een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-08-2018
26 augustus Wandelweg 18A
We hebben vandaag de trein genomen van Schlanders naar Laas, handig als je in het hotel een kaart krijgt die je alle openbaar vervoer gratis laat gebruiken ( Phaido moest wel 3 betalen ). Het plan was om naast de Etsch ( Adige voor de Italianofielen ) de terugtocht naar Schlanders te wandelen via wandelweg 18. Al bij het begin van de wandeling vonden we dat er toch wel erg veel fietsers en mountainbikers op dezelfde route waren en wij hebben er dan maar voor geopteerd de 18A te volgen enkele etages hoger, langs de berg. Dat hebben we geweten, best pittig. We kregen in ruil voor onze inspanningen, vooral in het tweede deel van onze tocht, wel de nodige indrukwekkende vergezichten voorgeschoteld, heerlijk voer voor de schietgrage hobby-fotograaf.
We zijn aan het tweede blok van onze vakantie begonnen. Na een week Gardameer, met als enige minpunt dat het eigenlijk te warm was voor een modale lage-lander, zijn we vandaag naar Schlanders gereden, onze tweede thuis. Langs minder bereden kleinere wegen hebben we rustig die 200 km afgehaspeld en toen we rond half drie bij de Goldene Rose aankwamen hebben we meteen een wandelingetje gedaan, kwestie van Phaido even zijn ding te laten doen. Dat was trouwens een gouden idee, want eenmaal terug in het hotel begon het te regenen en dat doet het nu, na het avondeten en de obligate grote Forsten, nog steeds. Thomas, de kastelein wilde graag even op het knopje van mijn toestel drukken voor we tussen de lakens kropen.
Gardameer, Lazise. L'histoire se répète... de geschiedenis herhaalt zich. Op dezelfde vakantiestek waar wij vroeger met onze kinderen gingen varen en waterskiën gaat zoonlief Michael al sedert enkele jaren met zijn gezinnetje dezelfde dingen doen. Wij passen onze vakanties ook telkenjare aan en voor wij naar ons geliefde Zuid Tirol trekken gaan wij ook eerst weer enkele dagen van het Gardameer proeven. Dat komt goed uit want ik heb nog steeds een vaarbewijs en kan dus Michael trekken als die zelf achter de boot wil. De champ van het pak is evenwel kleinzoon Jefke. Als die zijn kunstjes verkoopt op de monoski maak ik honderden foto's en dan is het moeilijk kiezen. Deze spreekt voor zich.
Waarom de Italianen deze stad Mantova noemen en wij niet gewoon ook Mantova maar Mantua weet ik niet. Het is alleszins een mooie bestemming als je eens de iets ruimere omgeving van het Gardameer wilt verkennen. Nauwelijks 40 km van onze vakantiestek zaten we in een totaal andere wereld. Hoewel... het was er even warm, en ook hier waren de restanten van lang vervlogen tijden alom aanwezig. De omgeving was wel minder bergachtig en veel groener, resultaat van efficiente bevloeing met een ingenieus kanalensysteem. Ik vond het alleszins een aanrader.
In de slotgracht van een van de vele pallazo's waren er enkele onzichtbare danseressen hun kunstjes aan het vertonen. De jurken konden we wél nog zien en de spiegelingen ervan ook. Iedereen die mijn fotografische interesses kent begrijpt natuurlijk dat ik dit absoluut wilde fotograferen.
Dat ze in Italie erg hondvriendelijk zijn wisten we al langer, dat ze beweren het beste ijs van het universum te verkopen ook, en misschien is dat wel waar... maar dit hadden we nog nooit eerder gezien: een ijszaak speciaal voor honden.
Ik kan het niet genoeg vertellen. Het Gardameer is leuk. Het wordt nog veel en veel leuker als je ook het achterland gaat exploreren. Vandaag wilden we nog eens naar de Monte Baldo, bekend terrein. Onderweg kwamen we weer langs enkele plekken die al langer op mijn to-do lijst ( bucket list ) stonden en die hebben we ook weer kunnen afvinken. Het Santuario Madonna della Corona wilde ik al heel lang eens bezoeken, niet dat ik uit godsvruchtige redenen daar wat gunsten wilde gaan afsmeken maar uit interesse voor de onwaarschijnlijk gemotiveerde noeste arbeid van de middeleeuwers die dit huzarenwerk hebben voor elkaar gekregen. Tegen, en zelfs in een loodrechte rotswand, honderden meters boven de Brenner autoweg heeft men ooit dit wereldwonder gebouwd. Respect is het minste wat je hier voor kunt opbrengen. We hebben de wandeling er naar toe en terug helemaal afgelegd, zonder gebruik te maken van het pendelbusje en daar zijn we dan weer fier op.
Na de lange autorit van gisteren hebben we er vandaag een luie relax-vakantiedag van gemaakt... hoewel... met 16000 stappen op de teller kan je toch niet spreken van lui eigenlijk he? Maar goed, een beetje slenteren door Lazise, langs het meer, met Phaido op zoek naar kaka-locaties... het tikt aan op de stappenteller.
Tijdens de ochtendwandeling langs het meer zagen wij deze vogel die aandachtig de beweging in het water in de gaten aan het houden was. Op het eerste zicht dacht ik: een reiger, maar hij was toch veel kleiner. Dan ga je gissen... ibis??? mwah neen... en dan is er internet en blijkt het een kleine zilverreiger te zijn.
Ik heb 'm eerst van op afstand gefotografeerd en telkens weer een stapje dichterbij en weer klik, klik. Ik was al tot op zo'n 3 meter genaderd toen hij vond dat dit zijn privacy-grens was en hij weg huppelde naar een andere steen langs de oever. Op dat moment kon ik nog eens afdrukken.
). Het plan was om naast de Etsch ( Adige voor de Italianofielen ) de terugtocht naar Schlanders te wandelen via wandelweg 18. Al bij het begin van de wandeling vonden we dat er toch wel erg veel fietsers en mountainbikers op dezelfde route waren en wij hebben er dan maar voor geopteerd de 18A te volgen enkele etages hoger, langs de berg. Dat hebben we geweten, best pittig. We kregen in ruil voor onze inspanningen, vooral in het tweede deel van onze tocht, wel de nodige indrukwekkende vergezichten voorgeschoteld, heerlijk voer voor de schietgrage hobby-fotograaf.
