een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
14-08-2022
14 augustus Pony-Achttal
Ieder jaar kiezen we met onze fotoclub een onderwerp dat aan Lichtaart gerelateerd is om er een AV reeks rond te maken voor ons fotosalon. Dit jaar kozen we voor de plaatselijke LRV (Landelijke Ruiter Vereniging), en meer bepaald voor het jeugdig pony-8-tal. Doorheen het jaar volgen we de trainingen, de voorbereidingen en de wedstrijden.
Vandaag was er een toernooi in Noorderwijk en we waren met z'n tweeën om daar wat foto's te schieten die eventueel bruikbaar zouden kunnen zijn voor de uiteindelijke selectie en montage. We brachten een hele lading bruikbare shots mee naar huis. Na de kür is het blijkbaar de gewoonte dat de ruitertjes de paarden even bedanken en knuffelen. Dat vond ik een van de leukere beelden uit de reeks.
Het dreigt een beetje eentonig en herhalend te worden maar ook vanavond zijn we weer een rondje gaan fietsen na de allergrootste hitte. Tussen Ten Aard en Sas 7 fiets je normaal gezien even tussen het Kempisch Kanaal en de gemeentevijver ook wel de Dekshoevevijver of, voor de Gelenaren, de Kasseman. Deze keer zijn we even van het fietspad afgeweken om er rond te fietsen. Vroeger kwamen we hier wel vaker maar nu was het alweer een hele tijd geleden en ik heb dan ook enkele foto's geschoten. Ik heb er geen idee van of ik dit beeld, of iets vergelijkbaars al ooit op deze pagina's geplaatst heb, maar dan is het alleszins lang geleden en dan is het zeker voor opfrissing vatbaar...
We zitten midden in een volwassen hittegolf en een mens past zich aan. Overdag blijven we lekker binnen en pas in de loop van de vooravond als de hitte al iets draaglijker is proberen we alsnog wat lichaamsbeweging te plukken in de vorm van een rustig fietstochtje.
Enkele fotostops horen er ook bij natuurlijk. Ongeveer op de grens tussen Lichtaart en Poederlee - het baantje heeft de niet alledaagse naam Cawinkel - zagen we een kudde koeien grazen in het mooie avondlicht. Eén knotwilg uit een rij vlakbij koos ik als voorgrondobject en samen met de andere knotwilgen in de verte en de koeien vond ik het al bij al een verdedigbare compositie. Ik heb er alleszins enkele shots aan gewaagd en ik heb het vrouwke laten kiezen welke er op deze pagina terecht is gekomen.
Het is een open deur intrappen als ik vertel dat er dit jaar veel wespen zijn. Ook wij hebben er last van, en nog geen klein beetje! Als je 's morgens, bij nog draaglijke temperaturen, buiten op het terras wilt ontbijten word je meteen belaagd door het geel zwarte legioen, voorlopig hebben we weinig zin om de rest van de dag buiten te spelen door de hittegolf maar ik hou mijn hart vast voor wat en de volgende weken gaat gebeuren. Er moet ergens een nest zijn, misschien wel meerdere, maar we hebben alleszins nog niks gevonden.
Ondertussen hebben die krengen ook onze druivelaars ontdekt en de ene na de andere tros wordt vakkundig geplunderd. Ik heb me met de macrolens even in gevarengebied begeven en na een snelle foto heb ik weer veiligere oorden opgezocht.
Voor alle duidelijkheid: de blauw-gele ara staat rechts op de foto.
Tijdens mijn fietstochten stop ik wel eens bij het café aan de jachthaven in Herentals. Daar zit regelmatig een man met zijn papegaai, een blauw-gele ara. Ik heb al enkele keren geprobeerd hem te fotograferen maar dat wil hij blijkbaar liever niet. Vanavond zag ik hem weer, wandelend langs het fietspad en deze keer ben ik gestopt en heb ik het hem gevraagd. Zelf wilde hij absoluut niet op de foto maar zijn papegaai mocht wel op mijn schouder...
Als je het opklapbare scherm van mijn Sonytje 180° draait kun je dat ding ook als selfie apparaat gebruiken en dat kwam nu dus goed van pas. Eerst heeft de ara nog wat met mijn fietsbril gefriemeld (foto op facebook) maar daarna wilde hij wel mooi poseren.
Het valt voorlopig nogal mee met die hittegolf... hoewel... Ik vrees dat "voorlopig" het belangrijkste woord is van de vorige zin. We zijn alleszins in de vooravond nog een fietstochtje gaan doen. Op goed geluk, zonder doel vertrokken en gaandeweg kwam er toch een interessante tussenstop in zicht. Het Corsendonks Hof, daar waren we al lang niet meer geweest. We wilden de fietsen op de gekende fietsparking zetten, zo ver als mogelijk over de kasseien gedokkerd om zo dicht mogelijk bij de achterpoort te geraken en daar zagen we dat dit geen ingang meer is. Foute boel natuurlijk. Oke, rond het gebouw wandelen naar de voorkant is ook geen straf en dat weten we ook weer ondertussen. Duvelke gedronken, het voornemen gemaakt snel terug te komen om nog eens uitgebreid te komen tafelen en weer naar de fietsen. Toch snel nog even een foto van de gesloten achterpoort met de prachtige wachters.
Ik ben vandaag meteen aan de slag gegaan om enkele foto's die ik gisteren maakte in Bobbejaanland door Photoshop te halen en er de playmobil-hoofdfiguren van mijn op stapel staande AV-reeks in te plaatsen. Ik heb eigenlijk zowat de ganse dag voor de Mac gezeten... niks gefotografeerd. Maar gisteren was wel erg gevuld. Na Bobbejaanland hebben we 's avonds een bezoek gebracht aan twee goede vriendinnen in Geel, de 90-jarige (!!!) mama van een van hen was ook een zeer aangename uitbreiding van het gezelschap. Bij een overheerlijke kaas-tafel, met alles er op en er aan, en een mooi wijntje erbij ( voor de kenners: een Lagrein uit Zuid Tirol ) hebben we uitgebreid kunnen bijpraten na alle corona perikelen. Uiteraard heb ik altijd mijn Sonytje op zak en dat is ideaal om ook die gebeurtenis te documenteren. Met een dag vertraging is dit toch een onderwerp dat ook z'n plaats verdient in mijn jaaralbum.
