een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
22-03-2020
22 maart De slapende reus
Dat Kasterlee een gemeente is die op toeristisch gebied veel te bieden heeft is al lang geweten. Het natuurgebied De Hoge Mouw is één van de vele highlights en hoewel dat al redelijk gekend was zijn er nieuwe initiatieven om dat nog eens extra te stimuleren. De samenwerking tussen de gemeente, de provincie en natuurpunt resulteerde in het project "Slapende Reus". Dat werd pas echt voor iedereen duidelijk toen er ook een kunstwerk kwam in het gebied dat die uitdrukking voor iedereen perfect symboliseerde. In de herfst van 2018 werd, op het hoogste punt van het gebied, het hoofd van een zogezegd door het zand van de paraboolduin "De Hoge Mouw" bedolven, slapende reus voor de bezoekers neergezet. Het is, telkens als wij in dat gedeelte van onze mooie regio aan de wandel gaan, een vast tussenpunt in ons traject. Vandaag was dat niet anders en deze keer heb ik er enkele keren mijn fototoestel op gericht. Ik heb Phaido er naast laten poseren om een referentiepunt mee te geven qua afmeting.
We zijn allemaal een beetje minder mobiel dezer dagen. Verre verplaatsingen zijn uit den boze als ze niet levensnoodzakelijk zijn en dat beperkt de fotomogelijkheden voor iemand als ik, die graag uitzwermt en overal wel eens wat plaatjes wil gaan schieten. Gelukkig zijn er vlak bij de deur ook altijd wel wat shots te versieren. Deze avond ben ik met camera en statief nog eens tot op het kerkplein gewandeld en heb ik enkele lange sluitertijd opnames gemaakt. Veel gevaar voor besmetting met het virus liep ik niet want zowel tijdens de heen- en terugwandeling als tijdens een kwartiertje fotograferen op de locatie was ik moederziel alleen.
Ze kunnen van Mevr. De Block zeggen wat ze willen, dikke troela, lompe koe, vet varken... ( een beetje respect en beschaving is vaak ver weg op de sociale media ) maar zelfs de grootste hater zal moeten toegeven dat er zelden of nooit een politicus of politica is geweest die zulke verstaanbare, efficiente en terechte kreet heeft gelanceerd. "Blijf in Uw kot!!!" Vanmiddag was er een actie om vanuit ons kot, door een wit laken buiten te hangen en te applaudisseren, onze dank te tonen jegens alle werkers die in deze omstandigheden op post blijven, of het nu dokters, verplegers, facteurs, vuilnisophalers of wat dan ook zijn. Het vrouwke had nog snel hartjes gesneden uit een oud laken en die voor het raam geplakt. Met de camera op statief kon ik zelf ook mee op de geplande foto van onze solidariteit. In dit beeld zijn we weliswaar niet letterlijk in ons kot gebleven maar we wonen ver genoeg van de straat om het figuurlijk toch waar te maken.
Wij zijn van plan deze quasi-quarantaine moeiteloos te overleven. Het dagelijks leven gaat zijn gangetje, we fotograferen wat, macro en bloemekes waren populair vandaag, we kijken net iets vaker naar TV, alle corona programma's hebben we gezien, de voorraad sudokus is ook nog ruimschoots voldoende om enkele weken zoet te zijn, Photoshop is nog steeds een bezigheidstherapie en...de wandelingen met Phaido mogen nog altijd en zelfs als dat door een eventuele totale lockdown ook zou verboden worden kunnen we nog altijd 50 keer rond onze hof lopen. Vandaag kon ik mijne vriend nog eens in beeld nemen doorheen het lentegroen dat nu toch steeds meer nadrukkelijk te voorschijn komt in de Smallebroeken.
Toen ik thuiskwam van een avondwandeling door de Smallebroeken met Phaido was het avondrood richting kerk en dorp langs de Kasterleesteenweg echt wel erg mooi. Ik ben dan ook snel naar binnen gegaan om de Canon op statief te zetten en weer naar buiten te lopen. In deze corona-virus tijden was het net iets makkelijker om de kerk eens los van bomen, verkeersborden en andere sta-in-de-weg dingen in beeld te nemen. Ik kon gewoon op de rijbaan gaan staan met mijn statief. Tegemoetkomend verkeer: nul en hoewel er langs achter een wagen in beeld kwam gereden vond ik dat eerlijk gezegd eerder lekker meegenomen.
Tot mijn scha en schande heb ik moeten ondervinden dat ik niet echt een geschikte pianoverhuizer ben. Ik vermoed dat ik vorige week bij het versjouwen en heffen van de piano die nu in onze woonkamer staat net iets te onvriendelijk geweest ben voor mijn rug. Het zeurde al enkele dagen en deze morgen was het erg genoeg om de geplande geocache-tocht met de vrienden af te zeggen. Dubbel jammer, want het werd een prachtige lentedag en... misschien kunnen we dit soort activiteiten de komende weken sowieso wel vergeten door de coronamaatregelen... De oorzaak van het lichamelijk ongemak staat ondertussen werkloos op zijn plaats want hij moet eerst gestemd worden na het transport. Phaido laat het alleszins niet aan zijn hart komen want die slaapt rustig verder op zijn matraske terwijl ik het tafereel vastleg van op het terras. In de hoop dat de rugschade zowel in omvang als in tijd beperkt blijft zullen wij de komende quasi-lockdown maar in onze luie zetel doorbrengen.
Al fietsend kwamen wij voorbij een tuin - misschien moet ik het park noemen - waar we, doorheen de struiken en de afsluiting, een redelijk uit de kluiten gewassen kunstwerk meenden te zien. Bij een gat in de begroeing zijn we gestopt om het tafereel wat beter te bekijken: een uit de grond oprijzende giga kippenpoot met daarbij twee reuzeneieren. We hebben ons lang afgevraagd wat dit dan wel mocht voorstellen en toen we er niet uitkwamen heb ik dan maar mijn fototoetel boven de omheining gestoken om er een opname van te maken. Misschien heeft iemand wel een suggestie.
