een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
21-02-2021
21 februari Het Elzenhof.
De dood van de horeca.
Het Elzenhof, binnenkort ook een urbex-locatie? ... of nu al?
Als binnen enkele jaren de kleinkinderen vragen: "Opa, die vele oude, vervallen gebouwen wat zijn dat eigenlijk?" moeten wij helaas antwoorden: "Dat waren cafés." Als ze dan vragen: "Cafés, wat is dat?" kunnen we nog wel even uitleggen: "Dat waren horeca-zaken waar wij naar toe gingen om iets te drinken, ons te amuseren, te dansen en om ons te ontspannen."
Maar de nieuwsgierigheid van kinderen is nooit gestild natuurlijk. En de volgende vragen blijven komen: "Opa, wat is amuseren, wat is horeca, wat is dansen en iets drinken doen we toch altijd thuis?"... Tja dan kunnen we alleen maar triest terug denken aan hoe het ooit was.
Ik kwam toevallig langs het verkommerde Elzenhof gefietst en ik heb hier een foto gemaakt, het had evengoed een andere zaak kunnen zijn. Om eventuele vrolijkheid helemaal de kop in te drukken heb ik alles maar in zwart wit gezet.
Haaa, YESS !!! Fotooooo !!! Het is eigenlijk bijna een evidentie geworden in deze tijd van het jaar. Ze zijn er weer !!! Als er iets is dat ons blij maakt in deze februaritijden en iets dat er ons met vaste zekerheid van overtuigt dat het lente wordt, dan zijn het wel de eerste krokusjes en de eerste krokusjes-foto's.
We liepen min of meer toevallig langs het huis van onze vriend Paul deze namiddag en het leek er warempel op dat hij al in de weer was om iets te doen dat op tuinieren lijkt. We hebben een corona-veilig meer-dan-anderhalve-meter-afstand gesprek gehad en ondertussen kon ik er niet naast kijken. Een weelde aan krokusjes stonden op het grasperk deze amateurfotograaf te lokken. Wat meer is, meteen waren ook de eerste nectarverzamelaars op het appél en tussen het babbelen door kon ik ook enkele leuke shots scoren.
Toen ik om half twaalf vanavond plots tot de vaststelling kwam dat ik nog helemaal niks gefotografeerd had vandaag ben ik vierklauwens met de camera op statief naar buiten getrokken om achter ons huis, gewapend met een zaklamp, de nacht te fotograferen. Over de laurierhaag die ons scheidt van de buren heb ik richting dorp de sfeer proberen vast te leggen. Ik heb de haag een beetje bijgelicht met de zaklantaarn, het speelkasteel dat we ooit bouwden voor de kleinkinderen en dat al jaren alleen nog maar dienst doet om de vogeltjes te voederen en ook de met klimop begroeide eik kreeg een klein beetje extra licht. Verder doet de straatverlichting in het dorp de hemel oker-geel oplichten en de gesluierde maan doet de rest. Het sfeertje kan ik best smaken.
Het vrouwke moest even naar Herentals, omdat ik verder toch niks speciaals gepland had en ook omdat ik nog niks op het geheugenkaartje van mijn fototoestel had staan vandaag wilde ik graag mee. Als je in de Zandstraat moet zijn is het moeilijk om een parkeerplaats te vinden, dan rij je de Molenvest al eens af, de 21ste eeuw-onwaardige kasseistroken neem je er graag bij. Ik had dit beeld al bij een eerste passage gezien maar ik moest eerst het vrouwke nog afzetten aan het andere uiteinde. Daarna ben ik terug gekeerd en heb een parkeerplaats gevonden. Warme William wil graag een luisterend oor lenen aan iedereen die het moeilijk heeft las ik. Eerst heb ik een foto gemaakt van Warme William en dan ben ik naast 'm gaan zitten om samen te proberen alle wereldproblemen op te lossen. Hij was niet echt behulpzaam moet ik zeggen.
