een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-05-2019
26 mei Common Strangers
Een weekend vol live music in Hasselt, op diverse podia brachten zowel amateurbandjes als gevestigde waarden sfeer in de stad. Op het Hendrik van Veldeke plein, tegenover de muziekwinkel J&R mochten de boys van Common Strangers vandaag tonen wat ze in huis hadden. en ze deden dat met verve. Ondanks een absoluut minderwaardige geluidsinstallatie speelden ze zich zeer professioneel doorheen de tegenzittende omstandigheden... chapeau !!! Ik was er niet alleen om te luisteren en mentale steun te verlenen, ik was er ook om te fotograferen en daar heb ik weer een hele oogst aan leuke shots aan over gehouden.
Phaido wil altijd wel poseren als baasje fotografeert maar eigenlijk is hij niet het onderwerp vandaag. Dit is een foto gemaakt in het kader van een project waar we met de fotoclub mee aan de slag gaan. Ik kan of wil er nog niets over kwijt. De naam van de straat doet er niet toe en het feit dat hier in de verre omtrek niemand woont ook al niet. Ik heb dan maar een creatieve titel bedacht: In de stille Kempen.
Vrijdag en prachtig weer, dat betekent wandelen met de bewoners van Hoevezavel. Terwijl we in colonne door de Willem Elsschotstraat liepen zag ik het. Ik heb de ganse stoet vrijwilligers en bewoners gevraagd even halt te houden want zulk gigantisch spinnenweb had ik nog nooit eerder gezien. Een voortuintje was volledig bedekt met één gigantisch spinsel. Hier was een overijverige spinnenkolonie aan het werk. Ik moest meteen aan halloween denken. Of de bewoners hier gelukkig mee zijn durf ik te betwijfelen. Ik vond het alleszins een foto waard, esthetisch misschien niet het mooiste plaatje van het jaar maar documentair gezien zeker interessant genoeg.
Ik had van een goede kennis de tip gekregen dat hij in de internetgazet-Lommel gezien had dat er een gigantisch veld met duizenden en duizenden klaprozen was in de Bleekerheide, foto's zat on-line. Daar wilde ik vandaag naar toe. Mijn cachemaatje Jackie is altijd bereid om mee te gaan, zelfs als er niks te cachen valt. Hij kent daar het terrein als zijn broekzak, elk konijnenhol, graspol of gebroken tak weet ie daar feilloos te vinden. Hij was een beetje sceptisch omtrent die klaprozen maar hij wilde wel mee zoeken. We waren er niet alleen trouwens, nog enkele andere natuurliefhebbers hadden het bericht gelezen en waren er op af gekomen. Helaas... zelfs met behulp van een drone om het gebied van uit de lucht af te speuren konden we geen klaprozen te pakken krijgen. Het moet zijn dat de stortbuien van vorige zondag van het goede te veel waren voor de klaprozen en een voortijdig einde gemaakt hadden aan hun klaprozenbestaan. Na lang zoeken konden we uiteindelijk een plek vinden waar enkele overlevers te vinden waren en met één er van wilde Jackie graag op de foto.
Tijdens onze fietstocht in de buurt van Rotselaar volgden wij een Geocache-route. Ergens op een wandelpad net voor cache nr. 14 stond er wel een hek op het pad maar er naast was er voldoende ruimte om een kudde volwassen olifanten door te laten. De cache die wij wilden gaan zoeken stond niet als gedeactiveerd wegens welke reden dan ook, dus wij verkeerden in de volle overtuiging dat wij dat pad verder mochten volgen. Toen wij onze weg verder zetten na de vondst realiseerden wij ons dat we op het festivalterrein van Rock Werchter stonden. Uiteraard heb ik enkele foto's gemaakt van de voortgang in de opbouw voor de editie van dit jaar. Terug buiten geraken was net iets minder eenvoudig. Wij hadden blijkbaar de enige ingang gevonden waar geen metershoge omheining en geen bewaker stond. Een leuk gesprek met de bewaker bij de hoofdingang kon de man overtuigen dat wij volkomen vrij van slechte intenties waren... en zo konden we zonder omweg rechtstreeks verder naar nr. 15 zoals op de route aangegeven was.
Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel shoppen. Het vrouwke weet dat en ze gaat dan ook bijna altijd alleen op pad, ze kent mijn maten trouwens en ze weet dat mode en dat soort gedoe het minste van mijn zorgen is. Als ik vandaag dan toch in het shoppingpark terecht kwam in Olen dan was daar een goede reden voor. De TV had de geest gegeven en er hoorde dus een nieuw toestel te komen in huize Pol en Josee. Nu binnenkort alles ultra high definition wordt had een herstelling immers geen zin meer vond ik. Om een keuze te maken wilde ik dan ook wel mee. Na de aanschaf heb ik het vrouwke verder haar ding laten doen en ikzelf ben wat gaan rondwandelen met Phaido en mijn fototoestel. De zeil-overkapping van het centrale plein is een erg fotogeniek onderwerp en daar heb ik me even laten gaan. Uit de oogst koos ik eerder willekeurig dit redelijk symmetrisch beeld.
Het is lente en dus is het bloemekestijd. In velden, weiden, wegbermen, overal zie je fleurige schoonheden in alle maten en afmetingen. Je ziet ze in perken, bloembakken, potten, hangers... in zinken en plastic emmers, in wastobbes, oude wasmachines, zelfs in oude schoenen, in open gezaagde oude auto's heb ik al bloemen gezien en vandaag kwam daar nog een mogelijkheid bij. Dames gooi die oude sacoche niet weg want ge kunt er bloemekes in planten.
Voor de Nederlandse vrienden: sacoche is een schoon Vlaams woord voor handtas...
