een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-06-2018
24 juni Mus
Ik heb vandaag een vogeltje in de aanbieding, een doodgewone mus. Ik heb helemaal niet de ambitie om me op deze tak van de fotografie te storten. Binnen onze fotoclub zijn er trouwens enkele leden die zich gespecialiseerd hebben in vogelfotografie, ze reizen daarvoor ook regelmatig de halve wereld af, en die zijn zo goed ( en hebben ook het meest geschikte materiaal daarvoor ) dat ik me daar niet mee wil meten. Maar soms, als je gewoon in de eigen regio op een terrasje zit dient er zich een alledaagse fladderaar aan op het moment dat je de 300 mm schietensklaar op je toestel hebt zitten en dan druk je toch maar af he...
Het was deze morgen redelijk laat toen ik er uit kwam, dat zal wel zijn oorzaak hebben in het feit dat het gisteren echt wel een zware dag was. Toch ben ik meteen achter de PC gekropen om de foto-oogst van onze Elzas-trip onder handen te nemen. In de vroege namiddag moest ik zoals elke rechtgeaarde Duivelsfan voor de TV zitten en daarna moesten we ons reppen om aanwezig te zijn op het verjaardagsfeestje van onze vriend Thierry. Veel mogelijkheden om te fotograferen had ik dus niet en liever dan een verplicht nummertje om toch maar een foto van vandaag te tonen val ik graag terug op een beeld uit ons bezoek aan een van de vele vette toeristische troeven van Elzas. Een bezoek aan de binnenstad van Colmar kan ik iedereen aanbevelen. Oude vakwerkhuizen alom, waterkes, bloemenpracht... teveel om op te noemen. Je moet er zelf eens naartoe.... Echt !!!
Na drie dagen genieten van de rust, de wijn, de lieflijke landschappen, de ooievaars en het lekkere eten zijn we terug thuis ondertussen. Toen we deze midweek boekten bij Travelbird hadden we de afstand toch een beetje onderschat, 560 km stond er op de teller toen we de wagen voor de deur gezet hadden in huize Pol en Josee. Maar het was weer de moeite !!! We hadden bij het vertrek in Wintzfelden al meteen nog een ontspannende laatste wandeling ingelast, kwestie van Phaido nog eens de gelegenheid te geven, te rennen, te plassen en kaka te doen. Uit die wandeling plukte ik dit beeld.
In de loop van de jaren waren we al enkele keren in de Elzas, niet dat we hier diverse keren per jaar op bezoek komen maar we zijn geen onbekenden in de regio, laten we het daar bij houden. We hebben onder andere de charmes van huizen in de vele wijndorpen leren kennen en zoals we de Duitse Weinstrasse konden apprecieren is de Route des Vins dAlsace misschien nog wel meer genietbaar. Vandaag waren we voor het eerst in Colmar, de grootstad in de streek en dat heeft ons eerlijk gezegd uit onze schoenen geblazen. Wow... het hele centrum is vrijwel intact in stijl bewaard. De bussen met Chinezen moet je er bij nemen maar dit durven wij aanbevelen. Een enkele foto kan nooit een totaalbeeld schetsen, maar dit detailbeeld geeft alvast een hint.
Na een vrij pittige ochtendwandeling zijn we deze namiddag naar Eguisheim gereden, een van de mooiste wijndorpen in de Elzas, misschien wel het allermooiste. Het veel bekendere Rickewihr hadden we lang geleden al eens bezocht maar dat liet niet die zelfde overweldigende indruk na. Ik heb uiteraard als een razende gefotografeerd maar zoals ik gisteren al vertelde: mijn laptop heeft het laten afweten en dus moet ik het tot we weer thuis zijn doen met een opname gemaakt met de iPad of iPhone. Hopelijk geeft dit helemaal onbewerkt plaatje toch ook een goed idee van de charme van dit stadje.
Grote katastrofe... Mijn laptop heeft de geest gegeven en daar sta je dan in Wintzfelden in de Elzas met een Canon vol leuke fotos en je hebt geen mogelijkheid om die naar je blog te versassen. Gelukkig heb ik ook nog een iPad bij en daarmee kun je ook fotograferen en rechtstreeks met het net verbinding maken is ook de normaalste zaak van de wereld tegenwoordig. Na een heerlijke maaltijd, een uitstekend wijntje en de kennismaking met onze kamer die al bij al meeviel - een beetje krap maar netjes - maakte ik op het kleine terras van de kamer deze iPad-foto. Op zn Frans zullen we maar zeggen... Die details zijn niet zo belangrijk.
De wereldbekerkoorts, je ontsnapt er niet aan. Ik moet meteen bekennen dat ik tot voor kort niet echt een believer was, en zelfs nu, na de eerste overwinning heb ik nog steeds enige twijfels, zij het iets minder ondertussen. Dat neemt niet weg dat ik supporter ben van onze rode duivels en ze wil aanmoedigen, steunen en dat ik samen met het vrouwke en Phaido met volle aandacht de wedstrijd gevolgd heb deze namiddag. We hadden ons ook in gepaste kleuren getooid en ik heb ook de kreet overgenomen die de duivels en de natie verbindt: We are Belgium. Nu maar hopen dat het in de volgende wedstrijden, tegen ploegen die minder zwak zijn dan Panama, even vlot loopt.
In dit seizoen van weelderige groei in de natuur en van overdaad aan groen heeft deze amateurfotograaf daar oog voor en vandaag heb ik daarom gekozen voor een zo groen mogelijke foto. Ik stel me tijdens een wandeling voor dat ik Stanley heet en me met een machete hakkend een weg baan door de Afrikaanse jungle. Gelukkig is dit niet in Afrika maar gewoon hier in de Kempen en al even gelukkig ben ik met het feit dat de natuurvereniging dit knuppelpad heeft aangelegd door de Roeykens.
