een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
11-08-2019
11 augustus Waterski
Ik moet vandaag weer terug vallen op de rijke oogst van gisteren. Niet dat ik vandaag niks gefotografeerd heb maar er zat weinig wereldschokkends bij. Ongeveer 500 foto's had ik meegebracht uit ons bezoek aan de dodentocht in Bornem. Daar waren uiteraard nogal wat dubbels bij... ik heb bij dergelijke evenementen mijn toestel meestal op burst mode staan en als ik afdruk maak ik 2 of 3 opnames en daar selecteer ik het beste moment uit. De onscherpe beelden gaan meteen de vuilbak in en de overblijvende opnames haal ik dan door de Raw converter. Daarna selecteer ik de kwalitatief mindere opnames ook weer richting vuilbak. Daar ben ik het grootste deel van de dag mee bezig geweest en uiteindelijk heb ik 97 leuke foto's over gehouden. Gisteren had ik er al eentje op deze blog getoond en enkele andere op Facebook. Vandaag put ik uit het randgebeuren.
Terwijl wij langs de Schelde liepen tussen de dappere wandelaars was er op de Schelde zelf ook de nodige activiteit. Regelmatig kwamen er speedboten voorbij gestoven met telkens 2 waterskiërs er achter. Ik denk dat het een wedstrijd was of misschien ook wel gewoon een training in clubverband. Er waren alleszins meerdere boten en skiers. Puur recreatief was het zeker niet. Op dit punt waar wij een tijdje de deelnemers aan de dodentocht fotografeerden keerden de boten en uiteraard heb ik daar de camera ook enkele keren op gericht.
De dodentocht in Bornem, de beruchte 100 km-tocht waar wij al enkele van onze vrienden hebben zien falen, wilden wij vandaag ook wel eens zelf aan den levenden lijve ervaren. Niet dat wij ook maar enige ambitie hadden om aan dergelijke zotternij deel te nemen, maar gewoon kijken en fotograferen vond ik al interessant genoeg. We hadden Branst bij Bornem als uitvalsbasis gekozen, vlak bij het allerlaatste controlepunt en ongeveer 5 km van de eindstreep. We gingen er van uit dat op dat punt en in de loop van de namiddag, na meer dan 16 uur marcheren, de dramatiek wel naar een climax zou gaan. Het aangename aan het aangename koppelend hebben we in Mariekerke ook nog genoten van waar Mariekerke gekend voor is... ( iemand ? ) en op de terugweg zag ik het vrouwke en Phaido die aansluiting hadden gevonden bij een groepje dapperen. Nog eens... wij hebben de 100 km niet gewandeld, hoewel de bijgevoegde foto dat zou kunnen laten vermoeden.
Ik blijf nog even bij de grote diafragma's en de kleine scherptedieptes, maar deze keer met een iets meer toegankelijk onderwerp. We waren op bezoek bij onze vriend Derk in Tilburg. We hebben samen veel muzikale strijden gestreden. Hij was jarenlang de vaste geluidsman bij ons bandje en sedert er drie en half jaar geleden bij hem kanker werd vastgesteld is ie bezig met een andere strijd. Het gaat niet goed met hem en dat ie nooit meer geneest weet ie zelf ook wel. Het was dus een redelijk emotioneel bezoek. De huispoezen waren vaak een welgekomen afleiding als het soms wat heftiger werd. Deze schoonheid wilde graag voor me poseren en ik heb er de 50 mm met diafragma 1,8 op los gelaten.
Ik had vandaag de Sigma 50 mm - F 1,4 op mijn toestel gezet om aan de wandel te gaan. Dat vind ik sowieso een van mijn fijnste lenzen. Ik was van plan wat details te fotograferen, bladeren, bloemen, takken... en zo, met een kleine scherptediepte en als het ff kon met een mooie rustige bokeh in de achtergrond. Deze verdorde struik diende zich aan en daar heb ik dit beeld van geschoten. Het was even experimenteren voor ik de instellingen vond die het resultaat gaven dat ik voor ogen had. De exif gegevens geef ik graag mee: f 3,2 - ISO 320 - 1/250. Qua sluitertijd wilde ik zeker niet langer, uit de hand met een licht bewegende struik leek me dat echt wel het minimum. Misschien dat het diafragma iets groter had gekund voor nog wat minder scherptediepte en ik zou dan ook de ISO waarde nog wat terug kunnen halen, maar da's praat achteraf... Ik doe het er voor. je houdt er van of niet...
De biefstuk staat te rijpen in deze weide in de Smallebroeken. De dames staan te smikkelen dat het een lieve lust is en ze hebben hun meest attractieve kant naar de toevallige passanten gedraaid. Geef toe heren, een vrouwenkontje trekt makkelijk de aandacht. Ik ben de eerste om toe te geven dat ik er ook niet ongevoelig voor ben. Als ik er dan vier op een rij zie dan kan ik niet anders dan de camera boven halen...
Heerlijk fietsweer vandaag en dan hoef je mij niet te pramen. We zijn vandaag weer richting Viersel getogen om alle geocachen, die we eergisteren niet gevonden hadden wegens tijdgebrek, alsnog op ons palmares te schrijven. Dat het daar zalig fietsen is wisten we inmiddels. In de buurt van de finale van een erg leuk rondje kreeg ik de brug in de gaten. Ik heb iets met bruggen, dat moge inmiddels geweten zijn, het gebeurt wel vaker dat er hier een voorbij komt. Veel mensen van onze generatie hebben duistere herinneringen aan dit exemplaar. Het is inmiddels meer dan 40 jaar geleden dat de brug van de E 313 over het Netekanaal instortte tijdens een mistige nacht, nauwelijks 8 jaar nadat ze in gebruik genomen was. Ik herinner me het nieuws nog levendig. Ik heb er zelf ook vaak over gereden voor het drama en telkens ik richting Antwerpen rij en ik over de nieuwe brug kom denk ik er weer aan. Nu is "nieuw" anno 2019 niet meteen een passend woord als je er aan denkt hoe snel de eerste versie het begaf... Met de recente gebeurtenis in Genua en bvb de sluiting van enkele Brusselse tunnels wegens lamentabel onderhoud in gedachten begin ik ook hier weer mijn bedenkingen bij te krijgen, zeker als je ziet hoe roestig sommige onderdelen van de brug ondertussen ook nu weer zijn.
Een virtuele geocache is een cache waarbij je niet je naam in een logboekje hoort te schrijven maar simpelweg een foto moet maken. Met die foto in je log on-line bewijs je dan dat je de plaats bezocht hebt en als het even kan moet je ook nog iets in beeld brengen wat de bijzondere aard van de plaats typeert. Gisteren waren we in Viersel, dat vertelde ik al eerder en daar hebben we onder andere ook de vitual ( om het in geocache taal te zeggen ) De Schandpaal ( GC890N6 ) bezocht. De bijhorende foto is dus ook gisteren gemaakt maar... vandaag heb ik 'm een beetje gepimpt, een beetje meer schandpaal of martelpaal gemaakt, met dank aan Photoshop natuurlijk...
