een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-06-2021
06 juni De motor club
Om de vijf jaar doen we met alle leden van onze fotoclub een activiteit die we "de 24 uur van Lichtaart" genoemd hebben. We fotograferen gedurende 24 uur alles en iedereen in het dorp en de beelden gaan in het archief van de heemkundige kring. Tussen gisteren middag 12 uur en vandaag 12 uur waren we dus actief, al voor de zevende keer.
Ik was jarenlang lid en zelfs bestuurslid van onze plaatselijke motorclub MTC Lichtaart. Ergens houdt het op natuurlijk en ongeveer samen met mijn beslissing om te stoppen met motorrijden werd ook de club opgedoekt, niet dat het een met het ander te maken had. De vriendschapsband met alle ex-leden bleef altijd helemaal intact. Zo wist ik dat de overblijvende rijders vandaag zouden vertrekken voor een rit rond 9 uur. Meer nog, omdat ik aangegeven had dat ik dat wel wilde fotograferen in het kader van de 24 uur van Lichtaart kreeg ik zelfs een berichtje dat ze vandaag uitzonderlijk om10 uur zouden vertrekken. Ik was dus paraat aan de bib.
Hoewel we vanaf deze middag met alle leden van onze fotoclub bezig waren met de 24 uur van Lichtaart had ik toch nog even een andere verplichting tussendoor. Als kerstman, afgevaardigd naar de regio Aarschot, was mij gevraagd even over te komen van uit Rovaniemi om naar Dwars door het Hageland, de Hagelandse versie van de Strade Bianchi, te komen kijken. Wielerwedstrijden hebben wij niet in het noorden van Finland en dit vond ik dus een niet te missen event.
Ik heb behoorlijk wat wielrenners gezien en gefotografeerd - de Kerstman is een amateurfotograaf - maar het leukste beeld vandaag vond ik toch toen ik al die wagens uit de volgkaravaan zag die schijnbaar kris kras door paden van de nevelige Demervallei rijden langs de meanderende rivier.
De 24 uur van Lichtaart is een onderwerp voor morgen...
We zullen nog wel een tijdje bezig zijn met het fatsoeneren van onze buiten-ruimte. Wat de bloemenweide betreft die we voor ons huis hebben ingezaaid ziet het er naar uit dat er schot komt in de begroeiing. Da's alvast een hart onder de riem. Achter ons huis waren we nog net iets meer ambitieus. Links en rechts van het centrale pad plannen we een grasweide en voorin rechts komt een terras, tegels en boordstenen zijn al in huis, het werk loert dreigend om de hoek. Het al gedeeltelijk afgebroken speelkasteel voor de kleinkinderen gaat ook helemaal verdwijnen. De gedeeltes die we al geëgaliseerd en ingezaaid hebben zien iets donkerder op de foto, daar hebben we veiligheidshalve al enkele keren flink gesproeid. Achteraf bleek dat niet nodig gezien de hoeveelheid hemelwater die we later op de dag over ons heen kregen. Het was voorspeld maar na de ook voorspelde maar niet gekomen neerslag woensdagavond en de niet gekomen weersomslag op donderdag hadden we het zekere voor het onzekere gekozen.
En oh ja, de foto is gemaakt toen ik omwille van het onweer, dat zichtbaar links in de foto deze keer echt leek te naderen, even de dakgoten ging kontroleren. Ik vond het wel een ongewoon standpunt en ik heb even de kleine Sony mee naar boven genomen. Het vrouwke zit nog altijd te wroeten in moeder aarde en van op deze afstand had ze er geen bezwaar tegen dat ze zo schaars gekleed in beeld kwam.
Twee vliegen in een klap... twee onderwerpen in één foto. We wilden eindelijk eens komaf maken met het woekerend onkruid en mos in wat wij nog altijd gras noemden. We hebben dus zowel voor, langs als achter ons huis alles laten omfreezen en we dachten dat het grootste werk daarmee wel zou gedaan zijn. Was dat even fout gedacht... We zijn al enkele dagen bezig om alles netjes te egaliseren en van achtergebleven ondergewoeld gewas te ontdoen. Vijftien kilo graszaad gaat er overheen en dan moeten we nog eens harken en aanwalsen, hopelijk komt er dan weer iets wat we gazon mogen noemen... man, man, man, niet mijn ding!
