op deze pagina dat het terras waar ik aan begonnen was binnen één week wel klaar zou zijn. Het heeft toch iets langer geduurd. Er kwamen andere verplichtingen tussen, het weer was niet altijd van dien aard om zwoegend in de tuin aan de slag te gaan en - ik geef het toe - de leeftijd begint toch enige grip te krijgen op mijn fysieke prestaties. Na de eerste tegels kreeg ik meteen het gevoel dat dit de iets te zware, iets te ambitieuze, iets er-over klus was en had ik al snel spijt dat ik er aan begonnen was. Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Vandaag heb ik dan eindelijk de laatste boordstenen gelegd, beton er rond gegoten en nu rest er alleen nog het herstellen van het tuinpad, het bedekken met aarde van de betonverstevigingen en het zaaien van gras links en rechts. Ik weet ook wel dat iemand met een metsersoog of een tegellegger-stielman hier bedenkingen bij zal hebben, maar ik kan leven met dit resultaat, meer nog, ik ben er fier op.
Op het strookje tussen het tuinpad en de tegels komen bloembakken om te beletten dat van daar uit een overstap wordt gemaakt. Dat lijk me niet echt meer onoverkomelijk, niet meer vergelijkbaar met de berg waar ik tegenaan keek na de start.
Ik zie me al zitten op mijn eigen terras op één van de tuinmeubeltjes onder een gigantische parasol met Duvel opschrift, genietend van enkele heerlijk gebarbeque-de lamskoteletjes en een fikse Duvel voor mijn neus.
Ik ben helemaal terug in de pré-historie beland, ergens tussen midden tachtiger jaren en 2009, toen we besloten de muzikale deur achter ons dicht te trekken.
Als achtergrond bij de audio-visuele reeks over Lichtaart, waar ik mee bezig ben voor het komende fotosalon van onze club, wil ik zelf een muziekje in elkaar knutselen. Ik heb een ganse carrière lang niks anders gedaan, dat is een fluitje van een cent denk je dan. Mis poes !!! De werkwijze van de hedendaagse computer-muziekmakers is me totaal onbekend en de erbij horende programma's ook. Het leek mij beter terug te vallen op de kennis van vroeger. Die was niet meer zo helder aanwezig helaas. Ook de hardware moest worden gereanimeerd. In het begin van de 21ste eeuw, toen iedereen al lang met PC en windows of Mac werkte - ik ook trouwens - bleef ik toch consequent mijn muziek programmeren met mijn oude Atari computer, het ding was toen al totaal gedateerd. Ik heb 'm van onder het stof gehaald in mijn nog steeds in dezelfde wanorde verkerende ex-werkkot en hij deed het nog warempel. Een al even antieke sound-module ( Yamaha-MU80 ) er aan gekoppeld moet de instrumenten gaan genereren en op een terug gevonden 3.5 inch diskette vond ik nog het programma Notator van C-Lab dat ik vroeger tot in de kleinste details kende. Het duurde even voor ik de basis functies weer onder de knie had maar ondertussen ben ik toch aardig op weg om weer wat zinnige dingen te programmeren.
Als foto is dit geen hoogdraver, dat weet ik wel, maar dit hoort zeker thuis in mijn jaaralbum 2021.
Het was weer eens een foto-luwe dag vandaag en dan val ik graag terug op een beeld van enkele dagen geleden. Tijdens de stadswandeling in Geel met de fotoclub vorige zaterdag kwamen we ook voorbij de groentemarkt. In het kader van de wandeling was dit misschien niet het meest voor de hand liggend onderwerp maar ik richt de camera op alles wat ik interessant vind en in dit geval zegt het beeld misschien even veel over mezelf dan over wat er op staat. Deze mensen staan tussen zig-zag opgestelde nadarhekken aan te schuiven om groenten te gaan kopen op de zaterdagmorgen-groentemarkt in Geel. Ik durf er niet aan te denken dat ik het ooit vrijwillig zou doen maar ik ben er zeker van dat als ik ooit in zulke file zou terecht komen, ik na maximaal 30 seconden zou beslissen dan maar een weekend zonder groenten door het leven te gaan of ergens anders mijn inkopen zou gaan doen. Op zaterdag namiddag zijn er nog andere mogelijkheden toch? Aanschuiven is één... onnodig aanschuiven is iets waar ik een hekel aan heb.