een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
11-10-2020
11 oktober Schapen
Ik zag vandaag weer onverwacht een kudde schapen. Langs de weg van Herentals naar Lichtaart werd er duchtig gegraasd. Rondtrekkende kuddes worden tegenwoordig meer en meer gebruikt in het kader van natuurbeheer. Ik heb vorig jaar al eens een fotoreeks gemaakt over zo'n kudde die via de Bailey-brug het kanaal overstak in de buurt van het Zilvermeer en die heb ik zelfs getoond tijdens het salon van onze fotoclub. Ik weet ook dat medeclublid André bezig is met een AV-reeks voor het volgend salon... Schapen spotten is tegenwoordig niet meer zo uitzonderlijk dus, maar toch... Ik heb de wagen maar aan de kant gezet en mijn fototoestel boven gehaald.
Nog eens naar Herentals geweest. Ik had gezien dat er in het Begijnhof nog een geocache was die ik nog niet gevonden had, de Church Micro Begijnhof kerk ( GC8W5W1 ). Eigelijk is het een foto-zoektocht en ik dacht dat ik het allemaal goed genoteerd had maar ergens blijkt er toch een foutje in geslopen te zijn want in de checker kreeg ik geen groen licht bij mijn gevonden oplossing... Ik zal dit thuis nog eens rustig moeten overlopen en morgen nog eens terug gaan... Ondertussen had ik toch alweer enkel leuke foto's mee gebracht van de locatie.
Op de hoek van de Markt en de Zandstraat in Herentals zijn de restanten van het Gildenhuis eindelijk gesloopt, vijf jaar na de verwoestende brand. De stadskanker is verwijderd maar de wonde blijft zeer zichtbaar. In afwachting dat er iets nieuws verrijst is het voorlopig geen mooi zicht als je er voorbij wandelt. Anderzijds zag ik vandaag dat het ook weer een voordeel biedt: nu kon ik de Lakenhal en zijn spiegeling samen te pakken krijgen zonder dat het oude pand in de weg zat... Enneuhhh, is het nu eigenlijk twaalf over vier of twaalf voor acht?
Gisteren had ik het al over pompoenen en in deze tijd van het jaar is het niet moeilijk daar verder mee te gaan. In elk van de dorpskernen van groot Kasterlee kun je genieten van leuke taferelen met streekgebonden onderwerpen versierd met pompoenen en pompoenekes. Je kunt er niet naast kijken als je aan de wandel of aan het fietsen gaat.
Even streek gebonden als de pompoenen zijn hier de kabouters, de kabouterberg is ondertussen ook gekend tot ver buiten de regio en als toeristische trekpleister wordt dat hier samen met de pompoenen in de spotlight gezet.
Als inwoners van Lichtaart zijn wij onderdeel van groot Kasterlee en Kasterlee is zoals ondertussen toch wel algemeen gekend hét pompoendorp van Belgie. Hier worden de grootste pompoenen van het land geteeld. De ganse maand oktober staat normaliter in het teken van de pompoen maar helaas heeft ook hier het vermaledijde Covid 19-virus roet in het eten gestrooid. De pompoenmarkt, afgelast... de pompoenregatta, afgelast... pompoenschieten, afgelast... maar de giga pompoenen zijn er natuurlijk wél en overal kun je ze vinden dezer dagen, ook op het dorpsplein. Ik kon er enkele te pakken krijgen in één beeld terwijl ze bereidwillig poseerden voor het gemeentehuis.
Originele onderwerpen vinden om te fotograferen is niet gemakkelijk, zeg maar bijna onmogelijk geworden... Alles is al wel eens gefotografeerd. Het komt er dan ook op aan leuke dingen op een originele, alternatieve manier in beeld te nemen. Neem nu de Wannes, onze Lichtaartse dorpsfiguur die op het Kerkplein als standbeeld vereeuwigd is samen met zijn hond, die heeft al voor honderden fotografen model gestaan en ik heb er zelf ook al diverse keren mijn toestel op gericht. Vandaag heb ik eens uit een laag standpunt tussen de begroeing en de bloemen door een iets andere benadering uitgeprobeerd.
Dit is een foto met meerdere onderwerpen: het vrouwke, de vertrekkende motorrijders en in de achtergrond de bloemekes bij huize Pol en Josee en de wijnranken die nog altijd niet leeg geplukt zijn... de druiven komen me ondertussen de strot uit trouwens.
Nu mijn eigen motor-carriere er definitief opzit is er onverwacht toch iemand in de familie die de smaak te pakken heeft, zij het onrechtstreeks. Kleindochter Marie Leen heeft een vriendje die ook achter de vrijheid op twee wielen aangaat en zij weet dat blijkbaar ook zeer te appreciëren. Als grootvader kan ik enerzijds niet anders dan de jeugd hun pleziertjes gunnen maar anderzijds ben ik toch ook een beetje ongerust want ik weet uit eigen ervaring dat dit een risicovolle hobby is en dat ervaring in deze uiterst belangrijk is. Er zijn maar twee soorten motorrijders: zij die al gevallen zijn en zij die nog gaan vallen... ikzelf behoor tot de eerste categorie maar ik heb het op enkele niet al te erge letsels na overleefd. Ik mag hopen dat de volgende generaties ook evenveel geluk hebben.
Toen het jonge stel na het bezoek weer de baan op wilde had het vrouwke nog snel een bak met niet meer gebruikte motorspullen opgediept in de garage en met nieuwe handschoenen kon kleindochter vertrekken.
