een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
12-07-2020
12 juli De Maashorst
Mijn cachemaatje Jackie en zijn vrouwke waren een weekendje weg met de caravan om in het Nederlandse Nistelrode hun geocache honger te stillen. Ik kon niet achterblijven natuurlijk en ik heb vanmorgen de fiets achter op de wagen gezet en ik ben ze gaan helpen. We fietsten kris kras door de Maashorst, een gigantisch natuurgebied, op deze mooie zomerdag, soms over erg drukke fietspaden, maar meestal over kleine zandweggetjes waar je enkel wat wandelaars tegen kwam. We hebben er met volle teugen van genoten. Zowel het fietsen als het geocachen en het fotograferen scoorden hele hoge cijfers vandaag. Het enige minpuntje: als je tijdens een hele dag geen enkel café op je route tegenkomt om de steeds groter wordende dorst te lessen dan is dat doffe ellende. Ik had wel water bij in de fietstas, maar dat is voor noodgevallen he...
Als je van Groot Rees richting Corsendonk fietst kom je langs deze oude schuur. Ik ben er al tientallen keren voorbij gekomen en elke keer weer bedenk ik dat ik hier toch eens moet stoppen om te fotograferen. Vandaag heb ik de daad bij de gedachte gevoegd. Toen ik de beelden vanavond thuis bekeek vond ik meteen dat het mooie, heldere, gesatureerde avondlicht niet echt paste bij het oude onderwerp en ik ben dan maar een beetje gaan spelen met Nik-filters en andere photoshop-mogelijkheden tot ik uiteindelijk tot dit resultaat kwam. Hier kan ik mee leven.
Kleindochter Julie had me gevraagd of ik niet wilde komen fotograferen bij de eindvoorstelling van een week cursus moderne dans die ze gegeven had aan een groep Antwerpse jongeren in Berchem. Zoiets kan ik niet weigeren natuurlijk maar... ik wist niet hoe moeilijk de klus zou zijn...
Ik had geen idee van het programma, wist niet waaraan ik me mocht verwachten of waar ik op moest letten, ik kende de locatie niet, wist dus ook niet wat er bruikbaar was qua materiaal en hoe het licht zou zijn. Dat bleek alvast niet meteen fotograaf-vriendelijk. Voeg daarbij het feit dat een gedeelte van de witte muren in de zaal bedekt waren met een zwart doek en een gedeelte niet, dat er in de redelijk smalle zaal volk voor me kwam zitten en dat de groep meestal erg breed uitzwermde tijdens de dans. Ik had er op gegokt dat ik met de 50 mm en de 70-300 wel het geschikte materiaal mee had... niet dus. Met de 50 mm. kon ik deze scene net niet helemaal te pakken krijgen bijvoorbeeld, links is er een meisje dat helaas niet op de foto staat en verder achteruit gaan kon niet. En dit is niet de enige keer dat ik de 16-35 heb gemist. Gelukkig zaten of dansten ze niet altijd zo ver uit elkaar.
Als we vertrekken voor de dagelijkse wandelingen richting Smallebroeken lopen we langs de omheining achter frituur het Blokske. Daar zitten twee honden, een mastino, grote lobbes die zich nauwelijks laat horen en een Jack Russel-achtig keffertje dat ons van een geluidsspoor voorziet zo lang we in de buurt zijn. Phaido reageert daar niet op, dat vindt ie beneden zijn waardigheid denk ik en zelf schenk ik er ook nauwelijks aandacht aan behalve vandaag dan. Ik heb 'm eens gefotografeerd..
Groene vingers hoef je me niet toe te schrijven. Ik kan weliswaar erg genieten van de natuur, de planten en de bloemen maar er zelf mee aan de slag gaan door in de grond te gaan woelen of iets dergelijks is niet aan mij besteed. Het vrouwke heeft daar meer voeling mee maar om nu te zeggen dat zij een volleerde tuinierster is, dat nu ook weer niet. Als wij bloemen in huis halen of cadeau krijgen dan zijn die meestal geen lang leven beschoren. Eén grote uitzondering is er: we kregen jaren geleden ooit een mooie orchidee en wonder boven wonder overleeft die nog altijd en ze is zelfs mooier dan ooit na al die tijd. Op een trieste, grauwe dag als deze, waarop ik nauwelijks de deur uit gekomen ben heb ik de camera maar eens op die schoonheid gericht.
Tijdens de fietstocht die we vandaag gepland hadden in de omgeving van Veldwezelt kwamen voorbij deze kapel. Nadat we de geocache die er verborgen zat gevonden hadden wilde ik graag nog een foto maken want ik vond de site best een mooi plaatje. Mijn vrienden reden uit beeld terwijl ik wat afstand nam in de andere richting, maar ondertussen was er al een andere vrome dame komen postvatten voor de kapel... tja, dan maar met...
Een helemaal lege parking aan het shopping center in Olen, je ziet het niet zo vaak. Het was dan ook 11 uur 's avonds. Ik kwam er langs gereden en zomaar, ineens had ik zin om eens te gaan kijken of daar niks te fotograferen viel. Het was nog volop blauwe uurtje en met de camera op statief kreeg ik toch weer enkele leuke beelden op mijn geheugenkaartje. Een mens moet bezig blijven he.
