een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-01-2020
19 januari Zilvermeer
Ik heb weer een avondfoto in de aanbieding. We hadden de wagen geparkeerd langs de Postelse Weg in de buurt van de horecaboot De Kleppende Klipper. Als je dan de wandelweg langs de noordkant van het Zilvermeer volgt kom je al snel bij enkele plaatsen waar je in dit seizoen mooie zonsondergangen kunt te pakken krijgen. Ik ben niet bang van tegenlicht, dat is ondertussen wel geweten denk ik en ook in dit geval had ik wel een oplossing voor de toch nog net iets te felle lage avondzon... ik heb ze gedeeltelijk achter een boompje verstopt zodat het uitgebeten gebied niet al te groot of al te storend werd. Helemaal in de verte zie je nog de jachthaven Port Aventura.
Telkenjare zenden we met enkele leden uit de AV-groep van onze fotoclub de reeksen die we voor ons eigen fotosalon maken in voor de Studiedag in het Nederlandse Rijen. Ook dit jaar was mijn werk weer bij de selectie voor vertoning en bespreking en uiteraard waren we daar aanwezig. Het was me al enkele keren opgevallen tijdens de voorbije jaren dat er in het Cultureel Centrum De Boomgaard zulke prachtige glasramen zijn en die fotograferen leek me wel iets. Maar daar gaan zwaaien met je grote spiegelreflex tussen al die andere fotografen vond ik eerlijk gezegd "not done"... Met die kleine Sony op zak verandert dat natuurlijk. Tijdens een van de pauzes ben ik wat gaan rondlopen maar echt goed kreeg ik die ramen nooit in beeld, er liepen altijd wel wat collega's in de weg of er stonden glazen, kapstokken of andere beeldvervuilers de pret te bederven. Tot ik ergens een deur half open zag... ik weet niet of dit ook een publieke ruimte is maar de deur was tenslotte open. Helemaal ongehinderd kon ik dit raam te pakken krijgen, niet meteen het meest kleurrijke uit het gebouw maar best genietbaar en dat ik die glazen bokaal met "Home Sweet Home" er op mee in beeld kon nemen maakte voor mij het plaatje af.
We kennen Paula al jaaaaaaren. Net als wij was ze ooit in de muziekscene aan de slag met haar toenmalige vriend Willy. Onze vriendschap begon in die tijd. Toen al bleek ze ook in andere creatieve richtingen haar weg te zoeken en het verwonderde ons dan ook niet dat we steeds vaker te horen kregen dat ze met haar schilderwerk weer eens ergens ten toon stelde. Deze keer was het in Lommel dat we haar werk mochten gaan bekijken en natuurlijk deden we dat graag. Ze heeft een onmiskenbare eigen stijl gevonden en dat toonde ze ook nu weer. Ik heb haar gefotografeerd tussen enkele van haar werken en ik ben er van overtuigd dat ze het wel gaat maken in de harde Kunst-Wereld.
Ik ben nog steeds snipverkouden maar met dit erg mooie weer vond ik dat ik toch maar een wandelingetje moest gaan doen. In de loop van de late namiddag ben ik naar Grobbendonk gereden om langs de Kleine Nete tot aan het kanaal te lopen en dan aan de andere kant terug naar het dorp, waar ik een fijn café ken waar ze allerhande lekkere dingen verkopen. Ik ging er van uit dat ik onderweg wel enkele interessante foto's zou kunnen schieten en ook het tijdstip was natuurlijk niet toevallig gekozen... warm en laag avondlicht !!! Dit is één van de beelden die ik meebracht.
Het hoeft niet altijd spectaculair of groots te zijn, een detail kan ook mooie beelden opleveren.
Snipverkouden, maar ik moest er in de loop van de namiddag toch even uit, al was het maar tot in het bos achter ons huis. Tijdens een droog moment - de zon kwam er warempel even door - heb ik wat waterdruppels proberen te vangen. Toen ik deze opname thuis op de mac zag vond ik meteen dat ie in zwart wit moest, ik hoor graag tegenargumenten...
Jaja, ik weet het wel, het is dinsdag... ik ben weer een dag te laat, ik mag hopen dat zoiets geen gewoonte wordt. Na de thuiskomst van ons weekendje Duitsland was het ons helemaal ontgaan dat het eigenlijk Verloren Maandag was gisteren, daar hebben we vandaag dan maar iets aan gedaan. De eerste maandag na driekoningen is het de gewoonte in de streek hier dat we worstenbroodjes of appelbollen eten, waar het gebruik vandaan komt weet ik niet maar wij doen daar wel graag aan mee. Het vrouwke was naar de warme bakker geweest deze morgen en ik kan iedereen verzekeren dat het lekker was!!!
De eerste dag nadat we thuis gekomen zijn na een weekendje is meestal een dag waarop we er een beetje verloren bij lopen en we ons moeten concentreren om het normale levensritme te hervatten. We zijn allebei een beetje verkouden terug gekomen trouwens en dat is een bijkomende rem. De geheugenkaartjes van de fototoestellen zijn ondertussen naar de Mac over gezet, een aantal foto's zijn al op Facebook en andere WhatsApps beland maar ik wil er toch nog eentje hier tonen.
Deze blog wordt ieder jaar ook in albumvorm gegoten en omdat ik voor mezelf alsnog de herinnering wil meenemen aan het stadje waar we de voorbije dagen verbleven plaats ik graag een opname van één van de toegangspoorten van Nideggen.
