een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
01-11-2020
01 november Meriansborstel
Ik heb het opgezocht, anders was ik de naam zeker schuldig gebleven.
We weten dat rupsen een eerdere levensfase zijn van vlinders. Insectologen, vlinderologen en andere biologen kunnen twijfelloos de namen van rupsen en bijhorende vlinders noemen, amateurfotografen die minder voeling hebben met dat onderwerp hebben de hulp van meneer google nodig. Dit is dus een meriansborstel.
Toen ik in de buurt van de Hoge Mouw vanmiddag dit vreemde ding zag kruipen, geel met een rood staartje, was ik zeker dat ik dit, primo: nooit eerder gezien had en, secundo: hiervoor wel even op de grond wilde gaan liggen om een foto te scoren. Achteraf gezien had ik een iets kleiner diafragma mogen kiezen om de scherptediepte groter te maken maar al bij al vind ik dit ook wel zijn charme hebben. Het smoeltje van de rups staat er tenminste scherp op.
O ja, ik vond ook nog dat deze rups volgend voorjaar, als ie tussen de herfstbladeren verpopt is, een vrij onopvallende nachtvlinder wordt...
P.S. Ik weet heus wel dat iemand die insecten bestudeert een entomoloog is... maar ik vond de andere benamingen leuker.
Met zulk mooi weer is het geen optie om thuis te blijven. Al redelijk vroeg hoorde ik mijn tweewieler roepen van uit de garage. En we zijn er samen op uit getrokken. Het Pijnven was alweer de bestemming. Na de fototentoonstelling van een tijdje geleden wilde ik er nog eens naartoe want er lag een opgelost rondje mystery-cachen op me te wachten met als thema Harry Potter. Vorige keer was ik er te voet en omdat ik deze keer mijn tweewielige vriend had mee gebracht heb ik meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook eens de dubbele lus tussen de boomtoppen te fietsen. Ik lees dat diameter van de lus 100 meter is en uit de lessen wiskunde van lang geleden ( diameter x pi ) bereken ik dan dat je bijna 350 m op een echt wel bijzonder traject fietst. Het werd een zeer fijne ervaring, ik heb het twee keer gedaan... ik kan het met enige overtuiging aanbevelen... Tijdens mijn tweede rondje ben ik meerdere keren gestopt om een en ander te fotograferen en dan was de keuze weer moeilijk...
Diep in de herfstige jungle stapte de onverschrokken ontdekkingsreiziger Pol, samen met zijn trouwe viervoeter Phaido, langs de kolkende rivier. Hij zocht naar een mogelijkheid om op de andere oever te geraken... een brug of een doorwaadbare plaats zouden goed van pas komen. Na een uitputtende tocht ontwaardde hij in de verte een boomstam die precies goed gevallen was om een oversteek mogelijk te maken. Onze held slingerde zijn lasso erg kundig rond een boom aan de overkant en hij kon het boemerang-gewijze teruggekeerde uiteinde weer aan deze kant bevestigen om een veilige houvast te creëren. Toen zijn gezel evenwel pertinent weigerde de boomstam als eerste te betreden vond Pol het plotsklaps toch ook niet meer zo veilig en hij besloot zich te beperken tot het maken van een foto.
Traditiegetrouw komen er tijdens de laatste dagen van oktober altijd wel enkele foto's van de voorbereiding en/of de opbouw van ons fotosalon voorbij. Dat het dit jaar een iets ander salon zou worden wisten we al langer, het OC, onze vaste stek wordt op het ogenblik verbouwd en we moesten dus uitwijken naar het Ligahof. Een coronaproof editie moest het worden daarenboven en we waren dus al enkele dagen bezig met het verhuizen en organiseren toen het bericht kwam dat alle culturele activiteiten weer geslachtofferd werden wegens een nieuwe lockdown-light. Gelukkig hadden we al wat alternatieven voorzien en die hebben we ter elfder ure nog wat aangedikt. Onder de fietsenstalling bij de bib hebben we een kiosk ingericht met Lichtaart gerelateerde beelden en achter alle ramen van de bib hangen we ook zo veel mogelijk foto's. Het wordt dus een volledig out-door salon dit jaar. Dit is alvast een beeld gemaakt tijdens de opbouw. Hopelijk komt er vóór het weekend geen volledige lockdown want dan is ook deze inspanning alweer tevergeefs geweest.
In deze corona-tijden is het een onschatbare rijkdom als je in een regio woont waar je van uit je voor- of je achterdeur rechtstreeks de natuur in kunt lopen om aan de wandel te gaan. Dat alles in dit seizoen zo prachtig kleurt maakt de pret alleen nog maar groter. Op ons dagelijks wandelparcours doorheen de Smallebroeken heb ik al vele honderden, waarschijnlijk zelfs duizenden foto's geschoten en nog kan ik er niet genoeg van krijgen.
We zijn vandaag druk in de weer geweest met de voorbereiding van ons fotosalon. Dat er vanavond onheilspellend nieuws zou komen wisten we toen nog niet natuurlijk. In de bib hebben we alvast enkele "alternatieve" foto's opgehangen. Als dat het enige onderdeel van ons jaarlijkse salon zal zijn dat toch nog door het publiek zal kunnen gezien worden weten we waarschijnlijk pas morgen, maar het ziet er wel naar uit. We zijn alvast nog enkele alternatieve mogelijkheden aan het overwegen...
Ondertussen was ik ook niet blind voor andere fotomogelijkheden.
Op het gras, voor de bib, midden tussen de onderdelen van het Bobbejaan kunstwerk stonden 3 inktzwammen te pronken, centrum Lichtaart, stel je voor... Ik ben toch weer even op de buik gaan liggen om die te vereeuwigen.
Je waant je in het zuiden toch? En als het er tegenover liggende restaurant L'uno coll'alto heet ben je helemaal zeker dat je in Italië zit. Maar neen, dit is gewoon in Belgie, in Limburg, in Peer. Langs de Bomerstraat ligt een mooi wijndomein waar ze naar eigen zeggen heerlijke bollicini maken. Ik heb helaas nog niet kunnen proeven wegens alles gesloten maar ik hou me zeer aanbevolen bij de eerst komende mogelijkheid. Voorlopig moet ik het doen met enkele foto's waarvan ik er hier graag een toon.
