een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
21-07-2019
21 juli Schlanders
Eind goed al goed zou ik misschien horen te zeggen en we zijn inderdaad veilig in Schlanders aangekomen, maar het volstaat te vertellen dat we nog nooit zoveel files op één dag hebben meegemaakt onderweg hier naartoe om aan te geven dat het niet zo'n fijne ervaring was een hele dag lang. We vertrokken deze morgen om 4 uur met het idee dat we rond 2 uur in de namiddag wel op een terrasje zouden zitten achter een grote pint Forst maar uiteindelijk kwamen we hier toe om acht uur vanavond en na het overbrengen van de bagage van de wagen naar de kamer, een erg korte Phaido-wandeling en een pint ( dus toch !!! ) kon ik nog net de moed opbrengen om van op ons balcon Schlanders' mooiste te fotograferen: de ranke spits van de kerktoren tijdens het blauwe uurtje. Aan uitputting bijna bezwijkend gaat deze jongen tussen de lakens.
Ik heb vandaag een vlinder in de aanbieding en daar moest ik niet eens voor de deur uit. Met het wisselende, soms redelijk onvriendelijke weer dat we vandaag meemaakten leek het zelfs alsof ie binnen wilde komen schuilen. Hij kwam alleszins op de venster zitten en dat gaf mij dan weer de gelegenheid hem eens van uit een redelijk ongewoon standpunt te fotograferen, dit is de onderkant. Uiteraard heb ik even opgezocht welke soort we hier voor de lens hadden en in dit geval spreken we volgens meneer Google over een bont zandoogje.
Vrijdag, wandeldag in Hoevezavel. Als het weer het enigszins toelaat gaan we, als vrijwilliger, elke vrijdag aan de wandel met de bewoners. Voor alle duidelijkheid: de bewoners gaan in een rolstoel en wij duwen die... Vandaag waren we weer met zo'n 20 combinaties. Er wordt ook altijd een pitstop ingelast en dan gaat de doos met snoepjes rond. Marcia, één van de onvolprezen medewerksters van het animatie-team, zorgt er voor dat er niemand wordt overgeslaan.
Tja, het hoeft niet altijd een hond, een paard, een poes of een tros koeien te zijn. Er zijn best nog wel andere fotografeerbare beesten op deze planeet. Iedere wandeling doorheen de Smallebroeken voort ons langs de thuisplek van dit eenzaam schaap. Hij/zij begroet ons meestal met een vrij diep klinkende meuuuhhh en ik probeer ook steevast in mijn beste schaaps meuuuhhhh terug te zeggen. Ik had hem/haar nog niet de eer gegund ook eens op deze plek te figureren en bij deze is dat ook weer gefikst.
We hebben nieuwe buren, al een tijdje. We hadden elkaar natuurlijk al enkele keren gezien maar verder dan wat oppervlakkige, snelle groeten waren we eigenlijk nog niet gekomen. Ondertussen is onze nieuwe buurvrouw bevallen van een dochtertje en goede buur-relaties in ere houdend waren ze ook al eens bij ons aan de deur geweest om de kersverse jongedame aan ons voor te stellen. We hadden toen afgesproken dat als de grote drukte van de obligate kraamvisites voorbij zou zijn, we wel eens zouden binnen wippen voor een meer uitgebreide kennismaking.
Vandaag was het dus zover. Nick en Elien zijn twee sympathieke nieuwe bewoners van onze straat, maar dat hadden we al wel gemerkt. Het kersverse nieuwe mensje Milla stal meteen onze harten en het vrouwke wilde dan ook heel graag met haar op de foto. Ik weet wel zeker dat ze meer genoot van het knuffelen van de baby dan van het feit dat ze gefotografeerd werden...
Aan de muur van het kerkhof, langs de buitenkant staan deze krachtig en fris groeiende bloemen mooi te wezen alsof ze zeggen willen dat ze aan de kant van het leven staan. Door met een groot diafragma scherp te stellen op de bloemen vooraan wordt het kontrast met de overkant van de muur, waar alleen maar verval, onscherpte en vergankelijkheid is, nog eens extra geaccentueerd. Een klein beetje toegevoegde vignettering maakt het m.i. nog net iets pakkender.
Ik heb vandaag de poes van mijn zus gefotografeerd... meerdere keren zelfs. We waren er op bezoek in Aarschot en Lisa, de vrouwelijke helft van het duo Mon en Lisa, vond onze auto blijkbaar zo interessant dat ze uitgebreid op onderzoek ging. Van op het terras kon ik dat allemaal gadeslaan en - beter nog - ook fotograferen. Uit een erg leuke reeks selecteerde ik dit beeld. Een ruimere keuze zal ik morgen wel op Facebook plaatsen.
