een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-07-2022
24 juli Coupe vers fruit
In de zestiger jaren van de vorige eeuw speelde ik in een bandje in Lommel, The Lonely Boys. Het was zeker niet het beste bandje uit mijn lange carrière in de muziek. Maar het was waarschijnlijk wel het leukste. De vriendschapsband is na al die jaren nog altijd intact. Begin jaren tweeduizend hebben we nog enkele reunie-optredens gedaan - met onverwacht veel respons en succes trouwens - maar toen Jack, onze Amerikaanse bassist, 6 jaar geleden de strijd tegen de vreselijke ziekte verloor was dat ook het definitieve einde van samen op het podium te staan. Toch proberen we ieder jaar nog minimaal één keer samen te komen om herinneringen op te halen en de benen onder de tafel te steken. Vandaag hadden we De Hutten In Lommel Kolonie uitgekozen en het moet gezegd dat het gebodene van hoogstaande culinaire kwaliteit was. Ik heb uiteraard regelmatig mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om een en ander vast te leggen en uit het aanbod van leuke foto's koos ik voor een beeld van Math, de partner van onze overleden vriend, die zich met zichtbaar genoegen overgeeft aan het dessert: een coupe vers fruit van zeer volwassen formaat.
De tall ships race deed Antwerpen weer aan en daar wilden we ook deze keer bij zijn. We zijn rond de middag naar de koekenstad gespoord en we hebben er de rest van de dag rondgelopen. Langs de kaaien, op het Mas, langs de dokken... het loonde echt de moeite. Het was er wel pokkedruk en dat drukte de pret toch een beetje. Een plaats op een terrasje vinden was quasi onmogelijk en aan de vele kraampjes minutenlang aanschuiven om dan iets lauws uit een plastic bekertje in je keel te gieten is ook niet meteen een Aha-Erlebnis... Soit, ik heb een hele lading foto's mee naar huis gebracht en daar heb ik er alvast een uit geselecteerd. Het vrouwke met op de achtergrond de Alexander von Humboldt II.
Als het weer het toelaat gaan we nog altijd iedere vrijdag als vrijwilliger wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Vandaag was dat niet anders. Na afloop van de wandeling komen de meeste vrijwilligers dan samen in de grote cantine om gezellig nog wat bij te kletsen onder het genot van een drankje. En ja, dat wilde ik ook wel een keer documenteren met een foto op deze pagina. Ik heb de kring even verlaten en de kleine Sony - met kantelbaar scherm - boven mijn hoofd gehouden om de collega's in beeld te nemen.
Zoals je ziet wordt de Tour de France ondertussen op de muur geprojecteerd. Ik heb er het raden naar waarom ze voor Eurosport kiezen met reclame en andere onderbrekende onzin in plaats van voor de VRT...
Ik vind het niet erg om ook eens langs een smal paadje of een bosweggetje te fietsen. En zeker als we weer eens op geocache-zoektocht zijn komen wel eens stroken onder de wielen waar een normaal mens terechte twijfels over zou hebben. Maar hier moest ik wel passen en dat was niet omdat ik niet mocht roken of vuur maken zoals het bord zegt. Ik heb gewoon een rondje om gereden.
He he, de grootste hitte zijn we kwijt gelukkig. Ondanks de voortdurende lichte dreiging van een plaatselijke bui ben ik er toch even met de fiets op uit getrokken vandaag, veiligheidshalve altijd redelijk dicht bij huis gebleven...
De Goorse weg in Kasterlee is sowieso een rijke bron van fotomogelijkheden. De mooie dreven waar je inkijkt, de Hoge Mouw, de Duivelskuil, de passage over de N19g met de kortenstaal constructies en de mogelijkheid om boven de vierbaansweg interessante standpunten te vinden... er is inspiratie genoeg daar.
Dit is een opname van het begin van de weg vertrekkend uit het gehucht Goor richting Kasterlee. Ik heb mijn grote vriend Photoshop even voor mijn kar gespannen om de lucht een tikkeltje meer interessant te maken. Ik hoop dat niemand dat erg vind.
De warmste dag van het jaar, zo'n 40°... binnen blijven geblazen.
Rond zes uur, na de aankomst van de tourrit had ik, achteraf gezien, het niet zo slimme idee om me alsnog even te rusten te leggen in een ligstoel op het terras achter ons huis, het ergste zou wel voorbij zijn. Niet dus. Ik had de parasol zo schuin mogelijk gezet om de zon van mijn lijf te houden maar dat maakte qua temperatuur eigenlijk helemaal geen verschil. Ook in de schaduw was het bloedheet en ik ben dan ook snel weer naar binnen gevlucht. Toch wilde ik nog even het uitzicht vastleggen. Ik ben dus terug naar buiten gekomen samen met de 5D en de 16-35 er op. Ik heb me terug in die ligstoel neer gevleid en afgedrukt. Dan weer snel naar binnen... nog altijd warmte-overlevingsmodus...
Dag twee van de overlevingsmodus in tropische temperaturen. In de loop van de voormiddag ben ik er toch nog even in geslaagd de koelte van huize Pol en Josee te verlaten om wat met de camera en de wilde bloemenweide voor ons huis te spelen. Ik gaf het al eerder aan, dit jaar is het allemaal niet zo uitbundig als andere jaren. Deze keer had ik de 24-105 er op gezet en met goed positioneren en slim kadreren kun je toch in een foto de indruk geven dat er een behoorlijke bloemenpracht te zien is.
ISO 100 - F 5,6 - 1/250. De 24-105 op de Canon 5D Mk IV bij 70 mm.
