een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-07-2020
25 juli LRV
De plaatselijke LRV ( landelijke ruiter vereniging ) richtte vandaag een jumpingtoernooi in. Hun terrein ligt langs de Dressenstraat en daar wandelen wij iedere dag één of meerdere keren voorbij. Terwijl het vrouwke met Phaido verder naar huis liep ben ik er een hele tijd bijven rondhangen en ik heb een massa leuke foto's meegebracht. Het was moeilijk kiezen voor deze blog, de motivatie om voor dit beeld te gaan zit 'm in de eenheid man-paard, hoofden naast elkaar, dezelfde vastberaden blik en een hoop dynamiek.
Op deze bijzondere dag, 24/7, kan ik niet anders dan een foto van mijn schatje en mezelf posten op deze pagina. Camera op statief, 10 seconden instellen, snel langs het vrouwke gaan staan en naar het vogeltje kijken. Klik. Het accessoire is er niet zozeer omwille van de inhoud of om aan te tonen dat ik plotsklaps een pastis-drinker zou zijn, maar wel omwille van wat er op staat...
Tja, eerst wil ik even kwijt dat ik zelf niet de meest positieve ervaringen heb met jagers, dus ik ben al een beetje bevooroordeeld. Als ik toegesnauwd word dat ik mijn hond moet aanlijnen terwijl hun jachthonden wel loslopen heb ik een iedereen gelijk voor de wet gevoel en als er mij een jager dreigt dat ie mijn hond de volgende keer afknalt als ik 'm niet aanlijn dan... is dat niet meteen een stimulans om me tot jachtsympathie te verleiden. Vandaag deden we een mooie wandeling in het bosgebied de Winner-Vlasmeer tussen Hechtel Eksel en Lommel. Toen we diep in het bos deze constructie zagen wilden we best wel eens dichter bij gaan zien. Daar was een voederbak met mais, voedsel dat je daar niet zo maar zet voor de konijnen of je eigen koeien... Vijftig meter verder zagen we tegen een boom een platform met met een ladder bereikbaar was. Als ik dan mijn logisch denken verder invul zie ik daar een jager die wacht tot er een ree van het eten komt proeven en... knal... Bambi dood, hoera... wat een jachtplezier...
Het vrouwke moest voor een laatste routine-controle na haar oogoperatie naar de oogarts in Herselt. Dat duurde niet erg lang en na afloop gingen we nog even verder richting Westmeerbeek om in het kasteelpark Ter Borght twee nieuwe geocachen op te pikken. Het is daar erg mooi wandelen en we hebben er uitgebreid onze tijd voor genomen. Natuurlijk heb ik ook weer enkele foto's gemaakt...
Een graanveld langs de Smallebroeken. De ondergaande zon deed haar best om alles nog eens met avondkleuren te beschilderen. Creatief gebruik van het kantelbaar schermpje van de kleine Sony biedt soms leuke mogelijkheden. Van uit een extreem laag standpunt kon ik de zon zelf net buiten beeld houden en door het tegenlicht zijn de halmen alleen nog silhouetten tegen de warme achtergrond. Okee, er zit een beetje ruis in de foto maar mij stoort het niet. Het gaat om de sfeer.
Tijdens de dagelijkse wandelingen met Phaido komen we regelmatig andere woefkes tegen en doorheen de jaren hebben we ook veel hondenbaasjes en -vrouwkes leren kennen. Deze meneer is soms alleen en ook wel eens samen met zijn echtgenote vaak op pad met twee prachtige witte honden, een reu en een teef. Het zijn schatten van beesten maar de reu, die bij de dierenarts enkele essentiële voortplantingsorganen is kwijtgeraakt, is stikjaloers als Phaido bij het teefje gaat snuffelen. Die moet dus aangelijnd blijven tijdens de ontmoetingen. Het teefje daarentegen geniet van de extra vrijheid en ze komt haar baasje uit erkentelijkheid dan ook knuf knuf en kissie kissie doen door in zijn armen te springen. Ik had mijn camera schietklaar vandaag.
