een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-09-2019
29 september Reunie
In de jaren zestig van de vorige eeuw vormden we samen een bandje, "The Lonely Boys", jong, wild, mooi en de schrik van moeders met loslopende dochters. Vanaf 2000 ongeveer deden we jaarlijks een reunie met een optreden, een CD, een DVD en alles er op en er aan. Sedert onze Amerikaanse bassist Jack, drie jaar geleden alweer, veel te vroeg van ons heenging was live optreden er niet meer bij maar de jaarlijkse reunie-traditie zetten wij verder. Het is ondertussen geëvolueerd naar een culinaire eet- en drink partij en het quintet is een kwartet geworden maar Jack is er in gedachten nog altijd bij als we telkenjare ook weer op de foto vastleggen hoe goed we er nog altijd uitzien.
Het hoeven niet altijd foto's zijn die ik zelf maakte. Ik wil vandaag een opname tonen die ik uit een reeksje haalde dat me in de loop van de dag werd toegestuurd door fotomaatje Alex. Die was deze week ook van de partij tijdens de fotoshoots in de Lommelse rusthuizen, en Alex kennende maakte hij regelmatig foto's van alles wat er rond hem gebeurde. In dit beeld gaat het helemaal niet over compositie of zo, het is een erg druk tafereel, maar documentair vind ik het interessant en ik ben blij dat ik het bij mijn verzameling mag voegen. Je ziet hoe het er soms aan toeging om ook de moeilijke gevallen zo voordelig mogelijk in beeld te krijgen. Met zwarte doeken wordt de speciale rolstoel bekleed, het personeel probeert de bewoner min of meer recht te zetten en de aandacht te trekken zodat de ogen tenminste even open zijn en ik zit op mijn knieën om van uit de juiste hoek op het goede moment af te drukken.
Juul is een populaire hondennaam blijkbaar. Zelf hebben we regelmatig een Juul in huis, de woef van onze zoon, we mogen op z'n tijd fungeren als oppas namelijk. Toen we deze namiddag even op bezoek waren bij Jean - Slits - Van Hout in Lommel Kolonie bleek daar ook een verse viervoeter rond te lopen, je raadt het al: Juul. Zijn vorige hond heette ook Juul trouwens...
Ik wilde natuurlijk de speelse, al flink uit de kluiten gewassen pup graag fotograferen en toen ie heel even stil over het hek stond te kijken heb ik afgedrukt.
Ongeveer 200 bewoners van de Lommelse zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof kreeg ik deze week voor de lens. Twee dagen lang werkten we ons in het zweet om ze er allemaal zo goed mogelijk te laten uitzien. Fotomaatje Alex, die de digitale foto's ter plekke meteen bewerkte en afdrukte en die zijn flitsinstallatie had meegebracht en ikzelf, we wilden ook wel een herinnering overhouden aan dit gebeuren en daarom duwde ik de camera even in de handen van Peter, verantwoordelijke van het animatieteam. Die deed voorbeeldig wat er hem gevraagd was, drukte enkele malen op het knopje nadat wij in een kader waren gaan postvatten en het resultaat wil ik bij deze delen.
Het merendeel van onze vrienden en volgers weet niet wat een oetel is denk ik. Een groot deel van onze muzikale carriere hebben wij voor een impressario uit het Nederlandse 's Hertogenbosch ( Den Bosch ) gewerkt en daar is dit beestje zowaar het gekoesterde stadssymbool. De stad heet met carnaval dan ook Oeteldonk, en ik hoef verder toch niet meer te vertellen dat oetel synoniem is van kikker?
Dit exemplaar, gevangen ( met de RX 100 ) tijdens de ochtendwandeling had niet erg veel water meer om te badderen in de plas, een beetje logisch met de droogte van de laatste tijd, maar het ziet er naar uit dat er beterschap komt. Deze avond was het alvast veel natter.
Uiteraard was Phaido gisteren tijdens de fotoshoot er ook de ganse dag bij. Niet dat hij actief meewerkte, bij portretfoto's hoeft ie niet mee in beeld he. Hij was er gewoon en dan merk je hoe makkelijk hij vrienden en vriendinnetjes maakt. Iedereen maakte wel even tijd voor hem en er waren er zelfs die bij hem gingen liggen om even te knuffelen, Chris als notoire dierenvriend voorop natuurlijk.
Ik richt de camera ook wel eens op andere onderwerpen dan die welke mij gevraagd worden en het randgebeuren trekt tussendoor ook mijn aandacht. Omdat ik vandaag de ganse dag zoet was met de nabewerking - en ik ben er nog bijlange niet doorheen - val ik dus bij deze terug op een van die terloopse shots. Een lieve, beetje gekke dierenvriend en een gelukzalig genietende woef... Chris en Phaido.
Ieder jaar wordt er mij gevraagd alle bewoners van de Lommelse zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof te fotograferen. Samen met fotomaatje Alex die een belangrijk deel van de technische ondersteuning voor zijn rekening nam gingen we vanmorgen in Hoevezavel aan de slag. Bij de 120 senioren kreeg ik voor de lens en het werd weer een prachtige serie. Ik sta nu al te popelen om de tentoonstelling te zien tijdens de week van de senioren. Ik zou er enkele tientallen kunnen tonen als illustratie en de keuze als foto van de dag is dan ook louter toevallig...
