een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
31-10-2021
31 oktober Fotosalon
Ons fotosalon is van start gegaan. Waar de receptie gisteren nog door alle corona-perikelen duidelijk minder bezoekers lokte dan andere jaren, hebben we vandaag een erg drukke dag gehad.
We hebben allemaal flink ons best gedaan om onze beste werken te selecteren en te tonen, maar ook op het salon zelf zijn er veel taken te vervullen, we hadden dan ook een schema opgemaakt waarbij iedereen een aantal tijdsblokken moest invullen met een activiteit. Zo stond ik vandaag enkele uren achter de toog om ervoor te zorgen dat de dranken keurig in de glazen en zo via de in de zaal oberende andere clubleden bij de dorstige bezoekers belandden. Gelukkig waren er ook nog enkele spaarzame momenten waarop ik de kleine Sony kon bovenhalen om de activiteiten rondom mij vast te leggen. Bert gaat de vers ingegoten heerlijkheden naar de klanten brengen. Er zijn bij die klanten zoals je ziet mensen met een goede smaak.
De receptie bij de opening van ons jaarlijkse fotosalon bezorgde ons een dubbel gevoel. Na een jaar corona ellende, maar toch een alternatief openlucht-salon, waren we blij dat we dit jaar weer bezoekers mochten ontvangen binnen in het OC. De recent aangekondigde maatregels, corona-safe ticket, controle aan de ingang en natuurlijk ook de schrik voor het virus bij de bevolking zorgden er voor dat we toch merkelijk minder volk over de vloer kregen dan andere jaren. Tijdens de aanloop naar- en tijdens het officiële gedeelte was ik even fotograaf van dienst en ik heb enkele bijzonder leuke shots meegebracht.
Traditioneel waren er de toespraken, natuurlijk vanwege onze voorzitter Walter, van Guy van de Perre als schepen van cultuur van de gemeente Kasterlee en van Cois Veldeman vanwege de Olense Kartoenale en even traditioneel werden ook weer verschillende prijzen uitgereikt. Dat ik voor mijn AV-reeks over Lichtaart in de prijzen viel - ik heb ondertussen het boek over de Kempense Heuvelrug al drie keer in mijn bezit - vond ik bijzonder leuk natuurlijk, helaas heb ik daar zelf geen foto van, maar dit beeld van een gedreven pratende Cois Veldeman dat ik kon scoren vond ik wel erg sprekend.
Ligtert... de schunste plek ter weereld, dor wunne wij. Ik schrijf het met een "g". In het dialect klinkt het alleszins hetzelfde.
Na een heerlijke maaltijd, te voet onderweg van de Italiaan naar huis, en dan zie je dit verlichte pand waar je terecht kan voor kine en andere weldoende behandelingen. Ik maakte meteen de link naar de Audio-Visuele reeks over ons dorp (Lichtaart) die ik dit weekend ga tonen op het fotosalon van onze club Visueel. Een beetje extra reclame is nooit weg en een foto daarbij ook niet. Ik had geen statief bij en ook de Canon was thuis gebleven maar zoals altijd kwam de kleine Sony weer uit mijn zak piepen. Uit de hand, op de automaat-stand, en ik geef het toe, er zit wel wat ruis in de opname, maar ik vond het wel een leuk plaatje.
Toen in de Geelse bloemmolens langs het Kempisch Kanaal in Ten Aard een aantal jaren geleden alle activiteiten werden stilgelegd zag het er naar uit dat weer een iconisch stuk industriële archeologie zou verdwijnen. Ondertussen zijn er toch interessante reanimatiepogingen gaande. Tegenwoordig is er een hippe horecazaak gevestigd, een welgekomen aanleghaven voor de vele er voorbij komende fietsers. De Bloemfabriek is de nieuwe naam en ik ben er ook al enkele keren gaan checken of ze er toevallig geen Duvelke verkopen. De mooie graffiti op een van de zijgevels waren me al eerder opgevallen en voor ik me even neer vleide op het terras om iets te consumeren heb ik mijn altijd parate Sonytje er enkele keren op gericht. Ik durf beweren dat dit echt kunst is, hier is een artiest aan het werk geweest die niet zomaar wat op een muur kliedert. De gekleurde rechter tekening bvb lijkt door de toevoeging van schaduw los te komen van de muur en een zekere mate van Picasso-gehalte van de zwart wit tekening links is zeker ook wel aanwezig.
Schapen... Toevallig beluisterde ik onlangs een podcast waarin het belang van schapen in de geschiedenis van de mensheid werd aangehaald. Toen ik enkele jaren geleden een hele reeks schapenfoto's toonde op het salon van onze fotoclub had ik daar echt niet aan gedacht. En ik vermoed dat medeclublid André, die dit jaar op ons salon een prachtige AV-reeks toont over de schapen van NV Kemp daar ook niet heeft bij stil gestaan.
Dat alles was misschien wél een trigger om mij er toe te overhalen even de fiets aan de kant te zetten en een eindje te lopen om op de in ere herstelde heide langs de Goorse weg deze kudde te fotograferen toen ik daar samen met het vrouwke langs gefietst kwam vandaag. Zoals ik gisteren al even stelde, ook hier komt de herfst weer om de hoek loeren.
Rond 4 uur leek het er op dat het weer redelijk vriendelijk aan het worden was en ik heb mijn stalen ros weer eens uit de garage bevrijd. We hebben samen een kort rondje gedaan. Nu ja, kort? Een uurtje, da's inderdaad kort maar 20 km, dat zou ik vroeger middelgroot genoemd hebben. Ik ben, zoals de goede verstaander al begrepen heeft, helemaal bekeerd tot het elektrisch fietsen.
Een ontspannend rondje via de Zegge en sas 9 naar de overkant van het Kempisch kanaal, dan richting Ten Aard, daar weer over het sas en langs Kasterlee weer naar Lichtaart, onderweg regelmatig herfstfoto's plukkend... wat kun je meer wensen? Ik vermoed trouwens dat dit niet de laatste herfstfoto is die in de loop van de volgende weken zal voorbij komen.
In de periode net voor Allerheiligen is het een vaste gewoonte geworden dat we de begraafplaatsen van onze overleden kennissen en familieleden gaan bezoeken en eventueel de graven wat fatsoeneren. De algemeen aanvaarde traditie wil dat je dat met Allerheiligen zelf doet, maar dan is het daar meestal veel te druk en onze overleden dierbaren kijken heus niet op een dagje of een weekje meer of minder.
Vandaag zijn we zowel in Lommel als in Peer op bezoek geweest. Vlak bij de achteringang van het kerkhof in Peer bevindt zich het restaurant L'Uno Coll Altro, een plek waar je van Italiaanse haute cuisine kunt genieten. We zijn er enkele keren geweest toen mijn ouders nog leefden maar ook daarna hebben we er nog heerlijk gegeten. De eigenaar heeft zijn liefde voor de wijn en zijn wijnexpertise meegebracht uit zijn geboorteland en hij heeft een wijngaard aangelegd bij zijn zaak, je kijkt er recht op als je van de begraafplaats terug bij de geparkeerde auto komt. Vini Peermontesi... de naam is alleszins origineel en goed gekozen, ik had nog niet het genoegen er van te mogen proeven maar het voornemen om dat zeer binnenkort eens te doen is bij deze uitgesproken. Een wijngaard in herfstkleuren vond ik alvast een foto waard.