Wat de foto betreft heb ik ook vandaag even de kleurverzadiging van alles buiten het onderwerp flink verminderd, niet zo rigoureus als bij de pittige zwart-wit omzetting van gisteren, maar op deze manier vind ik dat William er toch net iets beter uit komt.
Sneeuw is mooi om te fotograferen, sneeuw is mooi om te wandelen, sneeuw is mooi voor even... maar als de sneeuwellende weg is kan een mens weer gaan fietsen!!! Toen ik vandaag langs het kanaal richting Herentals reed en ik aan de overkant de het Umicore-bedrijvencomplex zag voorbij glijden viel mij alweer die gele kraan op die voor dat blauwe gebouw stond en ik vroeg me deze keer af of ik niks kon doen met die complementaire kleuren. Ik heb de fiets even aan de kant gezet en eens diep nagedacht maar een pasklare foto kon ik zo meteen niet bedenken. Ik heb dan maar een iets ruimer beeld gefotografeerd om mezelf de mogelijkheid te bieden thuis nog een uitsnijding te maken. Maar voor de PC zag ik het ook niet direct... tot ik bedacht dat het misschien leuk zou zijn alleen die twee kleuren over te houden en al de rest in een pittige zwart-wit omzetting te stoppen. Uiteindelijk heb ik de kleurverzadiging van blauw en geel zelfs nog een beetje gekieteld en dit is het geworden.
We moesten vandaag nog eens met Phaido naar de dierenarts in Kerkhoven. Onze senior-hartpatient verdient de beste zorg. Aansluitend hadden we een korte wandeling in gedachten en als je daar in de buurt bent zijn er zat mogelijkheden. We kozen er voor weer eens rond de Duitse militaire begraafplaats te wandelen, het was alweer een hele tijd geleden dat we daar nog waren. Op 16 hectare liggen hier volgens de officiële cijfers 39108 gesneuvelde Duitse soldaten begraven waarvan ongeveer 38000 uit de tweede wereldoorlog. Uiteraard heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige leuke foto's te schieten... in zoverre je van "leuk" kunt praten op deze locatie natuurlijk ( en "schieten" is misschien ook niet zo goed gekozen ). Uit de grote oogst koos ik toch weer voor een cliché, het beeld dat misschien het vaakst voorbij komt als illustratie bij de site: van op het platform boven de crypte heb je een wijd overzicht. Ik heb dezelfde foto al meermaals gemaakt maar iedere keer is het toch weer net iets anders. De minieme restantjes sneeuw, de winterheide die voorin een likje kleur brengt en de voorzichtige doorbraak van een beetje avondrood in de verte maken er toch weer een heel ander beeld van. Iedere keer maak ik voor mezelf ook weer dezelfde bedenking trouwens: hoe is het in hemelsnaam mogelijk...
Sta me toe nog een extra bedenking te plaatsen: ik maak me zorgen rond het feit dat er ook nu weer krachten in de maatschappij zijn die vijanden blijken nodig te hebben om zelf te groeien en die dan maar vijanden creëren om haat te strooien... hebben we dan niks geleerd? ... DierenRIJK en MensDOM???
Het lijkt er op dat de winter definitief de aftocht heeft geblazen. Het heeft vandaag gedooid en flink ook. In geen tijd was veel sneeuw verdwenen rond huize Pol en Josee. We hadden in de vorstperiode sowieso de vogeltjes niet vergeten, we hebben geprobeerd ze te helpen met voederplekken, mezenballen, zaadjes... en nu het weer een beetje vriendelijker wordt heeft het vrouwke op enkele al sneeuw- en ijsvrije plaatsen nog wat extra lekkers gestrooid. Van achter het raam heb ik in de loop van de dag met de telelens op mijn toestel de passanten van allerlei pluimage in de gaten gehouden en regelmatig ook eens afgedrukt. Deze vink is een van de vele bezoekertjes die ik goed op de foto kreeg.