Maar dan kom ik bij het tweede onderwerp en daar wil ik met iets meer enthousiasme over spreken. Ik had nog niet eerder de nieuwe Duvel 6,66 geproefd en het vrouwke had enkele exemplaren mee gebracht deze morgen. Tijdens de rustpauzes tussen het labeur heb ik er een paar genuttigd. Het viel me niet tegen moet ik zeggen. Vergeleken met the real thing is ie misschien iets minder pittig maar de overeind gebleven uitgesproken hopsmaak is iets waar ik wel van kan genieten en dat het alcoholgehalte een pak lager is kan ik alleen maar als voordeel bestempelen. Zo kan ik er al eens eentje meer consumeren. Als ik bij een of andere gelegenheid eens een Duvelke kan scoren zal ik waarschijnlijk wel bij het origineel blijven, maar nu de horeca weer open gaat volgende week en we met de maten daar ook weer op bezoek zullen gaan lijkt mij die 6,66 een erg aanvaardbaar alternatief.
Eerlijk gezegd had ik de tijd een beetje uit het oog verloren toen ik met ex-fotoclublid Alex en zijn Leentje had zitten bijpraten op een terrasje in Herentals, niet gepland maar dat is vaak het leukst. Het was al redelijk laat toen ik van het Kempisch kanaal via de Zegge naar huis fietste. Het vrouwke had net gebeld om te vragen of ik nog zin had om te komen eten...
Dan wil je snel thuis zijn en het niveau van de electrische ondersteuning was merkelijk hoger dan wat ik meestal instel op het display van de e-bike. En dan zie je deze dramatische lucht... Die wilde ik natuurlijk alsnog in een aanvaardbare compositie wringen. Die eenzame boom bood mij een kans. Ik moest wel een eind het veld in om hem los te krijgen van de bomen die links iets verderop staan. Misschien had ik nog wat verder moeten lopen om 'm nog wat groter in beeld te krijgen maar dan had ik waarschijnlijk de lichtharpen rechts van de boom moeten missen. Ik heb dus op deze plek maar afgedrukt. Het was mij in eerste instantie toch te doen om de spectaculaire lucht he.
Je wil er even uit en je hebt de fiets uit de garage gehaald. Je staat haaks op het fietspad dat langs je woning loopt en je hebt nog niet gekozen, links of rechts. Dan herinner je je dat je gisteren gelezen hebt dat het Hof van Tielen ( ook wel het kasteel van Tielen ) deze zomer weer het décor zal zijn van 't Zomert, een pop up zomerbar, maar ook dat het de bedoeling is dat het na de zomer gewoon verder gaat als brasserie... er is zelfs al een naam: brasserie Marcel. 's Kijken...
Het is maar een kort ritje naar de Hofstraat in Tielen en daar was helemaal geen bedrijvigheid te bespeuren. Het is niet de eerste keer dat ik in de buurt kom en ik weet de achteringang ook wel te vinden. Ook hier geen levende ziel... Er zijn wel tekenen die er op lijken te wijzen dat hier binnenkort inderdaad terras-geneugten zullen kunnen worden geplukt. In afwachting dat ik hier binnenkort in een prachtige omgeving een Duvelke zal kunnen nuttigen heb ik alvast een foto gemaakt en dat Duvelke heb ik voorlopig ook thuis gevonden in de koelkast.
Op 31 mei mochten we 'm gaan halen. Hier gaan we de volgende jaren mee rond rijden. De Mégane was nog in uitstekende staat, er mankeerde niks aan... maar na 4 jaar bleek steeds meer dat de Diesel emissie normen alsmaar strenger worden en in Duitsland en Italie, waar we graag naar toe reden en zullen rijden als het weer mag na de corona restricties, is het op sommige plaatsen en gedurende sommige uren zelfs niet meer toegelaten om er met een diesel binnen te rijden. Nu we nog een aanvaardbare overnameprijs konden krijgen was de keuze: rijden met deze wagen tot ie uit elkaar valt en leven met alle beperkingen of veranderen... We hebben de meest logische beslissing genomen en voor een benzine wagen gekozen. Het is een Kadjar, black edition, full option geworden. Ik vind het wel speciaal dat de benaming "black edition" ook geldt voor het witte model.
