een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
17-07-2022
17 juli Bloemekes.
Ik ben de hele dag lekker thuis gebleven. Maar dat wil daarom nog niet zeggen dat ik niks gefotografeerd heb. Rond ons huis zijn er zat onderwerpen. We hebben de wilde bloemenweide langs de straat en in enkele bloembakken heeft het vrouwke ook een variatie aan bloemen gezaaid en geplant. Ik heb even getwijfeld of ik de macro- dan wel de telelens op mijn toestel zou zetten om wat rond te fotograferen maar uiteindelijk heb ik de 70-300 nog eens aan het werk gezet. Met een 1.4 converter er aan bevestigd wordt dat een 420. Daar kun je al eens wat afstand mee nemen en een bijkomend voordeel is dat je ook een kleine scherptediepte krijgt met een super rustige achtergrond. Ik heb voor een relatief hoge ISO-waarde gekozen omdat het een beetje waaide en ik een erg snelle sluitertijd wilde om bewegingsonscherpte te voorkomen. Voor de aardigheid geef ik de exif gegevens even mee. Ik weet dat er enkele vrienden zijn die dat leuk vinden.
Ze rijzen als paddenstoelen uit de grond, ze zijn er weer, alom zie je zomerbars. Ik ben er niet meteen een grote fan of een voorstander van. Ik vind immers dat de horeca het in deze tijden sowieso al lastig genoeg heeft. Als het dan zomer wordt en je met een goed gevuld terras de jaarbalans wat zou kunnen opsmukken wordt langs alle kanten het gras voor je voet weggemaaid en worden mogelijke klanten weg geplukt.
Vandaag pleit ik evenwel ook schuldig. Ik wilde met het vrouwke in de loop van de avond nog een kort fietstochtje ondernemen. In het kasteel van Tielen wordt op het binnenplein ook zo'n tijdelijke pop-up uitgebaat en daar wilde ik altijd al wel eens binnen glippen om eventueel enkele leuke foto's te scoren. De buitenkant had ik al zo vaak in beeld genomen. Het vrouwke vond het niet erg om als voorgrond te fungeren, ze genoot trouwens duidelijk evenveel van het avondzonnetje als van het drankje.
Kleine, eenvoudige dingen zijn het vaak ook waard om gefotografeerd te worden toch? Zo spotte ik deze avond dit verkleurde blaadje op de stengel van een bloem die duidelijk last had van de hitte. De liefde spat er zo van af.
Een fotomodel, je vind er een in je kennissenkring als je een idee hebt voor een fotoshoot, of je huurt er een in via een modellenbureau, je kan ook nog deelnemen aan een georganiseerde commerciële shoot en dan sta je daar met een dozijn fotografen die allemaal dezelfde foto maken... Maar je kan ook een geocacherondje gaan fietsen in en rond Winkelomhei en plotsklaps zie je dan een boomnimf die op je neerkijkt en er om vraagt om gefotografeerd te worden.
We waren vanavond naar het fietscafé Knooppunt 30 gewandeld en daar kregen we een telefoontje van zoon Michael met de vraag of we zin hadden of we zin hadden om naar het Kempisch kanaal te komen want daar waren ze aan het skiën. Meestal doen ze dat op het Albertkanaal maar tussen de yachthaven van Ten Aard en sas 9 mag je ook snelheid maken en skiën. Dat wilden ze vandaag dan ook wel eens uitproberen.
Zoiets laat ik me meestal niet twee keer vragen. Terug naar huis gewandeld ( in overdrive ), fototoestel meegegraaid en snel naar Ten Aard. We hebben nog even meegevaren en ik heb weer enkele leuke beelden gescoord ondanks het feit dat het al redelijk laat was en het licht al niet meer zo optimaal. Makkelijk scherpstellen is het nooit in de boot die op de golfjes ketst maar gelukkig is de 5D Mk IV voorzien van een superieur snelle en accurate autofocus.
Een bezoek aan de tandarts is niet meteen een van onze favoriete bezigheden maar soms moet het... voor de zesmaandelijkse controle bvb. In dit geval is daar iets leuks bij te vertellen. We zijn namelijk zowat 50 jaar bij dezelfde tandarts geweest in Pelt en het is pas toen die man er mee ophield, door corona, dat we een alternatief moesten zoeken. Dat werd ons trouwens op een presenteerblaadje aangereikt. De dochter van de oude tandarts had voor hetzelfde beroep gekozen en werd onze nieuwe tandarts. We zijn weer vertrokken voor 50 jaar mag ik hopen.
Uiteraard voeg ik hierbij een foto van ons bezoek vandaag. Het vrouwke is eerst aan de beurt en ik heb heel braaf gevraagd of ik een foto mocht maken.
Vóór de collegae van de fotoclub met scherp gaan schieten nog dit. Ik had alleen maar mijn kleine Sony toestelletje bij en op de stand automatisch heeft ie verdomme op de verkeerde plaats scherp gesteld ( vooraan links )... Ik zag het pas toen ik de foto opende op de Mac. Echt erg vind ik het niet, het gaat me hier immers meer om het documentaire dan om het technische aspect.
Bij gelegenheid van de Vlaamse feestdag was er op het Bobbejaan Schoepen Plein een dorpsfeest georganiseerd. Er was live muziek, animatie voor de kinderen, voldoende eten en drinken beschikbaar en om elf uur zou er vuurwerk knallen.
Het zou maar enkele minuten duren en niet erg hoog gaan was me verteld, dus ik had me redelijk dichtbij en goed op tijd klaargezet, de 24-105 op mijn toestel, camera op statief, instellingen dubbel gecontroleerd... Maar toen het uiteindelijk begon bleek ik toch veel te dichtbij te staan. Ik had de 16-35 ook in mijn tas, maar daar had ik geen tijd voor. Snel enkele tientallen meters achteruit dan maar om voldoende hoek te krijgen en uiteindelijk kreeg ik toch enkele aanvaardbare opnames op mijn geheugenkaartje.
