een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-09-2019
15 september Dreeke
Als ik iemand moet noemen waar ik qua fotografie veel van opgestoken heb is het wel Dreeke. Eigenlijk heet hij André, maar wij noemen hem Dreeke. De man van mijn zus is niet zo maar een beroeps... maar iemand die tonnen ervaring, creativiteit en technische kennis samen brengt in werken die je gerust Kunst mag noemen ( met een hoofdletter he... ).
Vandaag was het open-deur-dag bij Renault Pashuysen in Aarschot en ze hadden daar heel slim wat extra activiteiten aan vastgeknoopt. Zo waren er enkele Aarschotse kledingzaken die er hun collectie kwamen showen en omdat mijn zus Lily dat allemaal organiseerde was natuurlijk ook Dreeke daar om dat allemaal te documenteren. Ik liep er ook rond met mijn fototoestel en liever dan wat sensatiefoto's van bvb. de lingeriemodellen toon ik bij deze een beeld van de bruidskledij fotograferende Dreeke.
We zijn met de leden van de fotoclub de ganse dag in de weer geweest om het verloop van de fanfarathon te fotograferen. Fanfarathon? Een woordje uitleg is hier wel op zijn plaats.
De drie fanfares van de drie deelgemeenten van groot Kasterlee hadden een hele tijd geleden beslist om voor het goede doel, het kinderkankerfonds, een gemeenschappelijk evenement te organiseren. Iedere fanfare zou in en rond de eigen dorpskern een aantal rondjes marcheren en in de vooravond zouden ze dan gezamenlijk naar terreinen van de Hoge Rielen trekken en de totale afstand door de drie kopsen afgelegd zou dan 42 km zijn, een marathon... fanfare en marathon, fanfarathon, snapt U hem? Alle lokale verenigingen waren uitgenodigd om hun steentje bij te dragen en wij wilden het ganse gebeuren graag fotografisch documenteren. We zullen tijdens ons komende fotosalon er ook een AV-reeks aan wijden en de winst van de jaarlijkse verenigingenquis die wij dit jaar organiseren zal ook naar het doel gaan.
Het weer werkte alvast mee voor de organisatie, qua fotografie was het wel een beetje van het goede te veel... te hard licht, maar we lieten het niet aan ons hart komen.
Het werd alleszins een zeer geslaagde gebeurtenis. Een massa volk was naar de terreinen aan de Molenstraat afgezakt en de gezamenlijke foto-oogst zal wel enorm zijn neem ik aan. Uit mijn eigen bijdrage koos ik voor dit beeld van enkele kijkers die een hoger standpunt hadden gezocht om wat beter alles te kunnen volgen over de massa heen.
Ik ben op het ogenblik aan het detoxen. Regelmatig las ik eens een week zonder alcohol in... allez... ik zou eigenlijk moeten zeggen: soms... of ... het gebeurt occasioneel wel eens dat ik... pfff... nog 2754 minuten trouwens...
Ik weet niet of het iets met de voorgaande vaststelling te maken heeft maar in plaats van de dagelijkse sudoku's haal ik deze week 's morgens steevast deze puzzel uit de kast...
We zijn vandaag nog eens naar Tilburg gereden. Elke keer dat we aan de Nederlandse grens komen, nog net in Poppel valt me daar dit bizarre gebouw op. Vroeg of laat moest ik daar wel stoppen om het te fotograferen. Deze keer kon ik het niet meer houden.
"Le Chateau" zegt de reclame en dat dit er een beetje kasteelachtig uitziet moet ik wel toegeven, alleen vraag ik me af of het kitsch is dan wel serieus. Een korte raadpleging bij professor Google leerde me dat het een evenementen-bedrijf is en dat je er allerlei feesten kunt organiseren of boeken. Tja... dan zal het wel kitsch zijn...
Niks voor de lens gekregen vandaag... er zijn zo van de dagen dat je geen tijd, gelegenheid of goesting hebt. Het weer nodigde ook al niet uit om er met het fototoestel op uit te trekken. Gisteren daarentegen beleefden we weer een prachtige avond. Ik was net iets te vroeg in de buurt van de fly-over voor het echte diep blauwe uurtje maar de laatste rood-tinten in de verte kreeg ik daar voor in de plaats.
Ons kun je niet straffen door ons te verplichten enkele keren per dag het bos in te trekken en aan de wandel te gaan. Na de ochtendwandeling met Phaido kregen we onverwacht onze logé Juul weer in huis en daar zijn we dan nog maar eens mee richting Smallebroeken en Heuvelrug getrokken. Het fototoestel gaat ook me natuurlijk en als het vrouwtje de snoepjes bovenhaalt zijn de beide woefen een en al aandacht voor het lekkere hapje. Dit soort plaatjes laat ik nooit ongefotografeerd voorbijkomen, ook al is het niet de eerste keer dat ik een vergelijkbaar beeld vastleg.
