een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
10-06-2018
10 juni De smaak van de overwinning
Mijn geocache-maatje Jackie is nog net iets fanatieker als ik als het er om gaat ook moeilijke zoekopdrachten tot een goed einde te brengen.
We waren er al zo vaak voorbijgereden en telkens vonden we dat vroeg of laat... Deze keer hadden we alle accessoires bij die we meenden nodig te hebben om de qua sterren hoog gequoteerde geocache GC4CEXB op ons palmares te schrijven. Jackie had een waadpak meegebracht en ik heb een telescopische ladder, zo'n ding dat je kunt uitschuiven tot gewenste hoogte en waar je bij het terug inklappen met je vingers tussen zit als je niet goed oplet.
Jackie ging dus te water een eind verwijderd van de brug waaronder de cache hing. Het water kwam hem bij momenten tot 5 à 10 cm onder de armholtes van zijn waadpak maar hij zette door. Over de reling van de brug overhandigden we hem dan de ladder en de klim naar de cache was verder een fluitje van een cent.
Heel Lichtaart was in feeststemming vandaag. Bobbejaan Schoepen, de meest gekende inwoner ooit, werd gevierd, een plein werd naar hem genoemd en naast de formaliteiten met de nodige hoogwaardigheidsbekleders waren er ook een aantal gesmaakte optredens. De show die tot voor kort in de Vlaamse schouwburgen te zien was waarin Barbara Dex, Guido Belcanto en Jan de Smet vergezeld van een resem uitstekende muzikanten hulde brengen aan Bobbejaan en zijn oeuvre sloot een mooie viering af. Ik had in de loop van de dag al een geheugenkaartje vol geschoten bij wijze van spreken en in de loop van die avondshow heb ik nog wel wat leuke opnames kunnen maken. Ik had een plaatsje uitgekozen op een verhoging bij de bloembakken aan het OC. Een beetje terreinkennis is nooit weg he. Ik had daar alleszins een onbelemmerd zicht op het podium, weliswaar een beetje ver maar met een flinke teletoeter op mijn toestel kon ik toch redelijk dicht op het gebeuren kruipen. Dit is de heer Belcanto tijdens een van zijn interpretaties van het Bobbejaan-repertoire.
Na de vrijdag-wandeling mochten we ook van de faciliteiten van het zomer terras genieten in Hoevezavel. Om de zomerse sfeer te schetsen had het animatie-team onder meer een bootje als accessoire gelegd naast het drankstalletje. Dat vonden wij dan weer een dankbaar onderwerp om Phaido bij te brengen dat bootjes niet per definitie onbetrouwbare dingen zijn en dat, indien het baasje binnenkort op het Gardameer achter een - zij het iets ander - bootje gaat waterskiën er geen reden tot paniek is. Phaido probeerde alvast een min of meer correcte houding uit.
Aanstaande zaterdag is Lichtaart in feest. De waarschijnlijk bekendste inwoner ooit wordt dan gehuldigd, het plein aan de Schoolstraat tussen de bib en het OC wordt vanaf dan officieel het Bobbejaan Schoepen Plein, er wordt een kunstwerk ingehuldigd ( of zijn het er meerder? ) en vooral, dat wordt gevierd. Een volksfeest met optredens en allerhande geneugten is gepland en wij vermoeden dat het er weer erg druk gaat worden. Toen wij vanavond naar de wekelijkse vergadering van de fotoclub kwamen zagen we dat er al een en ander in gereedheid was gebracht... of toch niet? Het podium voor de optredens is klaar, de titel van een van de internationaal meest gekende nummers van Bobbejaan staat in een lichtreclame boven de ingang van de bib en in het grasperk is ook iets gaande. Ik mag hopen dat de werkzaamheden iets te maken hebben met het komende kunstwerk of kunstwerken. Stel je voor dat de groendienst daar toevallig nu ook een en ander gepland heeft dan zullen die nadar hekken met provisorische linten zeker niet idiot-proof blijken tegen de verwachtte volkstoeloop van zaterdag. Ik hoop dat ik weer niet aan het doemdenken ben en hou de ontwikkelingen in de gaten... Je me suis souvent demandé...
Het lijkt wel of de wereldbevolking is opgedeeld in hondenliefhebbers en kattenliefhebbers. Zelden loop je iemand tegen het lijf die beweert ze allebei even leuk te vinden. Zelf hou ik van honden maar dat wil niet zeggen dat ik iets tegen katten heb... Op bezoek bij mijn zus moest ik weer eens vaststellen hoe Lisa, een van de huispoezen, moeiteloos iedereen om haar vinger - sorry pootje - draait. Lisa is de helft van een tweeling die mijn zus ooit in huis haalde als kittens. Mona en Lisa werden ze genoemd, snapt U 'm? Maar toen ze opgroeiden en Mona een katertje bleek te zijn werd die omgedoopt tot Mon. Mon is zelden thuis, hij dwaalt door de omgeving, imponeert, jaagt, amuseert zich en alleen om te eten en te slapen komt ie langs. Lisa daarentegen is een echte honkvaste thuisblijver, ze is nieuwsgierig, aanhankelijk, komt kopjes geven ook aan vreemden, zelfs aan hondenliefhebbers. Terwijl wij op het terras zaten te genieten van iets kouds en vloeibaar wilde ze er bij zijn maar de tropische temperatuur zorgde er toch voor dat ze de schaduw opzocht. Onder een ligstoel had ze een fijn plekje gevonden. Ik heb even een laag standpunt opgezocht om ook eens een poezenfoto op deze pagina's te laten voorbij komen.
Ik was op mijn gemakske langs het Kempisch Kanaal aan het fietsen toen ik werd ingehaald door een... roeier!!! Ik zag meteen de mogelijkheden en versnelde. Die gast deed dat ook want die nam dat blijkbaar op als een wedstrijdje. Ik moest enkele kilometers alles geven om voldoende voorsprong te nemen zodat ik kon stoppen, de camera uit de fietstas nemen, bliksemsnel instellen en afdrukken... Net op tijd. Hebbes.
Het vrouwke had vanmorgen de kapster aan huis laten komen en dan moet ik ook onder de schaar. De afspraak was om 9 uur ( negen uur... gdvd ) en dat wil zeggen dat ik daar voor eerst nog moet opstaan, koffie drinken, gedeeltelijk wakker worden, nog koffie drinken, douchen, aankleden, koffie drinken en verder wakker worden en dat neemt zijn tijd in beslag. Om het maar kort te maken, ik moest er schandalig vroeg uit en iedereen die me kent weet dat zo iets niet mijn gewoonte is. Mijn ganse dagindeling ligt dan in de knoop. Zo kwam het dat ik pas deze avond besloot om alsnog een rondje te gaan wandelen met Phaido.
Ik had mijn oog laten vallen op natuurgebied De Duivelskuil tussen Beerse en Oostmalle en dat was een absolute meevaller. Ergens tussen de poelen, bossen en graslanden zag ik plots een gigantisch voorhistorisch geleed insect. Ik waande me even in Jurassic Park. Gelukkig was er een redelijk brede gracht tussen het monster en ons en dat stelde me enigszins gerust. Ik heb dan ook even het fototoestel uit de rugzak gehaald. Na enkele opnames zijn we toch maar snel verder getrokken want je weet maar nooit. Vergeleken met ons kunnen insecten immers superieure prestaties neerzetten als je die relateert aan kun lichaamsafmetingen en stel je voor dat ie boosaardig was en alsnog over de gracht zou springen.
