een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
26-12-2021
26 december Bosmarimba
We zijn weer eens aan de wandel gegaan in de bossen tussen de Floreal, Achterlee en de Witte Bergen. Vertrokken vanaf de parking achter de Floreal wilden we iets gaan drinken in "De Perenboom" maar na een fikse tocht bleek die zaak gesloten op een dag als deze. Dan maar een even fikse tocht terug en thuis hadden we ook nog wel een en ander in de koelkast staan. Onderweg hebben we uiteraard diverse keren stil gestaan op leuke locaties, we hebben wat rond gekeken, gefotografeerd en het vrouwke heeft zelfs gemusiceerd! Zo maar in het wild bleek langs het rolstoelpad een soort percussie-instrument te gedijen, met wat goede wil zou ik het een marimba durven noemen... een bosmarimba. Het vrouwke wilde er meteen mee aan de slag. Eerlijk gezegd vond ik het niet echt hemels klinken. Was het instrument niet goed gestemd, moet het vrouwke haar bosmarimbatechniek nog wat verfijnen of zou het kunnen dat het vrouwke gewoon langs de verkeerde kant stond? De lage tonen ( de zwaarste staven ) horen toch aan de linkerkant te zitten? Ik vond het allemaal niet zo erg want ik heb toch enkele leuke foto's gescoord.
Het was de laatste dag dat we van de regering onze Kerst-musical mochten opvoeren. Dat deden we twee keer vandaag. Tussen de beide voorstellingen wilden we de elfen, die twee maanden lang keihard gewerkt hebben om een prachtig resultaat neer te zetten, belonen door hen een privé optreden aan te bieden. Zus Lily, de drijvende kracht achter het Kerstman-gebeuren in Aarschot en schoonbroer Dreeke, beroepsfotograaf en mijn mentor in de fotografie, wilden de elfen graag een blik gunnen in de wereld van het goochelen. Dat is hen wel toevertrouwd want we hebben het arsenaal trukken die ze beheersen al eerder gezien. Het werd een onverdeeld succes en na afloop kon ik ze ook nog eens laten poseren bij Rudolph. Het lijkt er op dat Rudolph de rode neus even uitgeleend heeft.
Op deze musical-voorstelling-vrije dag hebben we er van geprofiteerd om nog eens wat stappen op de teller te zetten. We zijn weer door het bos tot in Kasterlee gewandeld om daar wat rond te kijken en iets lekkers te nuttigen. Ik had gemerkt dan men bezig was met de laatste loodjes om de sfeerverlichting op en rond het vernieuwde marktplein helemaal in orde te krijgen en ik had het voornemen gemaakt om daar vanavond eens wat meer uitgebreid te gaan kijken.
Ik ben inderdaad rond zes uur terug naar Kasterlee gereden ( deze keer met de wagen ) maar ik had ondertussen op de Facebook-pagina "Ge ze van Kastel as" gelezen dat ene Nancy V. van plan was om bij gelegenheid van kerstavond lichtjes te gaan plaatsen op alle graven van het Britse militaire kerkhof ( the Kasterlee War Cemetery ) als eerbetoon en dat leek me misschien nog wel een beter idee.
Ik vond het alleszins een hartverwarmend initiatief en ik heb er inderdaad enkele mooie foto's kunnen scoren hoewel het er erg donker was. Met een lange sluitertijd en een stevig statief kon ik de duisternis wel de baas. Dit is één vak van de graven van Britse en Canadese helden met de windmolen op de achtergrond.
De sfeerverlichting op de markt is iets voor later...
