een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
05-07-2020
05 juli Gehakkelde aurelia.
Ik ben geen vlinderkenner, maar de soorten die ik ooit gefotografeerd heb en waarvan ik de naam ook opgezocht heb herinner ik me wel. Ik weet wel zeker dat dit een gehakkelde aurelia is en dat heb ik vandaag niet opnieuw moeten vragen aan meneer Google.
We waren vanavond samen met de schoonfamilie van onze zoon iets gaan eten in de Boskantien in Herentals en omdat het weer vrij vriendelijk was en ook al omdat we twee honden bij hadden besloten we gewoon buiten op het terras te blijven zitten. We hadden een plaats gevonden bijna tegen een perk lavendelstruiken en al gauw merkte ik dat het daar krioelde van de kleine beestjes. Hommels, allerhande soorten vliegjes, kevers en nog menige andere beestjes waren druk doende in en tussen de bloempjes. Toen deze vlinder ook het gezelschap kwam vervoegen heb ik toch maar mijn fototoestel even uit de tas gehaald. En alweer schoot ik een macro-achtige foto met een andere dan een macro-lens. Ik had de 16-35 er op staan en daarmee kun je ook behoorlijk dicht op je onderwerp kruipen. Geen probleem dus om de vlinder er goed op te krijgen.
Is dit nu eigenlijk een macro-opname? Strikt genomen niet, want hij is gemaakt met de 70-300, een telelens ( bij 170 mm trouwens )... maar qua kenmerken wél natuurlijk, want we zien een kleine scherptediepte, een mooie vervaging in de achtergrond en een klein onderwerp dat je bij deze iets beter kunt bekijken...
Op stap met de telelens richt ik ook wel eens naar een bloemetje of een ander detail dat niet zo ver af is. Een statief heb ik meestal niet bij tijdens de dagelijkse wandelingen met Phaido en dat betekent dat de sluitertijd kort moet worden gehouden om bewegingsonscherpte te vermijden. Voor de geïnteresseerden de gegevens: ISO 400 - F 5 - 1/640
Met de trein naar Brugge... Enkele jaren geleden zou ik het niet eens in overweging genomen hebben, tegenwoordig vind ik het leuk. Als gepensioneerde betaal je 7,20€ voor een retourtrip en je reist in alle rust in twee uur van Herentals naar Brugge. Als je dan nog het geluk hebt een van de speciale vakantie-kust-treinen te pakken te krijgen moet je niet eens overstappen. Een fiets huren ter plaatse is ook belachelijk goedkoop: als je een abonnement hebt op Blue Bikes - wat trouwens maar 18€ per jaar kost - kun je twee fietsen huren à 3,5€ per stuk voor 24 uur. ( vaak is het nog minder, hangt af van plaats tot plaats ) We gingen om te geocachen, maar het fototoestel is nooit ver weg. Ik wil vandaag eens een huizenhoog cliché tonen. Dit is zonder twijfel een van de meest gefotografeerde plekken in Brugge, de pont d'amour. Origineel is het dus niet en je kunt hier ook nooit vermijden dat er mensen in beeld lopen... maar het is een leuke plek.
De kruisweg op de kruisberg in Herentals is naar men zegt de oudste van Belgie. In 2001 werd in de Sint Waldetrudiskerk een tentoonstelling gehouden naar aanleiding van 550 jaar kruisberg. Ik was hier al vaak - onze zoon woont er vlakbij - en ik fotografeerde hier ook al vaak, maar als er een nieuwe geocache on-line komt waarvoor je in de omgeving gegevens moet zoeken is dat een gelegenheid om het fototoestel weer eens te richten op het moois dat er te zien is. Dit is de kruiskapel en een van de staties van de kruisweg samen met trappen, wortels, bomen... net iets te veel voor één foto eigenlijk, maar misschien weekt dit wel bij iemand de kriebels los om hier ook eens te komen kijken... echt wel de moeite waard.
Als er weer eens een nachtfotografiefoto voorbij komt wil dat niet alleen zeggen dat het een van mijn dada's is, soms betekent het ook dat ik in de loop van de dag nog niet aan fotograferen was toegekomen en dat ik in het donker nog eens de deur uit moest...
De bib heb ik al eens eerder proberen te fotograferen bij nacht o.a. tijdens de recente nachtfotografie-avond van de fotoclub als mogelijk onderdeel van mijn AV reeks over Lichtaart die in de steigers staat. De poging van vanavond lijkt me meer aanvaardbaar. Ik wil er meteen bij vertellen dat het een combinatie is van twee opnames en deze keer is de lichtreclame ( aparte opname ) niet overbelicht en de omgeving niet overstraald...
O ja... de lichtreclame is een hulde aan Bobbejaan Schoepen, de titel van een van zijn grootste internationale hits.
Ook dit jaar zijn ze er weer en in overvloed zelfs. Het tekenseizoen is volop bezig. Er gaat nauwelijks een wandeling voorbij of we brengen er wel een of meerdere mee naar huis. Meestal zitten ze in de pels van Phaido en dat is niet verwonderlijk, want die snuffelt overal en is als het ware een uitdaging voor voor de op slachtoffers beluste krengen. Phaido krijgt evenwel ieder jaar een tekenpil en ze hechten zich dan ook niet vast op zijn huid, je kunt ze er zo van af halen. Zelf vinden we er ook wel eens in onze kledij of op onze huid maar ook wij hebben dit jaar nog geen enkele vastgehechte teek moeten verwijderen. Vandaag konden we dit exemplaar van Phaido afplukken en meestal knijpen we ze meteen dood, maar nu heb ik 'm nog enkele minuten respijt gegeven want ik wilde 'm eerst fotograferen. Dat er enkele haartjes van Phaido zijn meegekomen bij het vangen is een pluspunt op het witte vel papier.
Avondwandeling in de Smallebroeken. De bewoners kijken nieuwsgierig naar de voorbij komende bezoekers. Het licht is mooi en de hobbyfotograaf denkt, dit is een mooi plaatje. Zo eenvoudig kan het leven zijn.
