een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
31-01-2021
31 januari Vijf Ezeltjes
Tijdens de dagelijkse Smallebroeken-ronde merkten we dat we nieuwe buren hebben. In een weide een honderdtal meters voorbij de Dressenstraat stonden 5 nieuwe bewoners, 5 schattige ezeltjes. Ze waren best nieuwsgierig toen we er langs wandelden en kwamen langs de afsluiting om kennis te maken. In vol tegenlicht met een lage zon leek het me jammer genoeg redelijk onmogelijk een aanvaardbare foto van ze te maken. Ik ben dan even terug gelopen naar de inrit van de bewoners van het hoekhuis en vier ezeltjes volgden me om gewillig te poseren, de vijfde vertikte het... daar moet je dan ook een ezel voor zijn...
De wandeling met de leden van de fotoclub diende zich redelijk winters aan als we de weerprofeten moesten geloven en voorwaar, ze kregen gelijk. We hebben de ganse tijd sneeuwvlokken gezien, de ene keer striemend in ons gezicht, de andere keer gewoon zacht neer dwarrelend. "Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding" hoorde ik enkele keren voorbij komen als motiverend gespreksonderwerp tijdens de tocht maar eerlijk gezegd, ik vermoed dat iedereen er wel van genoten heeft en ik zag ook regelmatig enkele camera's uit de tassen komen. Ik heb zelf ook een en ander gescoord. Toen Rob bij dit vennetje naar de overkant liep om zich beter te positioneren voor een riet-spiegeling vond ik dat zijn rode jas het ideale kleuraccent was in de foto die zich aandiende.
Het zijn prachtige bloemen en ook als ze oud en verdord zijn blijven ze een zekere waardigheid en schoonheid behouden. Ooit had ik een fotovriendin die op de leden-pagina's van het tijdschrift Zoom constant foto's plaatste van verdorde, vergane bloemen. Ik vond dat meestal maar niks en reageerde dan ook navenant.
Toen ik eergisteren langs een veld met uitgebloeide zonnebloemen kwam moest ik aan haar denken en in dezelfde gedachtenflits besliste ik om deze foto te maken. Groot diafragma, kleine scherptediepte... Ik heb 'm vandaag van mijn geheugenkaartje af gehaald en er de gebruikelijke routine Raw conversie op toegepast.
Ik vraag me trouwens af waarom iemand een veld met zonnebloemen inzaait en ze dan laat verkommeren zonder ze te oogsten of te plukken... om fotografen te plezieren misschien?
Wat een rotweer vandaag. Op een obligate natte wandeling met Phaido na ben ik het huis niet uit gekomen. En tijdens die wandeling was er ook weinig foto vreugde te plukken. Ik heb mijn foto-oogst dan maar binnenshuis moeten scoren. Wellicht hebben mijn Facebook-vrienden wel iets zien voorbij komen met zatte wijnglazen maar ik heb ook oog voor de schoonheid die het vrouwke dagdagelijks in ons nestje blijft rondstrooien. Bloemen horen in huize Pol en Josee altijd aanwezig te zijn en als het vrouwke weer eens een bijzondere opstelling bedacht heeft, op de piano, met een achtergrond doek en bijhorende appeltjes, vind ik het een prachtig stilleven dat een foto waard is. De bloemen zijn echt, de flessen hebben we zelf leeg gemaakt en de appeltjes zijn weliswaar van plastiek maar de spiegeling ervan in de flessen vond ik lekker meegenomen.
De activiteiten van onze fotoclub staan op een laag pitje door de covid toestanden. De wekelijkse vergaderingen worden op Skype gedaan en dat is toch maar een pover alternatief. Daarnaast bekijken en becommentariëren we regelmatig de beelden die iedereen op onze Google-foto's pagina post maar elkaar echt zien kan natuurlijk niet. Toch hebben we een gezamelijke corona-proof activiteit bedacht. Regelmatig organiseren we fotowandelingen waarbij we afstand houden en in kleine groepjes ver genoeg uit elkaar blijven. Komende zaterdag staat er weer een op het programma en ik heb me deze keer kandidaat gesteld om te gidsen. Ik heb een mooi gevarieerd rondje uitgestippeld en vandaag ben ik al eens gaan proefwandelen om te zien of de planning op papier ook in de praktijk haalbaar zal blijken. Ik heb natuurlijk ook al een en ander gefotografeerd. De onderdoorgang van de spoorlijn Herentals Geel en tezelfdertijd de oversteek van de Nete lijkt me een punt dat wel wat mogelijkheden biedt.
Als je bij een collega hobby-fotograaf regelmatig mooie beelden ziet voorbij komen groeit de interesse om dat zelf ook eens te gaan bekijken, dat is niet zo moeilijk om te begrijpen toch? De omgeving van Gent is natuurlijk niet bij de deur, maar ik was al eens wat kaarten gaan bekijken en dit, gecombineerd met de gratis treintickets die we allemaal gekregen hebben, bracht ons vandaag tot in de noordwestelijke rand van de Arteveldestad. De natuurgebieden fotograferen staat ook nog op de planning - daar zijn interessantere tijden voor en dan moet ik dat niet combineren met geocachen zoeken - maar vandaag hadden we in eerste instantie wél zoekplannen, en fotografie momenten grijpen hoort daar ook altijd bij he... In Mariakerke, van op de brug over de Coupure ( of is het hier al het kanaal Gent-Brugge ) kon ik dit beeld schieten van enkele iconische Gentse monumenten. Dat het allemaal mooi centraal kon in de verte en redelijk symmetrisch is, kon mijn fotoplezier alleen maar vergroten.
Dit bouwsel staat er al een hele tijd in een weide aan het einde van een doodlopend, nauwelijks ooit gebruikt, zijweggetje van ons alledaagse traject doorheen de Smallebroeken. Van op de normale wandelroute kun je het makkelijk zien trouwens maar je moet er wel oog voor hebben want het is toch wel een beetje gecamoufleerd. De mogelijkheid dat een collega hobby-fotograaf daar een privé-stekje heeft ingericht dringt zich op. Persoonlijk kan ik me geen kennis in gedachten halen die daar voor in aanmerking zou komen en ook bij de collega's van onze fotoclub blijft de vraag onbeantwoord.
Ik denk niet dat het een vogelkijkhut is trouwens want eerlijk gezegd zijn daar wel interessantere plekken voor te bedenken in de nabijheid. Een jachthut kunnen we ook uitsluiten hoop ik, hoewel... Dan blijf nog de mogelijkheid dat iemand de reeën wil observeren die hier wel vaker worden gezien 's morgens... dat wordt me alleszins verteld, want de ochtend is, zoals wel geweten, niet meteen mijn favoriete tijdstip van de dag.
