een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
21-10-2018
21 oktober St Jozef Olen
Da's al 3 weken dat de weermannen en -vrouwen ons willen laten geloven dat de laatste mooie dag er aan komt en ik trap er met graagte elke keer weer in... snel de fiets nog eens achter op de wagen nu het nog kan om ergens een rondje te gaan geocachen. Vandaag waren we, cachemaatje Jackie, zijn vrouwke Annemarie en ikzelf, in en rond Heist op den Berg.
We hebben genoten van de tocht maar qua fotografie was ik nog niet echt aan mijn trekken gekomen, veel te veel hooi op onze vork genomen. Gelukkig was er ook nog de terugrit. Toen ik met een oogst van 43 gevonden mystery-cachen bijna terug thuis was en ik in St. Jozef Olen over de brug reed zag ik dat het Kempisch kanaal er spiegelglad bij lag. Iedereen die mijn fascinatie voor spiegelingen kent zal begrijpen dat ik zoiets niet aan me kan laten voorbij gaan. Voorbij het kanaal eerste weg scherp rechts, parkeren en maar schieten... ( fotograferen bedoel ik he ). Brug, spiegeling, avondlicht... ikke weer blij.
Naar het schijnt komt er morgen alweer een laatste mooie dag aan. Ik heb alvast rondje Rotem op het programma gezet.
Ik hoop dat het niet vervelend wordt, de herfstfoto's vliegen je om de oren dezer dagen. In alle mogelijke Facebook-groepen, in de krant, als achtergrond bij het weerbericht... maar het is nu eenmaal herfst en de pracht die de natuur telkenjare weer etaleert in dit seizoen is dermate fotogeniek dat je al een olifantenvel moet hebben als hobby-fotograaf om er niet voor te vallen.
Ik ben trouwens vandaag nauwelijks het huis uit geweest ondanks het mooie weer. De dagelijkse Smallebroekenwandeling - zowat in onze achtertuin - kon ik Phaido niet ontzeggen. Het is wel een avondwandeling geworden, niet toevallig natuurlijk... het avondlicht is altijd net iets mooier. Ik kwam weer thuis met enkele leuke beelden. Het tegenlicht in het lover schilderde zulke mooie kleuren op deze locatie dat ik niet anders kon dan afdrukken.
Ik weet niet echt welke functie Ludo heeft in Hoevezavel. Ik veronderstel dat hij een gemeenteambtenaar is... iets met OCMW misschien. Feit is dat ie bijna altijd ook in het tehuis is op vrijdag, als wij er zijn om te wandelen en dat hij dan ook consequent op dezelfde plek aan de toog zit achter een pintje. Nadat ik nog enkele bewoners voor de camera gehaald had kreeg ik van een medewerkster het redelijk dwingend verzoek Ludo ook eens te fotograferen "voor hij met pensioen gaat". Daar ging ik graag op in. Even praten, wat grappen maken, ondertussen stiekem het flesje en het pintje naar een goede plaats verschuiven en het goede moment afwachten. Klik, de man en zijn pintje.
We zijn nu heel dicht bij ons fotosalon, nog 13 dagen. Passe-partouts, vellen plakpapier, al dan niet op maat gesneden, een buitenstaander heeft er geen idee van wat er allemaal nodig is om je werk zo optimaal mogelijk te presenteren. Voor dat soort spullen ben ik al jaren klant bij Arto in Kinrooi en als ik er toch naar toe rij om mijn bestelling op te halen breng ik ook voor enkele andere clubleden graag mee wat zij nodig hebben. Vandaag was Kinrooi-dag.
Natuurlijk knoop ik daar enkele andere activiteiten aan vast. Geocachen, wandelen, fotograferen, dat is voor deze jongen de perfecte combinatie. Ik vertrok redelijk vroeg deze morgen en was redelijk laat terug thuis. Ondertussen had ik dik 15000 stappen op de teller, 12 geocachen gevonden en een kaartje vol herfstfoto's. Zo wordt een tocht naar Kinrooi extra lonend.
Deze keer was de keuze aan het vrouwke om te beslissen welke zij de leukste uit de reeks foto's vond.
We proberen er voor te zorgen dat Phaido regelmatig in contact komt met zijn nieuwe vriendje Jul, kwestie van ze zo goed mogelijk aan elkaar te laten wennen. Je leest het goed: zoon Michael bevestigde ons dat de juiste schrijfwijze niet Juul of Jules is maar Jul. Dat wennen lukt vrij aardig moeten we meteen zeggen, Phaido is sowieso een allemans-vriend en van de angst die hij wel eens van andere, grote, honden heeft is er bij pup Jul nauwelijks sprake. Wel is het zo dat de bezadigde senior Phaido niet altijd opgezet is met het speelse, enthousiaste en dartele gedrag van Jul.
Ze horen kennis te maken op het territorium van de ene zowel als van de andere. Jul is al enkele keren bij ons in Lichtaart geweest en dus was het nu de beurt aan Phaido voor een tegenbezoek. Wij hebben natuurlijk niet de hele afstand van Lichtaart naar Herentals en terug gewandeld. We hadden de wagen ergens aan de Watervoort geparkeerd en zijn dan via het Ganzennest door het bos tot bij huize Jul gewandeld. Even snuffelen, een gemeenschappelijke korte pipi- en kaka-tocht, wat stoeien en toen Phaido aangaf dat het genoeg was even samen uitrusten op de bank. Dat gaf mij de gelegenheid enkele foto's te schieten.
Gisteren kwam hier een beeld voorbij uit de wandeling naar de Hoge Mouw in Kasterlee. Enkele andere opnames uit de oogst die ik meebracht zette ik op mijn Facebook-pagina en bij één ervan, een foto van de plaats waar de N19g de tunnel onder de Hoge Mouw induikt, vertelde ik dat het misschien een goed idee was om vandaag eens terug te komen met een statief tijdens het blauwe uurtje. Dat heb ik vandaag voor de voetbalwedstrijd ook gedaan en van op precies dezelfde plaats is dit toch wel een behoorlijk andere foto geworden...
De gegevens:
19h40. Canon Eos 5D Mk IV met EF 16-35 II bij 35 mm. ISO 100 - f 9 - 30 sec.
Het blijft maar nazomeren. Ook vandaag mochten we weer genieten van de zoveelste waarschijnlijk laatste mooie dag. Er komt er morgen nog trouwens een vertelde Frank zonet, dat wordt dan misschien de allerlaatste...
Met zulk mooi weer had ik er voor gekozen nog eens tot aan de Hoge Mouw in Kasterlee te wandelen, kwestie van me onder te dompelen in de steeds mooier wordende herfst. Phaido was uiteraard van de partij. In deze prachtige mooie dreef had ik mijn fototoestel uit de tas gehaald en zonder dat ik het hem gevraagd had ging hij als een volleerd model in het décor poseren. Qua kleur past ie er uitstekend in, camouflage wil ik het nog net niet noemen maar als deze plaat een puzzel zou zijn met 1000 stukjes zou je toch veel moeite hebben om zijn pels te onderscheiden van de gevallen bladeren...
). Brug, spiegeling, avondlicht... ikke weer blij. 
