een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-10-2017
15 oktober Geocaching
Wat een schitterend mooie nazomerdag !!! Op zondag trekken we er gewoonlijk op uit met ons geocachersgroepje "Het Blauw Kanneke". Vandaag hadden we iets avontuurlijks in gedachten. Op de site geocaching.com was er een nieuwe kleine serie verschenen die op de Rauwse Plas moest gevonden worden. In de praktijk betekende dat dus dat we de wagens kwijt konden op de parking van Sunparks in Mol Rauw - het park is vrij toegankelijk - en dat we dus enkele pedalo bootjes moesten huren om te water te gaan. Geocachers zouden 2,5 korting krijgen hadden we gelezen maar het bleek dat men bij de verhuur dacht dat het gratis was. Ondanks het feit dat Jackie nog even protesteerde - we hebben hem snel het zwijgen opgelegd - hebben we dus zonder verdere kosten kunnen genieten van een dik uur waterpret. We kozen voor twee grote zwanen en gewapend met onze GPS-sen trokken wij van boei tot boei en van paaltje naar oevergewas. Vier traditonal caches konden we bovenhalen en met de onderweg gevonden gegevens konden we ook nog eens de coördinaten van een bonus- en een multicache berekenen die we, eenmaal terug aan land, ook te pakken kregen. Ik zat zelf in een boot met maatje Jackie, zijn vrouwke Annemarie en cache-wizzard Guido, in de andere boot hadden Eric en Inge en Danny en Miek een plaats gevonden. Die kon ik natuurlijk vaak in beeld nemen. Uit dit plaatje blijkt het niet zo meteen, maar we hebben het niet echt droog gehouden...
We hebben de verjaardag van het vrouwke gezellig met z'n tweeën gevierd en vanavond zijn we naar Lommel gereden. Ik had kaarten gekocht voor de Taptoe in de Soeverein en we hebben enorm van de voorstelling genoten. Fotografieplezier was er nauwelijks te rapen, de belichting was echt te zwak en hoewel we eigenlijk op de beste plaatsen zaten ( lees duurste ), hadden we zeker niet het beste zicht. Ik had de gevoeligheid van de camera op automatisch gezet en ik ben eigenlijk nooit onder de ISO 6400 geweest. De kwaliteit van het geboden spektakel was evenwel indrukwekkend. Uiteraard heb ik alsnog wat plaatjes geschoten. Als er dan eens iemand in de spotlight stond kreeg ik de schaduwen er gratis bij en dat is een van mijn dada's natuurlijk. Ik kon Carl Huybrechts, die het allemaal aan elkaar praatte, een paar keer zo te pakken krijgen en ook dit Mexikaanse zangduo. Het is laat geworden en ik heb de andere beelden nog niet goed bekeken, Indien er toch wat bruikbare beelden bijzitten zwier ik die wel op Facebook morgen.
Voor de geïnteresseerden: 58 mm - ISO 6400 - 1/60 - f 5,6
Vrijdag de dertiende bleek nogal mee te vallen qua genietbaarheid. Het weer was ons welgezind en zo konden de vrijwilligers en de bewoners van Hoevezavel midden oktober toch nog eens genieten van wat frisse lucht. Als het traject van de wandeling deze kant uitgaat is het pleintje bij de kerk van Heeserbergen de plek waar gewoonlijk een pitstop wordt ingelast, zo ook vandaag. Traditiegetrouw haal ik dan het fototoestel boven en maak ik enkele opnames. Deze keer viseerde ik evenwel in de eerste plaats het vrouwke. Morgen is ze jarig en bereikt ze weer een mijlpaal, een rond getal. Ik mag het eigenlijk niet zeggen want ik heb de indruk dat ze het helemaal niet fijn vindt. Maar zeg nu zelf... als je ze zo ziet staan denk je toch dat je voor een frisse dertiger staat? ... of is het toch veertiger?
