een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
22-09-2019
22 september Waterkoeien?
We hebben een mooi geocache-rondje gefietst in de buurt van het Nederlandse Leende. De Leenderheide en alle bos- en natuurgebieden in die omgeving zijn echt de moeite waard. Ergens onderweg zag ik deze koebeesten een water oversteken. Knal tegenlicht... dus die kleine RX100 VI wilde ik nog maar eens op de proef stellen... Dat ding blijft me verbazen.
Of het nu echt koebeesten dan wel waterbuffels zijn blijft een open vraag natuurlijk.
Altijd maar met die zware full-frame spiegelreflexen op stap, een mens gaat zich daar vragen bij stellen. Ik heb daarom gisteren samen met fotomaatje Alex nog eens een retourtje Antwerpen gedaan. Ik wilde me bij Grobet een Sony RX100 VI gaan aanschaffen, een superieur toestelletje, niet groter dan een pakje sigaretten, met prestaties die dicht in de buurt komen van de prof-toestellen. Niet dat ik de Canon 5D Mk IV nu afzweer, maar om te gaan wandelen, fietsen en altijd in mijn jaszak te hebben vond ik dat een verantwoorde investering. Dat dit dichter bij huis, in Turnhout bij Camera Express ook kan hoor ik U zeggen... ? Daar zet ik geen voet meer binnen, de reden vertel wel eens als het mij persoonlijk gevraagd wordt.
Soit... Vanzelfsprekend was er ook een wandeling langs de gekende Antwerpse highlights gepland om dat ding meteen eens goed uit te testen. Zowat half Antwerpen wordt op het ogenblik gerenoveerd, hersteld of opgekalefaterd, de kathedraal, de leien, de straatjes rond de Groenplaats en ook het Steen. Van op een, bij fotografen welbekende plaats, waar je een mooi overzicht hebt kon ik dit monument voor de zoveelste keer in beeld nemen, deze keer in de steigers weliswaar. De lantaarn die daar aan de rechterkant altijd in beeld kruipt heb ik voor de gelegenheid even weg gekloond.
Er zat een zweefvliegachtig insect nectar te verzamelen op een van de mooie grote gele bloemen voor ons huis. Ik was er met de camera in aanslag naar toe geslopen en had 'm al enkele keren op mijn geheugenkaartje gezet. Toen ik nog wat dichter wilde ging ie er vandoor, net op het moment dat ik afdrukte. Vleugels gespreid en achterpoten gestrekt, al los van de bloem, de take-off van deze kleine buurman is bij deze ook vastgelegd.
We hebben deze morgen een lange boswandeling gemaakt en ik heb enkele foto's gescoord die er op lijken te wijzen dat de herfst nu toch wel erg dichtbij is, wat paddestoelen, verkleurende bladeren en een gigantische boomzwam... maar mijn keuze als foto van de dag is deze keer een beetje eigenzinnig. Ik hou nu eenmaal van beelden met een erg kleine scherptediepte. Zolang er ergens in de foto een onderdeel, hoe klein ook, scherp genoeg is om de blik aan te trekken, mag al de rest in een liefst mooie onscherpte zitten. De opname die ik bij deze wil tonen voegt daar nog mooie tinten en typische, door het grote diafragma veroorzaakte lichtartefacten aan toe. Het is bijna een abstract werk geworden en, moet ik het herhalen... I like it!!!
In de loop van de namiddag was ik in Herentals bij fotomaatje Alex en voor ik naar huis reed wilde ik graag nog wat scoren voor de dagelijkse blog. De omgeving van het kanaal en de jachthaven leek mij een prima jachtterrein en al snel kreeg ik deze reiger in de gaten die aan de overkant tegen de oever aan het spieden was of ie geen visje kon verschalken. Ik heb enkel shots er aan gespendeerd en dit bleek de meest geslaagde.
De Renault Caravelle is ondertussen meer dan 60 jaar oud en het model dat bij garage Pashuysen stond te pronken heeft anno 2019 nog niks aan schoonheid ingeboet. Of dat bij de Brigitte die ook in de foto's staat mooi te wezen ook het geval is, is maar zeer de vraag. Ik kon alleszins niet aan de verleiding weerstaan om beide blikvangers in één beeld te vatten. Of ik mij bij deze bewerking heb laten inspireren door Andy Warhol? Mwa... onrechtstreeks misschien een beetje... De witte is de originele.
Derk wilde dat het een feest zou zijn. Hij had het ook allemaal zelf geregeld. Hij wilde zeker niet dat het een begrafenisfeest zou zijn maar een feest van zijn leven. Er zijn weinig mensen die zoveel echte vrienden hebben/hadden en die waren er ook bijna allemaal. Er waren hapjes, natjes en droogjes, live optredens, toespraken en vooral veel warmte, gesprekken en die gingen allemaal over een vriend, een vakman, een kanjer...
Bijgaande foto is een document dat enkele facetten van Derks leven toont... de flightcase waarop zijn kist staat, die sobere kist, zoals hij het zelf wilde, de vette geluidsinstallatie, de pakkende fotomontage die afgespeeld werd en de door hemzelf uitgezochte muziek daarbij ( jammer genoeg kunnen we die hier niet laten horen ). Derk we gaan je missen maar we zullen ons dit feest herinneren.
