een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-01-2019
20 januari De Bib.
Sedert het plein naast het OC is omgedoopt tot Bobbejaan Schoepenplein staat er in een dag en nacht brandende lichtreclame " Je me suis souvent demandé " op de voorkant van de bib, de titel van een van de internationaal meest bekende nummers van Bobbejaan.
Met het mooie weer vandaag kon ik echt niet binnen blijven en ondanks de voortwoekerende verkoudheid ben ik met de camera het dorp in getrokken, ook al omdat ik de plaats van onze fotoclub activiteit, fotograferen op locatie, nog eens wilde bezoeken. Onderweg er naar toe zag ik de spiegeling van de kerk in de ramen van de bib en plots kreeg die titel voor mij een hele andere invulling...
Eerst wil ik om begrip vragen over het feit dat er helaas al enkele dagen niet meteen de meest spectaculaire foto's voorbij komen op deze pagina. Met een beetje relativiteringszin moet ik er dan meteen bijvoegen dat zoiets misschien op de andere dagen ook niet het geval is... maar toch... Ik blijf maar flink verkouden en de wil om lange, creatieve fototochten te ondernemen kan ik maar niet opbrengen. Vandaag werd het een half rondje Smallebroeken en rechtsomkeer weer naar huis. Ik had ondertussen één ( 1 ) foto op mijn geheugenkaartje, niks bijzonders eigenlijk, een mooie boom.
Ik heb er thuis gewoon een Nik filter overheen gegooid, een oud sfeertje opgeroepen en klaar.
Ik mag hopen dat ik in de loop van de volgende dagen weer wat meer puf heb.
Veiligheid eerst. Het plaatselijke gemeentebestuur heeft bij de uitgang van de lagere school de nodige kleurige afsluitingen geplaatst om er voor te zorgen dat de jeugd bij het naar school gaan of bij het verlaten van de school niet zomaar onder de sporadisch voorbijkomende boze auto's loopt. Auto's zie je hier trouwens sowieso weinig behalve bij het begin en het einde van de klas als de papa's en mama's hun kroost komen brengen en ophalen, met de auto natuurlijk...
Ondanks de aanslepende verkoudheid - het gaat nog steeds niet beter - trek ik er toch elke dag even op uit om enkele beelden te schieten in de buurt.
Die veiligheidsdingen zijn me al meermaals opgevallen en vandaag heb ik ze eens gefotografeerd, origineel in kleur natuurlijk en daarna heb ik ze in zwart wit omgezet. Omdat ik daar ook niet helemaal tevreden over was heb ik selectief de kleurtjes toch weer terug opgehaald, dat is waar het om gaat tenslotte.
Om de zoveel tijd komt er weer een nieuwe rage, een zgn. challenge voorbij op de social media en zo maken we het nu mee dat BV's en anderen foto's publiceren van 10 jaar geleden naast foto's van nu, de Tien Jaar Challenge. Ik kon niet achterblijven natuurlijk en ik heb daar een eigenzinnige interpretatie aan gegeven. Het vrouwke heeft op de afdrukknop gedrukt met de instellingen die ik bedacht had. De scherptediepte is vrij klein door het grote diafragma, maar als je niet wil flitsen moet dat wel om een voldoende korte sluitertijd over te houden. De scherpte zou iets meer naar voor gemogen hebben om mijzelf ook iets scherper te hebben maar dat is iets wat ik het vrouwke zeker niet kan verwijten, integendeel. Het idee is alleszins duidelijk dacht ik. Op de foto die in Photoshop op het scherm staat zie je een Pol in de studio, 10 jaar geleden kaal geschoren en zonder baard, in zijn toenmalige habitat en in de stoel voor het scherm zit een snipverkouden Pol die de 10 jaar oude foto dringend een kleurtemperatuur-update moet geven.
Ik ben snipverkouden... en ik bedoel: SNIPVERKOUDEN. Ik reutel, piep, snotter, kuch, hijg, zweet, rochel, hoest en tussendoor probeer ik wat te ademen. Toch vond ik dat ik er in de loop van de late namiddag even uit moest. De kortst mogelijke variatie van de Smallebroeken wandeling is het geworden: één blokje om. Dan kom je toch weer langs de wei met de Shetland paardjes en ook vandaag hielpen ze me om alsnog iets op mijn geheugenkaartje te krijgen.
We hebben binnen onze fotoclub regelmatig allerhande activiteiten en uitdagingen. Een daarvan noemen we fotograferen op locatie. Als je er met de groep op uit trekt om samen te fotograferen kom je vaak ook allemaal met dezelfde foto's terug. Daarom hebben wij bedacht dat we een willekeurige plek op de kaart aanduiden en elk lid moet dan individueel daar enkele foto's gaan maken binnen een straal van 50 meter. Je zou er van versteld staan te zien hoe divers de getoonde beelden dan zijn tijdens het visiemoment. Deze keer was ik het die, blind, met de natte vinger het speelpleintje op de hoek van de Schoolstraat en het Molenspoor aanduidde. Ik ben er vandaag al eens gaan kijken en ik heb nog niet meteen denderende foto's meegebracht maar ik heb wel al de nodige ideeën. Die klimmuur bijvoorbeeld lijkt me zeer interessant. Er zal wel het nodige Photoshop-werk aan te pas komen maar daar hou ik wel van...
We hebben vandaag diverse weertypes meegemaakt en vaak in een heel snelle afwisseling, het ene moment kregen we een stortbui over ons heen, het andere moment een prachtige winterzon met mooie wolkenluchten en nog wat later een combinatie van de twee met zowaar een schuchtere regenboog(je). Ik was al zeer gecharmeerd door de glinsterende druppeltjes in onze berk nog voor we vertrokken met Phaido voor de dagelijkse wandeling en ik had daarom de macro lens op mijn toestel gezet in de hoop er iets mee te doen in tegenlicht met druppels. De hazelaar op het einde van de Reffenakkers is nog niet echt in de bloeifase, maar het scheelt toch niet veel en daar heb ik meerdere keren aangelegd, dikwijls met andere instellingen, ik durf wel eens experimenteren.... Toen ik na een opname op het kijkschermpje weer die typische tegenlicht macro ronde artefacten zag heb ik met dezelfde instellingen nog enkele shots gedaan. Ik had dit effect al enkele keren eerder kunnen vangen en deze keer lukte het weer. Ik ken de precieze regels niet om dit bewust te doen maar in één van die opnames had ik er toch wel erg veel samen, de hazelaar is eigenlijk al niet meer het onderwerp vind ik.
Voor de aardigheid de instellingen: Eos5 Mk IV - Tamron Macro 90 mm - f2,8 - 1/4000