Man man man... wat zijn er veel paddenstoelen dit jaar, en grote... ! Met dit prachtige najaarsweer heeft het vrouwke van de gelegenheid gebruik gemaakt om met de ligstoel de schaduw op te zoeken van een in onze tuin uit de grond gefloepte joekel, een dekentje om lekker warm te blijven en het gezicht lekker in de schaduw.
Ik heb dit grapje enkele dagen geleden al eens eerder geprobeerd maar toen had ik niet zulke mooie paddenstoel bij de hand. De bewerking heb ik toen op Facebook geplaatst maar ik was er zelf niet helemaal gelukkig mee. Vandaag heb ik het dus nog eens overgedaan. Een foto van het gras is laag nummer één, het vrouwke in de stoel is nummer twee en de paddenstoel, meegepikt van bij huize Ludo, is nummer drie. Na een beetje selecteren, knippen en plakken, een laag met schaduw van de paddenstoel toevoegen, één met schaduw van de stoel en één met schaduw op de bovenkant van het vrouwke had ik zes lagen in Photoshop die samengevoegd dit resultaat geven.
Ik heb vandaag weer een portretje in de aanbieding. Er is wel flink aan gephotoshopt moet ik toegeven, na een hele resem handelingen en filters is het bijna een potloodtekening, een procédé dat ik wel meer toepas, maar de foto moet er zich toe lenen natuurlijk. Bij dit beeld van kleinzoon Pieter was dat duidelijk het geval.
Ik ben benieuwd hoe de reacties hierop zijn trouwens. Het gebeurt wel eens dat bezoekers punten geven aan een foto. Meestal zijn dat lovende vieren en vijven. Eergisteren was er iemand die een één toekende aan het portret van Marie Leen. Dat kan gebeuren natuurlijk. Misschien vindt die persoon wel dat het helemaal niks was, het was trouwens niet meteen een traditioneel portret, profiel en dan nog redelijk krap uitgesneden. Over smaken kun je niet discussiëren. Misschien was het ook gewoon om even te pesten of zo. Het bracht er me alleszins toe vandaag opnieuw een iets van het normale afwijkend portret te plaatsen. Naast de mogelijkheid om een score van 0 tot 5 toe te kennen is er trouwens ook de mogelijkheid om al dan niet gefundeerde commentaar te geven. Da's veel leuker... en dan heb ik er tenminste iets aan. Als je er een fake-naam bij zet is het ook anoniem.
Dit zijn niet de eerste en zeker niet de laatste paddenstoelen die dezer dagen op de foto-gerelateerde pagina's verschijnen op het net. Iedere zichzelf respecterende amateurfotograaf met een beetje interesse in de natuur gaat in de herfst op jacht naar paddenstoelen. Ik probeer er ook regelmatig enkele mee te pikken en het gebeurt dat die dan ofwel op Facebook ofwel in deze blog terecht komen. Dit is er niet één of enkele, dit zijn er heel veel. Het lijkt wel een paddenstoelen parade. Tientallen kleine en iets minder kleine zwammetjes lijken tegen een stuk dood hout op te marcheren in het bos, binnen de paddenstoelenfotografie toch een redelijk alternatief beeld dacht ik zo. Ik vond het alleszins een foto waard deze morgen.
We hadden vandaag bij dochter Ilse afgesproken om wat te brainstormen over het wat en hoe van het komende kerstgebeuren in Aarschot. We, dat zijn mijn zus Lilly, dochterlief Ilse, het vrouwke en ikzelf. Het belooft weer zeer speciaal te worden.
Als ik dan toch in Wuustwezel ben maak ik uiteraard van de gelegenheid gebruik om de kleinkinderen voor de lens te halen, kwestie van de verzameling een beetje aan te vullen voor het jaarlijkse fotoboek. Dit is de oudste, ons Marie Leentje... hoewel, die verkleinvorm hoort er niet meer bij eigenlijk. Ze wordt al een prachtige jongedame en als model kan ze haar vrouwtje staan zoals blijkt uit dit beeld.
 "Very Happy"){kind=icon}
