een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-07-2021
25 juli Wat ruist daar door het struikgewas
Ik werd door de overbuur geattendeerd op een verstopte tractor met aanhangwagen en een hoogtewerker in het ondertussen totaal overwoekerde terrein van het voormalige vrachtvervoer-bedrijf Helsen recht tegenover onze voordeur. Noch de bewoner, noch de eigenaars waren op de hoogte en toch stond ie er... Of ik zin had om even een foto te maken? Jazeker, meerdere zelfs maar op deze pagina's is er slechts plaats voor één !!!
Ik heb vandaag eindelijk de tijd gevonden om de tentoonstelling "Lens op de Mens" te bezoeken in Pelt. Wow... ik heb er vele uren van genoten. Achteraf gezien had ik hier misschien twee dagen moeten voor moeten uittrekken want een paar duizend foto's bekijken langs een redelijk lange dorpswandeling was net iets van het goede teveel eigenlijk. Gelukkig heb ik enkele kennissen in Pelt en ongeveer halfweg de tocht ben ik daar even binnengewipt om een Duvelke te snoepen en nieuwe krachten op te doen. Na afloop had ik weer dorst trouwens.
Toch voeg ik hier geen beeld bij van de tentoonstelling want toen ik helemaal rond was en terug naar de geparkeerde wagen liep aan het Pelterke zag ik bloemen, kaarsen speelknuffels liggen bij een boom en kreeg ik snel een duister vermoeden. Het zal toch niet... ? Maar jawel, een voorbijganger wist me te vertellen dat hier de dag voordien een kindje van anderhalf jaar onder een achteruitrijdende wagen was gekomen. Het had geen enkele kans...
Helemaal niks gefotografeerd vandaag. Gelukkig heb ik uit het Schrijverkes-familiefeest van vorige zondag nog een massa beelden die ook in mijn jaaralbum thuishoren. Dit plaatje van onze senior-woef die van de wateroverlast in de ondergelopen weiden van Langdorp verfrissing zoekt vond ik helemaal in deze natte tijden passen.
Met zulk mooi weer kon ik niet weerstaan aan de lokroep van mijn maatje Jackie om er nog eens samen er op uit te trekken en te gaan geocachen. De omgeving van Borgloon was het doel, meer bepaald het plaatsje Rijkel. Het rondje Bergloon ( met een E inderdaad ) stond op het programma en ik prijs me gelukkig dat ik ondertussen overstapt ben naar het peloton van de electro-fietsers want het is daar best heuvelachtig. Onderweg kwamen we voorbij het zwevend kapelletje. Van het doorkijk kerkje daar in de buurt heeft iedereen al wel gehoord neem ik aan maar dit was ook voor mij helemaal nieuw. Ik denk niet dat ik de eerste ben om deze pose aan te nemen om hier op de foto te gaan, maar een goed cliché op zijn tijd moet ook kunnen toch? Ik heb er aan gedacht deze foto "Jerommeke in actie" te noemen maar ik hou het toch maar op "Zwevende Kapel"
Uit de oogst van ons familiefeest mag in mijn jaaralbum absoluut geen foto van het meest populaire onderdeel ontbreken. Oke, het eten, de drank, de sfeer, de gesprekken, de spelletjes... het was allemaal bovengemiddeld geweldig en fantastisch maar als er een ding was dat met de publieksprijs ging lopen dan was het toch wel het tennisterrein in de tuin van mijn zus. Nooit gedacht dat wij zoveel tennisliefhebbers en tennistalent in de familie hebben.
De Duitse militaire begraafplaats is algemeen gekend vermoed ik en er zijn op alle sociale en andere media al voldoende foto's van voorbij gekomen. Minder geweten is dat er Lommel ook een begraafplaats is van Poolse soldaten die ver van hun vaderland gesneuveld zijn voor onze vrijheid. Een zwart-wit omzetting leek me hier op zijn plaats.
Ik heb lang gezocht achter een Duvel-parasol om ons nieuwe terras ( en de gebruikers ervan ) tegen de zon te beschermen. Man, man, man... nergens te vinden. Vruchteloos gezocht op tweedehands, en aanverwante sites, bij Duvel zelf... en uiteindelijk heb ik dan toch maar een meer neutraal exemplaar gekocht. Ik vind 'm best mooi trouwens. Vier zakjes van 25 kg witte zand gingen in de voet en dat zal hopelijk wel voldoende zijn om 'm op z'n plaats te houden.
Wat me ook opvalt is dat het gras nu toch wel erg hoog staat. Ik heb me lang kunnen verschuilen achter het advies van de verkopers dat je eenmaal gelegde graszoden niet te snel mag maaien maar een dezer zal ik toch nog eens een wandeling met de grasmaaier moeten doen.
