een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-07-2020
19 juli ff de woef(kes) uitlaten...
Wij vragen ons ook wel eens af of wij nu eigenlijk Phaido uitlaten, ofwel dat Phaido ons uitlaat. Feit is dat indien Phaido er niet moest zijn, wij waarschijnlijk minder zouden aan de wandel gaan. Het antwoord op de vraag is onbelangrijk eigenlijk, we genieten er allebei van. Toen ik deze meneer zag wandelen met vijf hondjes bedacht ik even dat ie toch wel sterke of lange armen moest hebben... maar meteen daarop realiseerde ik me dat een roedel van 6 nog meer plezier verschaft...
De geschiedenis herhaalt zich. Zoon Michael heeft een van mijn vroegere hobby's meegekregen. Varen en waterskiën stond vroeger in ons gezinnetje ieder jaar op nr 1 als het over vakantie en hobby ging. Kanaal, Gardameer en andere bevaarbare waterkes, je kon er ons vinden. Op een mooie zomeravond zoals vandaag weten wij dat het water in de vroege en de late uren het fijnste is om achter de boot te hangen. Over de vroege uren praat ik liever niet maar late in the evening... Vrachtschepen zijn er dan nog nauwelijks op het kanaal en de wind gaat dan meestal ook liggen. Na zonsondergang vanavond beleefden we weer zo'n heerlijke avond die me qua gevoelens meteen 30 jaar terug in de tijd catapulteerde. Van uit de boot kon ik dit plaatje schieten van Dries, een vriendje van kleinzoon Jef. Het was al te donker om alle details perfect in beeld te krijgen, maar het avondrood dat in het kanaalwater reflecteert en de sfeer wilde ik bij deze toch tonen.
Zonder welbepaald doel stapte ik deze namiddag weer maar eens op de fiets en voor ik er erg in had stond ik op de Grote Markt in Turnhout. Terwijl ik op het terras van café De Beurs achter een Duvel zat kreeg ik in de gaten hoeveel plezier de kleinsten hadden met de fonteinen op het plein. Toen de dorst gelaafd was ben ik met de camera in aanslag de waterpret eens wat beter gaan bekijken. Ik heb er enkele leuke foto's aan over gehouden.
Het vrouwke was toe aan een andere lens. Voor ons, hobbyfotografen is een lens een ding dat op je camera zit. In de medische wereld is dat een onderdeel van het oog dat jammer genoeg soms in slechte toestand geraakt. Gelukkig kan de wetenschap tegenwoordig redding brengen en een lens vervangen is een routineklus geworden, bijna net zo makkelijk als een andere lens op je camera klikken. Na dat ik het vrouwke deze morgen naar het ziekenhuis in Herenthals had gebracht voor haar oogoperatie had ik nog weinig zin om te fotograferen. Het druilerige weer hielp ook niet echt mee moet ik zeggen. Ik ben dan maar achter de computer gekropen om wat bewerkingsachterstand in te halen van plaatjes die ik eerder deze week schoot. Daar ben ik ook mee verder gegaan toen ik mijn schatje weer terug had opgepikt.
Ik val vandaag dus weer eens terug op werk van enkele dagen geleden. Deze dode bomen vond ik erg mooi. Ik moest onwillekeurig denken aan iets wat ik ooit las en dat ik graag als titel van deze foto wil gebruiken: "Bomen sterven staande".
In tegenstelling tot wat Sabine en Frank ons wilden wijsmaken werd het vandaag alsnog een redelijk goede dag op weergebied. Ik heb alleszins deze morgen mijn wake-up-koffies genuttigd en mijn krantje gelezen buiten in het zonnetje onder het terras achter ons huis. De mooie orchidee die ik enkele dagen geleden al eens toonde houdt mij dan gezelschap en regelmatig bekijk ik die met bewonderende blikken. Zo zag ik dat een lieveheersbeestje een plekje gevonden had tussen de bloemen om zijn/haar middagdutje te doen.
Ik heb de macrolens even op mijn camera gezet en ik heb het tafereel in een erg kleurrijke foto gestopt.
PS. Toch even een verduidelijking: mijn morgen situeert zich op het tijdstip van de dag dat door de meesten middag wordt genoemd.
Het vrouwke moest vandaag weer naar de oogarts in Herselt voor de laatste controle voordat overmorgen haar andere oog geopereerd wordt. Terwijl zij alle onderzoeken ondergaat heb ik dan een uurtje tijd om met Phaido aan de wandel te gaan. Ik weet ondertussen de Grote Nete makkelijk te vinden dwars door het bos een eindje verderop richting Westmeerbeek en het is daar fijn wandelen. Zoals je ziet op de foto waren er nog die hetzelfde idee hadden...
( Dank aan Willy touwens om me er op te attenderen dat het Westmeerbeek is en niet Boortmeerbeek... het zal wel aan den Duvel liggen )
In de loop van de namiddag werden de fietskriebels steeds erger en uiteindelijk ben ik toch maar vertrokken om een stuk langs het Albertkanaal te gaan rijden tot aan de waterski-club in Grobbendonk en terug. Qua watersport was er weinig bedrijvigheid, zoonlief was sowieso belet, die was aan het werk en het water was ook redelijk wild door de vele vrachtschepen. Ik heb natuurlijk altijd andere alternatieven in petto. Zo kon ik alle geocachen aan deze kant van het kanaal te pakken krijgen en ook het fototoestel heb ik constant binnen handbereik. Op dit punt zie je de drie bruggen over het kanaal aan de westkant van Herentals. Helemaal in de verte zie je een stuk van de brug aan de Herenthoutse weg, dichterbij de brug aan de Lierse steenweg, die beide bruggen zijn al vernieuwd en verhoogd voor de duwvaart, en vooraan de spoorwegbrug van de lijn Herentals-Lier-Antwerpen. Die is de volgende in de rij van te vervangen kunstwerken. Dat het nodig is zie je aan het niet eens zo grote vrachtschip dat er net onderdoor kan, de giga duwvaartkonvooien moeten nog even geduld hebben. Dat de spoorverbinding van de Kempen naar Antwerpen binnenkort met de nodige problemen zal worstelen lijkt me moeilijk te vermijden.