We hebben snel nog enkele extra voorstellingen van onze kerst-musical ingepland voor zondag de hele cultuursector weer op slot moet. Vandaag zijn we dus weer naar Aarschot gereden en we waren wat vroeger vertrokken want we vreesden dat het wel eens druk kon worden... de voorspelde piek in Kerst-shopping gecombineerd met de vandaag geplande "tractor-lichtjesstoet". Die laatste was weliswaar vervangen door een "geparkeerde tractorlichtjes-wandeling" maar dat leek ons toch best een leuke fotomogelijkheid. Het was er jammer genoeg vreselijk druk en je moest zo lang aanschuiven dat we dat wijselijk maar niet gedaan hebben. Ik heb de camera dan maar op enkele andere plekken richting Albertlaan op statief gezet en zo kon ik o.a. de OLV kerk samen met het vredegerecht in één beeld vangen. Rond half zes verwacht je in deze tijd van het jaar dat het blauwe uurtje op zijn best is, maar vandaag was er toch niet veel blauw te bespeuren. Ik wil terloops even wijzen op het café links van de kerk. De resolutie van de foto op deze site laat het niet toe de details goed te zien maar de naam van het café vonden we de moeite waard om als titel van deze foto te fungeren, "D'elf ure mis".
We hebben een super, geweldige, meer dan geslaagde premiere achter de rug. Het minder goede nieuws is dat we ondertussen ook vernamen dat vanaf aanstaande zondag alle binnenactiviteiten weer op slot gaan... Daar sta je dan, met al je voorbereiding, je repetities, je inzet, je investeringen... klaar om te oogsten.
We hebben kosten noch moeite gespaard om dit pand - waar vroeger o.a. de Kringwinkel gevestigd was - om te bouwen tot een knus theater. We hebben er zelfs een naam voor bedacht: het Arkana theater. En toegegeven: Arkana is de naam van de nieuwste telg uit het Renault gamma - in de achtergrond staat er een te pronken trouwens - sponsoring is nu eenmaal alom aanwezig, of je nu over sport, cultuur of een andere vorm van ontspanning praat. Wij zijn er ook blij mee.
Misschien dat we vóór de komende fatale zondagmorgen nog wel een extra matinee-voorstelling inlassen om mogelijk tegemoet te komen aan iedereen die voor de afgelaste voorstellingen geboekt had, maar dat blijft maar een piepklein doekje voor het diepe bittere bloeden.
Ik vond het gepast dit beeld van ons lege theater van vóór de premiere te plaatsen met de verwijzing naar het feit dat het er na aanstaande zondag voor altijd zo leeg zal zijn ( zonder het meubilair weliswaar, want dat moeten we ook weer weg halen ).
Tijdens het naar huis rijden na de repetities had ik al enkele keren mijn oog laten vallen op de vijf mooi met lampjes gesierde bomen tegenover het stationneke van Olen. Ik had me ook telkens voorgenomen daar vroeg of laat eens te stoppen om te zien of ik daar geen leuke opname van kon scoren. Vandaag heb ik de daad bij het voornemen gevoegd. Het vrouwke bleef in de wagen zitten terwijl ik een geschikt standpunt ging zoeken. Alle vijf kon ik ze wel in één beeld vangen maar dat leverde niet meteen een interessant plaatje op. Met het stationneke op de achtergrond en vier lampjesbomen in beeld leek het me al iets leuker. Toen was het wachten op een voorbij komende trein om een extraatje aan de foto toe te voegen. Het duurde even maar uiteindelijk kwam ie toch. Redelijk verkleumd maar kontent ben weer naast het vrouwke gaan zitten om verder naar huis te rijden.
In de aanloop naar de premiere van onze kerstmusical de 22ste worden de repetities intenser en langer. Het lijkt wel of Aarschot onze tijdelijke hometown is. In Lichtaart komen we nog net om te slapen en te ontbijten. Het is dan ook meer dan waarschijnlijk dat de dagelijkse foto op deze pagina in de loop van de volgende weken uit Aarschot zal komen. Dit beeld kon ik vandaag alvast scoren. Om de hoek van de Albertlaan - waar we repeteren en waar de voorstellingen zullen doorgaan - is het begijnhof. Er was maar een erg kort wandelingetje nodig om vanuit de toegangspoort deze nachtfoto te scoren voor we naar huis reden. De lichtjes, de service woningen en daarboven de toren van de OLV Kerk leverden dit leuk beeld op.
